| |
Kategorie:
Szybki kontakt:
Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie Narutowicza 20, 99-300 Kutno Dworek Modrzewiowy tel. 570009655, email: sutw@utwkutno.pl
Przyjazne linki:
|
Śmiało, studenci, na wykłady śpieszcie się!
Niech wam ochoty nie odbiera trzeci wiek!
Ze źródła wiedzy mądrość duszkiem trzeba pić,
Bez nauki trudno żyć!
Wiedza radość w nas wyzwala,
Łączy ludzi z bliska, z dala,
Na samotność nie pozwala,
Wśród przyjaciół chce się żyć !
Łączcie pożytek z przyjemnością w UTW:
Tańczcie, malujcie, ćwiczcie ciało oraz mózg,
Chłońcie kulturę i zwiedzajcie piękny kraj,
Niechaj w sercach będzie maj!
W naszej uczelni wiele sekcji czeka cię:
Gwiazdą w teatrze bez problemu staniesz się,
Napiszesz powieść albo mądry, wzniosły wiersz,
Jakie to przyjemne jest!
Gdy chcesz zachować młodość, przyjdź do UTW,
Swoje marzenia możesz spełnić właśnie tu.
Śpiewajmy głośno, ile w piersiach starczy tchu:
„NIECHAJ TRWA NAM UTW !!!!!!!”
II Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny - podsumowanie
UTW
 Właśnie minęło 18 lat działalności Uniwersytetu Trzeciego Wieku, osiągnęliśmy już dojrzałość. Czas więc na studniówkę. Długo wyczekiwana odbyła się w dniu 25 października 2025 r. w Centrum Seniora. Mieliśmy zaszczyt gościć Przewodniczącego Rady Miasta Pawła Markiewicza z małżonką oraz Prezesa Stowarzyszenia Złoty Wiek Jolantę Gajdę. Organizatorzy przygotowali również niespodziankę - zaproszono miłośników tańca towarzyskiego, którzy święcą triumfy na turniejowych parkietach. Państwo Marek i Aleksandra Markiewicz (prywatnie syn naszej Koleżanki – Czesławy), wykonali m.in. pokaz walca angielskiego oraz walca wiedeńskiego. Następnie poprowadzili wszystkich uczestników studniówki do uroczystego poloneza. Okolicznościowa dekoracja Sali sprawiła, że poczuliśmy się jak za dawnych, młodych lat. Rozpoczęła się zabawa przy muzyce przebojów współczesnych oraz ,,tych trochę starszych". Pamiątkowym zdjęciom, rozmowom, wspomnieniom i radościom nie było końca.
O właściwą organizację imprezy, catering i niespodziankę dla zaproszonych gości i słuchaczy SUTW zadbała Rada Słuchaczy na czele z przewodniczącą i jej zastępcą.
Kto nie był, niech żałuje, a wszystkich słuchaczy serdecznie zapraszamy na Bal Maturalny, który odbędzie się w dniu 14 listopada 2025 r. Do zobaczenia!
Teresa Gruszczyńska
Fot: Teresa Gruszczyńska
Zaćmiobus, dieta dla mózgu i serca oraz inne wykłady o profilaktyce zdrowia
UTW
 W dniu 24 października 2025 roku w auli ANSGK słuchaczki i słuchacze SUTW oraz inni zainteresowani mieszkańcy miasta, uczestniczyli w programie realizowanym przez Klub Pacjenta Fundacji „Z sercem do Pacjenta”. Po raz kolejny mogliśmy skorzystać z następujących badań: BMI, masa ciała i analiza składu ciała, alkogogle - możliwość sprawdzenia jak widzi osoba pod wpływem alkoholu, pomiar ciśnienia tętniczego krwi, saturacja, EKG (mobilne 6 kanałów). Jednak największą niespodzianką był zaćmiobus, gdzie można było wykonać badanie wzroku pod kątem zagrożenia zaćmą.
Zebrani seniorzy wysłuchali również przygotowanego cyklu wykładów. Wiele interesujących informacji uzyskaliśmy podczas prezentacji pt. „Dieta dla mózgu i serca – profilaktyka chorób cywilizacyjnych”. Dieta DASH to jedna z najzdrowszych diet świata. Ma ona wiele cech wspólnych i niewiele różnic ze znaną dietą śródziemnomorską. Stosowanie tych diet mających w swoim składzie dużą ilość warzyw i owoców, produktów zbożowych pełnoziarnistych, ryb, orzechów, chudego mięsa oraz ograniczenie soli przeciwdziała różnym jednostkom chorobowym. Dieta śródziemnomorska wpływa na zahamowanie procesów miażdżycowych, natomiast wdrożenie diety DASH zalecane jest w przypadku nadciśnienia tętniczego. Uzyskaliśmy wiele informacji, jakie produkty powinny znaleźć się w naszej diecie, które powinniśmy ograniczyć a jakie wykluczyć. Najważniejsze są jednak efekty jakie uzyskujemy, by zachować zdrowe serce i sprawny mózg.
Następnie wysłuchaliśmy wykładu przygotowanego przez Kierownika Placówki Terenowej KRUS w Kutnie – Artura Sowińskiego dot. leczenia cukrzycy typu II oraz powikłań nieleczonej lub nieprawidłowo leczonej choroby. Dowiedzieliśmy się o ważnych zasadach, jakie należy stosować w codziennym życiu zarówno dotyczących diety, jak również aktywności ruchowej, by pomimo choroby cieszyć się życiem i jak najdłużej być sprawnym i samodzielnym.
Dużym zainteresowaniem cieszył się kolejny wykład naszej gościni pt. „Slow jogging – zwolnij dla zdrowia – japońska droga do witalności!”. Zawierał on nie tylko część teoretyczną ale także mogliśmy nauczyć się bezpiecznego, umiarkowanego ruchu, który wspiera nasze ciało, a jednocześnie nie przeciąża stawów. Slow jogging to technika biegania w bardzo wolnym „uśmiechniętym” tempie, zwanym „niko niko”. Zgodnie z tą metodą lądujemy na śródstopiu, zachowujemy wyprostowaną sylwetkę i wykonujemy ok. 180 kroków na minutę, co pozwala zminimalizować ryzyko kontuzji. Dowiedzieliśmy się, jak ogromne korzyści możemy uzyskać z uprawiania slow joggingu, którego twórcą był japoński naukowiec i sportowiec, profesor Hiroaki Tanaka. Poza krajem kwitnącej wiśni, sport ten zyskał największą popularność w Polsce.
Już dziś czekamy na kolejne zaplanowane spotkanie w dniu 2 grudnia 2025 r.
Dziękujemy!
Teresa Gruszczyńska
Fot: Stefania Szadkowska
Młodość ich zatrzymała się na 80.
UTW
 23 października 2025 r. miało miejsce cykliczne spotkanie – „Ich młodość zatrzymała się na 80.”. Wydarzenie to przebiegało wśród różanych aromatów, w poetycko-muzycznej atmosferze. To podróż do krainy wspomnień cofnęła czas i przeniosła wszystkich do ich lat młodości. Wędrowaliśmy w czasie od Elementarza pod pachą, śpiewając „ćwierkają wróbelki”, poprzez lata szkolne aż do matury, pytając „gdzie się podziały tamte prywatki” i zadymione, małe kawiarenki, w chwili, gdy zwariowany staruszek świat tańczył walca. Każdy z nas idzie swoją drogą, mijając liczne przystanki – smutku i zwątpienia, żalu i tęsknoty, ciesząc się każdą minutą radości.
Nasi honorowi goście, których „młodość zatrzymała się na 80. to Panie: Marianna Cięgowska, Czesława Markiewicz, Teresa Markowska, Hanna Skawińska i Pan Janusz Ostrowski. Szczególne miejsce wśród Jubilatów zajęły - Pani Jadwiga Poterała, która skończyła 99 lat i 88-letnia Pani Barbara Maria Spera. Każda z wymienionych osób otrzymała nie tylko różę i laurkę z wierszem „Sztuka życia” (Gaja) przygotowaną przez grupę „Plastycy Van Gogh” sekcji plastycznej, ale także najnowsze wydanie poplenerowej publikacji „Barwy jesieni”.
Dziękujemy Pani Monice Mikulskiej, która w imieniu Prezydenta Miasta Kutno Mariusza Sikory, zaszczyciła nas swoją obecnością. Słowa podziękowania kierujemy do Barbary Trzaskalskiej, Elżbiety Żółtowskiej, Stanisławy Augsburg i Andrzeja Zielonki za poetycko-muzyczny występ oraz do Grzegorza Wojciechowskiego, który z czystej przyjaźni zechciał swoją muzyką umilić nam to spotkanie.
Dziękujemy również Róży Banasiak, Halinie Mikołajczyk, Teresie Gruszczyńskiej i Barbarze Pietrzykowskiej za pomoc w przygotowaniu imprezy. To dzięki nim stoły pięknie wyglądały, herbata i ciasto smakowały wyjątkowo, a unoszący się różany zapach sprawiał, że było to niezapomniane, niemal rodzinne spotkanie.
Mam nadzieję, że wszyscy uczestnicy uroczystości wyszli z przeświadczeniem, że mamy jeszcze czas, by cieszyć się życiem, bo nasz ,,kurs tańca ciągle trwa".
Marlena Kluk
Fot: Stefania Szadkowska
Z sercem do Pacjenta - III edycja Centralnego Klubu Pacjenta - Stadion Śląski w Chorzowie
UTW
 W dniu 16 października 2025 roku zorganizowane zostało wyjazdowe - autokarowe spotkanie w Chorzowie (Stadion Śląski). Uczestnikami byli słuchaczki i słuchacze SUTW oraz chętni mieszkańcy miasta Kutno z różnych stowarzyszeń. Była to III edycja Centralnego Klubu Pacjenta, zorganizowanego przez Fundację „Z sercem do Pacjenta”, w której uczestniczyło ok 3000 osób z całej Polski. Fundacja ma na celu wspieranie osób senioralnych w zakresie profilaktyki i promocji zdrowia. Organizuje różnego rodzaju działania, których rolą jest poprawa jakości życia, edukacja zdrowotna oraz wsparcie emocjonalne Seniorów w zakresie chorób układu krążenia i innych, tzw. cywilizacyjnych. Spotkanie było okazją do przeprowadzenia badań profilaktycznych i porad specjalistów. Można było skorzystać z następujących badań:
• badania krwi (lipidy, kreatynina, glukoza) i pomiar ciśnienia tętniczego w kierunku zaburzeń rytmu serca,
• analiza znamion skórnych,
• mammografia, USG piersi i porada po badaniu,
• okulistyczne w kierunku zaćmy,
• obturacyjny bezdech senny,
• wskaźnik kostka - ramię ABI – test przesiewowy na miażdżycę i przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych,
• analiza składu masy ciała wraz z konsultacją,
• konsultacje z zakresów: obrzęku limfatycznego, kardiologii i pulmonologii, rehabilitacji narządu ruchu,
• badanie wad postawy w tym badanie stóp przy użyciu podoskopu,
• analiza skóry twarzy,
• badanie znamion dermatoskopem,
• tlenku węgla (w wydychanym powietrzu u palaczy).
Wydarzenie to przyczyniło się do zwiększenia świadomości zdrowotnej Seniorów i zapewniło dostęp do cennych informacji medycznych, skorzystania z wykładów (np. Prof. Andrzeja Bochenka, kardiochirurga, współzałożyciela Grupy American Heart of Poland) oraz różnych warsztatów na temat zdrowia.
Spotkanie było okazją do integracji z uczestnikami z różnych zakątków kraju oraz wymianą doświadczeń.
Koszty transportu na w/w wydarzenie zostało sfinansowane przez Miasto Kutno.
Teresa Gruszczyńska
Fot: Teresa Gruszczyńska
Wielka gala 18-lecie działalności UTW
UTW
 14 października 2025 roku w Sali Widowiskowej KDK odbyła się uroczysta gala 18-lecia działalności Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Kutnie poprowadzona w lekki ale jakże profesjonalny sposób przez Krzysztofa Ryzlaka. Wśród zaproszonych gości byli m.in.: posłanka Paulina Matysiak, Prezydent Miasta Kutno Mariusz Sikora, Wiceprezydent Miasta Kutno Zbigniew Wdowiak, Przewodniczący Rady Miasta Kutno Paweł Markiewicz oraz Krzysztof Dębski - szef Rady Seniorów, Dyrektor gościnnego KDK Radosław Rojewski, właścicielka firmy transportowej ,,MARKAN", dzięki której nasi słuchacze wyjeżdżają na wspaniałe wycieczki i do teatrów, wielu reprezentantów zaprzyjaźnionych szkół na czele z Rzecznikiem Prasowym Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej Zbigniewem Bartosiakiem oraz przedstawiciele wielu instytucji. Swoją obecnością zaszczyciła nas również delegacja zaprzyjaźnionego UTW w Łęczycy.
Z okazji 18-lecia UTW, na ręce Przewodniczącej Zarządu Jolanty Baranowskiej - Komorowskiej serdeczne gratulacje wraz ze wspaniałym prezentem przekazali Prezydent Miasta Mariusz Sikora, Zastępca Prezydenta Miasta Zbigniew Wdowiak oraz Przewodniczący Rady Miasta Paweł Markiewicz. Były też listy z gratulacjami oraz z drobnymi upominkami i kwiatami od innych zaproszonych gości.
Okolicznościowymi i pamiątkowymi statuetkami zostało uhonorowanych 46 słuchaczek i słuchaczy, którzy są w UTW od założenia Uniwersytetu. Uroczystego wręczenia dokonał Prezydent Miasta Mariusz Sikora. O początkach działalności i kolejnych latach funkcjonowania UTW, trudnościach i sukcesach w humorystycznym wywiadzie z Krzysztofem Ryzlakiem opowiedziała Maria Wierzbicka, współzałożycielka i przez 16 lat przewodnicząca Uniwersytetu. Podczas całego wywiadu można było obserwować przygotowaną przez Stefanię Szadkowską i Elżbietę Sobieszek prezentację, która pozwoliła przypomnieć wyjazdy do teatrów, wycieczki turystyczne, spotkania integracyjne, zabawy oraz inne wydarzenia organizowane w Dworku Modrzewiowym. Po zakończeniu interesującego wywiadu z Marią Wierzbicką, nastąpił pokaz multimedialny „Aktywny Senior” przedstawiający różnorodność ćwiczeń na sali gimnastycznej osób uczestniczących w organizowanym projekcie przez Łódzką Federację Sportu a finansowaną przez Samorząd Województwa Łódzkiego.
Kolejnym punktem gali był występ członków sekcji chóru i sekcji teatralnej Uniwersytetu w spektaklu pt. „Wokół Szekspira" w reżyserii Joanny Śmiałkowskiej. Seniorzy zaprezentowali wysokie umiejętności aktorskie oddając nastrój szekspirowskich tragedii.
Zwieńczeniem uroczystości był ogromny tort w holu KDK dla wszystkich zaproszonych gości. Skończyliśmy 18 lat, wchodzimy w dorosłość!
Teresa Gruszczyńska
Fot: Teresa Gruszczyńska, Mariola Żebrowska i Urząd Miasta (3 zdjęcia)
Razem silniejsi - szwedzka filozofia współpracy od lokalnej wspólnoty do areny międzynarodowej
UTW
 10 października 2025 r. na zaproszenie Marii Wierzbickiej odbyło się w Dworku Modrzewiowym niecodzienne spotkanie z Olgą Jóźwiak oraz Agnieszką Ostrowską. W spotkaniu uczestniczyli słuchacze sekcji literackiej a następnie sekcji historycznej. Olga Jóźwiak przybliżyła nam wartości jakimi kierują się mieszkańcy Szwecji, co jest dla nich ważne, niektóre tradycje, a co z naszej perspektywy chciałoby się powiedzieć mniej ważne. Szwecja to kraj wynalazców, jak Celsius, Alfred Nobel, a także ojczyzna Pippi Pończoszanki, zespołu ABBA, światowych marek IKEA, Volvo i H&M. Do Unii Europejskiej przystąpiła 30 lat temu, a do NATO – 7 marca 2024 r. (w reakcji na inwazję Rosji na Ukrainę w 2022 roku). Dowiedzieliśmy się o niektórych obyczajach, świętach, filozofii życia i innych ciekawostkach np.:
• Midsommar to szwedzkie święto przesilenia letniego, jedno z najważniejszych w tradycji. Mieszkańcy ustawiają wysoki słup majowy, pięknie udekorowany kwiatami, wokół którego tańczy się w kręgach,
• Szwedzi swoje szczęście czerpią z posiadania domu (nie jest ważne by było w nim światło, czy bieżąca woda) oraz z dobrej pracy,
• nie obnoszą się ze swoim bogactwem (samochód, dom),
• Lagom – „w sam raz” umiar w rzeczach materialnych, znaczenie relacji z wartościowymi ludźmi, stawiają na bliskie kontakty z osobami, które naprawdę ich wspierają,
• preferują minimalizm (wnętrze mieszkania jest urządzone w sposób praktyczny, unikają nadmiaru dekoracji), ekologię, energię odnawialną, atom, recykling,
• w oknach nie ma firanek (nic nie mają do ukrycia), a w domach często nie posiadają pralki (korzystają ze wspólnej pralni),
• płaska struktura kierownicza – wszyscy są sobie równi,
• zakaz uważania się za kogoś wyjątkowego,
• zakaz pokazywania, że jest się lepszym lub mądrzejszym od innych,
• zakaz pouczania innych i eksponowania swojej wiedzy,
• zakaz sądzenia, że jest się w czymś dobrym lub że się komuś w jakimś zakresie dorównuje,
• fika – tradycyjna przerwa na kawę i ciastko (bułeczki cynamonowe) to kultura relacji i odpoczynku, która stanowi ważny element życia społecznego i zawodowego,
• Szwedzi są oszczędni – nie lubią wystawnych stołów,
• naród lubi zasady i chętnie je przestrzega,
• punktualność w życiu zawodowym i prywatnym,
• rodzice mają prawo do 480 dni urlopu rodzicielskiego, który dzielą między sobą,
• toalety są neutralne – nie są dzielone na damskie i męskie i wobec powyższego znika problem przewijania dziecka,
• Szwedzi są poprawni politycznie, nie mówią nic na głos,
• nie dyskutuje się na tematy religijne,
• utrudniony dostęp do zakupu alkoholu (wyłącznie w sklepach państwowych, wyznaczone godziny sprzedaży i kontrolowany wiek kupującego a także częstotliwość),
• karteczki nienawiści – sąsiadowi piszemy w formie anonimu „co mamy do niego” i wkładamy dyskretnie do skrzynki pocztowej,
• Szwedzi są bardzo zamknięci na obcych, również więzi rodzinne są rozluźnione.
Szwecja to kraj znany z pięknej przyrody, skandynawskiej kultury i historii, o rozbudowanym systemie opieki społecznej opartym na zasadach państwa opiekuńczego dzięki szybkiemu rozwojowi gospodarczemu.
Wykład przygotowany przez Olgę Jóźwiak to zadanie publiczne sfinansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Regionalne Ośrodki Debaty Międzynarodowej 2025-2026.
Teresa Gruszczyńska
Fot: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska (slajdy)
18 róż na 18-lecie UTW
UTW
 Z pewnego źródła wiadomo, że 9 października 2025 r. Dworek Modrzewiowy zamienił się ponownie w salę kinową. To kolejne nasze czwartkowe spotkanie. Tym razem na chętnych czekała niespodzianka, gdyż seans filmowy składał się z dwóch różnych części. Rozpoczęliśmy od wyświetlenia niektórych scenek z kabaretu „Stare ale jare”, którego premiera odbyła się na deskach CTMiT w czerwcu 2016 roku. Skecze pochodzą ze znanych wielu Polakom telewizyjnych programów rozrywkowych sprzed lat. Obejrzeliśmy skecze takie jak: „Sęk”, „Kolejka”, „Nowy garnitur”, „Sprawa do załatwienia” i „Ciepła wdówka na zimę”.
A potem uczestnicy spotkania mogli się przekonać, że wyjście za mąż i znalezienie odpowiedniego kandydata, to nie takie proste, zwłaszcza, gdy ma się już, jak to się zwykło mówić „swoje lata”. Ale od czego są swatki i rady przyjaciela, zwłaszcza gdy z pomocą spieszą zastępy Aniołów.
Tego wszystkiego mogliśmy dowiedzieć się z nagranego spektaklu teatru SUTW „Czemu nie” pt. „www.Ożenek.pl” w reżyserii Krzysztofa Ryzlaka. Premiera tej sztuki odbyła się 2 grudnia 2019 roku.
To nie pierwsze i z całą pewnością nie ostatnie dzieło tego reżysera. Będzie się można o tym przekonać na kolejnych naszych spotkaniach czwartkowych. Zapraszamy!
Marlena Kluk
Fot: Stefania Szadkowska
Aktualne wyzwania polskiego ciepłownictwa -ECO
UTW
 W dniu 7 października 2025 r. w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Pawła Łuczaka, Prezesa ECO Kutno pt. „Transformacja ciepłownictwa w Polsce”. Słuchaczki i słuchacze SUTW na wstępie wysłuchali w związku ze zbliżającym się sezonem grzewczym informacji, jakie muszą być spełnione warunki, kiedy i gdzie należy złożyć wniosek o bon ciepłowniczy. Podsumowując w/w temat, zgodnie z zapisami stosownej ustawy oraz jednostkowymi cenami ciepła we wszystkich grupach taryfowych ogłoszonych przez ECO Kutno, nie ma przesłanek do składania wniosku o wypłatę bonu ciepłowniczego przez mieszkańców naszego miasta za okres od 1 lipca 2025 r do 31 grudnia 2025 r.
Następnie dowiedzieliśmy się, że 59% ogólnej liczby budynków mieszkalnych zostało wybudowanych przed 1989 rokiem i mimo iż w wielu przypadkach właściciel lub administrator poczynił inwestycje (ocieplenie ścian, wymiana okien) to nadal mają one duże zapotrzebowanie na paliwo do celów grzewczych. Przedstawiono również strukturę zużycia poszczególnych paliw przez gospodarstwa domowe w Polsce na tle Unii Europejskiej oraz koszty ich produkcji.
Na zakończenie Prezes nakreślił plany, jakie stoją przed ECO Kutno w poszukiwaniu nowych rozwiązań, które pozwolą na efektywne energetycznie gospodarowanie paliwami. Duże nadzieje wiązane są z wdrożeniem i wykorzystaniem złóż geotermalnych.
Wykład wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego przez Miasto Kutno.
Teresa Gruszczyńska
Fot: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska (slajdy)
Wspomnienia Marii Wierzbickiej - założycielki UTW
UTW
 Dziś, to jest 2 października 2025 roku w Dworku Modrzewiowym, odbyło się kolejne czwartkowe spotkanie. Maria Wierzbicka, gość specjalny, wystąpiła tym razem nie jako niestety była już, przewodnicząca Uniwersytetu Trzeciego Wieku, ale jako Koleżanka, która ma wielki udział w tym, że powstał on również w naszym mieście. Przyznała, że kiedy otrzymała propozycję, by stanąć na jego czele, wiedziała, że nie będzie to łatwe zadanie. Na szczęście odezwał się w niej duch pedagoga, który podpowiedział jej, że jeżeli uda się stworzyć uniwersytet na wzór szkoły, to z resztą sobie poradzi. I tak się stało. Przez przeszło 16 lat sprawdzała się w tej funkcji doskonale. Każdego dnia udowadniała nam słuchaczom, że wybór jej na przewodniczącą, to strzał w dziesiątkę. Nie jest tajemnicą, że potrafiła załatwić, jeżeli nie wszystko, to z pewnością wiele. Gdy nie udało dostać się do jakiejś instytucji drzwiami, wchodziła „oknem”. Miała jeden główny cel – zdobyć pieniądze, żeby uniwersytet mógł funkcjonować, jak najlepiej, przy niewielkim nakładzie finansowym słuchaczy. Pieniądze pozyskiwała w różny sposób, ale zawsze potrafiła znaleźć właściwą drogę.
18 lat temu, gdy objęła funkcję przewodniczącej i prowadziła sekcję literacką, powiedziała, że będzie pracowała społecznie. Nigdy nie zmieniła zdania. Swoje wynagrodzenie przekazywała na działalność statutową uniwersytetu.
Kiedyś, w młodości, autobusy dla niej nie istniały, chodziła pieszo i chociaż dziś patrzy na to inaczej, to jej serce jest ciągle młode. Nie ma jednak nic przeciwko temu, żeby w mieście pojawiło się nieco więcej ławek. Po co? Może po to, by przysiąść, pomarzyć albo zwyczajnie odpocząć.
Pani Maria Wierzbicka, dla nas po prostu Majka, spełniła swoje marzenia. Wybrała zawód, który kochała. Od dziecka wierzyła, że będzie nauczycielką, ale nie przypuszczała wtedy, że to zamiłowanie sprawi, iż stanie na czele Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Jeszcze jedno. Los prowadził ją różnymi ścieżkami. Długo szukała czegoś takiego, o czym mogłaby powiedzieć „to moje miasto, tu moje miejsce. Znalazłam”.
Dziękujemy Ci Majeczko, że w tej swojej wędrówce zatrzymałaś się w Kutnie.
Marlena Kluk
Fot: Stefania Szadkowska
ETNO - muzyczny obraz obrzędów w tradycji żydowskiej
UTW
 30 września 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, miał miejsce niezwykły wykład na temat „ETNO – muzyczny obraz obrzędów w tradycji żydowskiej”. Był on ukoronowaniem trasy koncertowej zespołu „Symcha Keller i przyjaciele”.
Symcha, założyciel 7 osobowego zespołu, przez 25 lat był rabinem w Łodzi, od 40 lat występuje na scenie – gra i śpiewa mistyczną, uduchowioną muzykę chasydzkiego ruchu żydowskiego, której głównymi formami są melodyjne nigunim, czyli bezsłowna melodia wokalna. Pojedyncze słowa, które się pojawiają, są najczęściej życzeniami „na życie dobre i w pokoju”.
Artysta twierdzi, że jego muzyka to nic innego, jak przekaz w postaci modlitwy o pokój dla świata, apel do ludzi, żeby zaczęli szukać drogi do siebie. Uważa, że w życiu liczy się sekunda, a wszyscy powinni dbać o to, by każda była piękna. Nie słowa pieśni są ważne, lecz sama muzyka. To ona daje radość życia i jest wołaniem duszy. Prawdziwa chasydzka muzyka zawiera w sobie zarówno radość, jak i smutek. Musi istnieć jedno i drugie obok siebie. Bardzo ważne jego zdaniem, jest to, by podczas śpiewania klaskać, bo to ono sprowadza na ziemię pokój.
Symcha podbił serca słuchaczy nie tylko swoim śpiewem, ale także sposobem prowadzenia koncertu i anegdotami, które pozwoliły przybliżyć nam żydowskie tradycje i zwyczaje. Dzięki niemu dowiedzieliśmy się, że Nowy Rok żydowski w 2025 roku, Rosz ha-Szana, rozpoczął się wieczorem 22 września i zakończył wieczorem 24 września 2025 roku (2 dni). W kalendarzu żydowskim jest to początek roku 5786. Natomiast jedno z najważniejszych świąt żydowskich o charakterze pokutnym, święto Jom Kipur czyli Dzień Pojednania rozpocznie się o zachodzie słońca 1 października, a kończy o zmroku 2 października.
Mieliśmy też okazję zobaczyć i usłyszeć róg – szopar. To podobno dźwięki takich rogów przyczyniły się, jak głosi Biblia, do obalenia murów Jerycha. Niespodzianką było zaśpiewanie jedynej piosenki żydowskiej, wykonanej w języku polskim – „Jadą chasydzi do Góry”. W czasie koncertu artyście akompaniował na gitarze jeden z członków jego zespołu Paweł Stępnik.
Ulubione powiedzonko Symcha „w naszym wieku nie mamy czasu się spieszyć”, jest dla nas, Seniorów, wyjątkowo trafne.
Marlena Kluk
Fot: Stefania Szadkowska
Akwarele Krystyny Woźniak zachwyciły w Łodzi – nagroda dla kutnowskiej malarki
UTW
 Laureatka III miejsca 3. edycji Przeglądu Twórczości Artystycznej Seniorów „Co nam w duszy gra” – Krystyna Woźniak, a także reprezentująca Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie Elżbieta Żółtowska, uczestniczyły 26 września 2025 roku w Wojewódzkich Obchodach Dnia Seniora w Łodzi.
Uroczystość, zorganizowana przez Regionalne Centrum Polityki Społecznej w Łodzi, zgromadziła blisko tysiąc uczestników i odbyła się w Centrum Kliniczno-Dydaktycznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Była to wyjątkowa okazja do spotkania seniorów aktywnie działających w swoich środowiskach lokalnych.
W wydarzeniu wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych, polityki społecznej oraz rad seniorów województwa łódzkiego. W swoich wystąpieniach podkreślali ogromne znaczenie aktywizacji seniorów, rozwijania pasji i integracji międzypokoleniowej, wyrażając jednocześnie wdzięczność wszystkim organizacjom, które przyczyniają się do rozwoju społeczności regionu.
Jednym z ważniejszych punktów programu był interesujący wykład dr. hab. Piotra Szukalskiego z Uniwersytetu Łódzkiego pt. „Senior wczoraj, dziś i jutro”.
Najbardziej uroczystym momentem było wręczenie nagród i dyplomów laureatom przez m.in. Małgorzatę Grabarczyk, przewodniczącą Sejmiku Województwa Łódzkiego, oraz Grzegorza Majewskiego, wicewojewodę łódzkiego. W gronie nagrodzonych znalazła się nasza laureatka – Krystyna Woźniak, zdobywczyni III miejsca w kategorii malarstwo „Pejzaże województwa łódzkiego” za cykl obrazów: „Nad rozlewiskiem”, „Pole makowe”, „Cisza nad wodą”.
Docenione zostało także Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie – jako organizacja niezwykle aktywnie działająca na rzecz kutnowskich seniorów. To była podniosła i piękna chwila dla wszystkich nagrodzonych twórców-amatorów.
Dla Krystyny Woźniak był to dzień pełen emocji – nie tylko otrzymała prestiżowe wyróżnienie, ale także udzieliła wywiadu reporterowi łódzkiej telewizji, opowiadając o swojej pasji do malarstwa.
Obchody zakończyły się występami zespołów muzycznych, pozostawiając uczestnikom wiele wzruszeń i inspiracji.
Serdecznie gratulujemy naszej laureatce i życzymy, by jej twórczość nadal zachwycała i zdobywała kolejne nagrody!
Elżbieta Żółtowska
Fot. Kazimierz Żółtowski
Moralność pani Dulskiej - po latach
UTW
 12 listopada 2013 roku grupa teatralna „Maska 2” z Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Kutnie wystawiła po raz pierwszy sztukę „Moralność pani Dulskiej” wg Gabrieli Zapolskiej, w reżyserii Jadwigi Kubiak. Grano ją, przy owacjach na stojąco, 10 razy. Po 2 latach doszło do jej wznowienia, z niewielką zmianą w obsadzie. Tak było 12 lat temu.
25 września 2025 roku w Dworku Modrzewiowym zebrali się miłośnicy teatru, by obejrzeć archiwalne nagranie tego spektaklu. Spotkanie było wyjątkowe, bo zaszczycili nas swoją obecnością aktorzy, którzy mieli przyjemność zagrać podczas premiery. Wśród nich znalazła się sama Dulska, wykreowana przez Urszulę Pawłowską, Hanka czyli Danuta Lemańska, Zbyszko, którego gościnnie grał Cezary Figura, Marlena Kluk to jest Mela – młodsza córka Dulskich no i oczywiście Stanisław Borkowski jako Dulski. Nie zabrakło też asystentki reżysera – Stefanii Szadkowskiej i fachowca od logistyki – Andrzeja Zielonki.
Mimo archiwalnej jakości nagrania, można było nie tylko poczuć tamten klimat, ale przede wszystkim uświadomić sobie, że życie z powodu dużej ilości wolnego czasu, może dopiero zacząć się na emeryturze. Seniorzy, jeżeli tylko chcą mogą zagrać nawet w teatrze.
Marlena Kluk
Fot: Stefania Szadkowska
Kutno wielokulturowe - spuścizna społeczności żydowskiej, ewangelickiej i prawosławnej w przestrzeni miejskiej
UTW
 W dniu 23 września 2025 r. w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład archeolog dr Anny Nierychlewskiej ,,Kutno wielokulturowe – spuścizna społeczności żydowskiej, ewangelickiej i prawosławnej w przestrzeni miejskiej”. Przedstawiono historię osiedlania się ludności żydowskiej na przestrzeni wieków, nakreślono czym się zajmowali oraz jak kształtowała się ich liczebność w naszym mieście. Do czasów dzisiejszych pozostały niektóre budynki mieszkalne m.in. dom rodziny Aszów (ul. Sienkiewicza 24), willa Izaaca Holtzmana (ul. Mickiewicza 2) i dom rabina Trunka (ul. Wojska Polskiego). Pozostały również obiekty po zakładach produkcyjnych m.in. Cukrownia Konstancja (ul. Mickiewicza 100), słodownia (ul. Przemysłowa 8). Społeczność żydowska posiadała swoje gimnazjum (ul. 3 Maja 34), szkołę żydowską (ul. Kościuszki 10), synagogę (ul. Barlickiego 51), która została zniszczona w czasie II wojny światowej oraz cmentarz (ul. Tarnowskiego 28). Niestety, świadkiem tragicznych losów Żydów w czasie II wojny światowej są budynki obozu przejściowego (teren późniejszego „Herbapolu” ul. Przemysłowa 7) oraz getta (teren byłej Cukrowni Konstancja, później „Exdrob” ul. Mickiewicza). Wspaniałą kartę w historii miasta zapisali bracia Eizykowie, którzy w 1912 roku w pobliskich Adamowicach założyli gospodarstwo ogrodnicze specjalizujące się w uprawie róż (jedno z najlepszych w Polsce).
Nasza gościni przedstawiła również historię osiedlania się ewangelików wokół naszego miasta, z jakich rejonów przybywali oraz czym się zajmowali. Do czasów współczesnych pozostał kościół ewangelicki przy ul. Sienkiewicza 13, który funkcjonuje do chwili obecnej a w niedzielę odprawiane są nabożeństwa. Obok kościoła przy ul. Sienkiewicza 15 zbudowano dom parafialny, w którym prowadziła edukację szkoła ewangelicka. Ulica Oporowska zapisała się w historii miasta jako cmentarz ewangelicki. Obecnie znajduje się tam trawnik, parking i plac zabaw, jedynie kamień z napisem pamiątkowym świadczy o miejscu spoczynku ewangelików.
Najmniej liczną grupę w Kutnie i okolicy stanowiła ludność prawosławna. Ich obecność byłą związana z czasami zaborów, kiedy to głównie zajmowali stanowiska w urzędach. Nie posiadali w Kutnie swojej cerkwi ani cmentarza prawosławnego. Do czasów obecnych zachowały się budynki, w których mieściły się koszary rosyjskie (Pl. Wolności).
Wykład był kolejną pozycją z projektu dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: EtnoPolska. Edycja 2025, w którym mieli możliwość uczestniczyć studenci naszego Stowarzyszenia.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska (slajdy)
II Międzypokoleniowy Plener Malarsko - Fotograficzny - Barwy Jesieni
UTW
Kłodzko, Wałbrzych i Wrocław
UTW
 W ramach wyjazdu kulturalno – turystycznego dla słuchaczek i słuchaczy SUTW zorganizowana została trzydniowa (12-14 września 2025 r.) wycieczka na Dolny Śląsk do miejscowości: Kłodzko, Wałbrzych i Wrocław.
W pierwszym dniu wycieczki, 12 września zwiedzaliśmy urokliwe Kłodzko - malownicze uliczki na Starówce, historyczny Rynek z zabytkowym pręgierzem (symbol praworządności), okazałym neorenesansowym Ratuszem i ogromną kamienną gotycką Kolegiatę Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z połowy XV wieku. Świątynia jest najstarszym kościołem Kłodzka i zachwyca nie tylko monumentalną architekturą ale również bogatym wyposażeniem wnętrza. W czasie spaceru z przewodnikiem mogliśmy podziwiać Most Żelazny oraz jeden z najcenniejszych zabytków miasta - most św. Jana, porównywany do Mostu Karola w Pradze. Na gotyckim, kamiennym moście nad Młynówką mogliśmy zachwycać się rzeźbami świętych. Wysłuchaliśmy bogatej historii miasta związanej z jego położeniem na pograniczu polsko-czeskim. Legenda o wilku w Kłodzku głosi, że miejscowy jasnowidz Filipek Fediuk przepowiedział, że „kiedy spotkają się trzy siódemki, kataklizm przyjdzie i wówczas wilk się wody w Kłodzku napije”. Woda podczas powodzi tysiąclecia (7.07.1997 r.) właśnie sięgnęła pyska kamiennej płaskorzeźby wilka (8,71 m ponad zwykły stan rzeki), co zostało uznane za spełnienie tej przepowiedni. Niestety mogliśmy również zobaczyć zniszczenia spowodowane powodzią 15.09.2024 r.
Największe wrażenie na zwiedzających zrobiła majestatyczna Twierdza Kłodzko, która góruje nad miastem i skrywa tajemnice dawnych czasów. Pierwszy dzień wycieczki niezmordowani turyści zakończyli wieczornym spacerem po krętych uliczkach i długim rynku z pięknymi kamienicami w niewielkim miasteczku Niemcza, miejscu naszego noclegu.
13 września zgodnie z planem wyruszyliśmy do Wałbrzycha, jednego z najbardziej zielonych miast w Polsce. Słynie on z fantastycznego położenia na zboczach i w dolinach Gór Wałbrzyskich a specyficzny klimat oraz wody lecznicze sprawiają, że miasto sąsiaduje z uzdrowiskiem Szczawno Zdrój. Towarzysząca nam przewodniczka opowiedziała bogatą historię miasta, legendy m.in. o „złotym pociągu”. Podczas spaceru zabytkowymi uliczkami, podziwialiśmy Rynek z barokowym Ratuszem i z pięknie odrestaurowanymi kamienicami z XVIII i XIX wieku. Zwiedziliśmy Kościół Zbawiciela, uważany za jedno z najwybitniejszych dzieł architektury klasycystycznej na Śląsku. Ten kościół ewangelicko-augsburski z 1788 roku zaprojektował Carl Gotthard Langhans, autor Bramy Brandenburskiej w Berlinie. Wnętrze kościoła przypomina nieco teatr oraz charakteryzuje się bardzo dobrą akustyką. Zwiedziliśmy również Kolegiatę pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i Świętych Aniołów Stróżów zbudowaną w latach 1898-1904 w stylu neogotyckim (kościół halowy na planie krzyża łacińskiego). Na uwagę zasługuje strzelista wieża, piękne witraże, sieciowe sklepienie oraz 46-głosowe organy.
Prawdziwą ucztą dla miłośników historii i sztuki była wizyta w trzecim co do wielkości zamku w Polsce. W bogatych, barokowych pokojach u legendarnej księżnej Daisy na zamku Książ podziwialiśmy meble, malarstwo i porcelanę. Najważniejsza i najbardziej reprezentacyjna jest dwukondygnacyjna złota, barokowa Sala Maksymiliana z malowidłem przedstawiającym Pegaza, Atenę oraz dziewięć muz na suficie. Kropką nad i były bajkowe ogrody, pełne zieleni, krzewów kwitnących, kwiatów i fontann.
Późnym popołudniem przyjechaliśmy do Wrocławia, miasta leżącego nad Odrą i czterema jej dopływami, małych wysp, malowniczych nabrzeży, około 120 mostów, wspaniałych zabytków, krasnali oraz bogatej historii. Wizyta w Centrum Historii Zajezdnia przeniosła zwiedzających w czasy naszej młodości. Wróciliśmy wspomnieniami do ławek z kałamarzami, tarcz szkolnych, starych czasopism, broszur z czasów Solidarności oraz przedmiotów codziennego użytku jak telefony z tarczą czy autosyfon. Wieczorem podziwialiśmy Pergole i uroczy pokaz Fontann Multimedialnych a także Halę Stulecia, wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Ostatniego dnia, czyli 14 września niestety pogoda nas już nie rozpieszczała, zaczął padać deszcz. Rano zgodnie z planem podziwialiśmy Panoramę Racławicką. Ten gigantyczny obraz o wymiarach 114 metrów szerokości i 15 metrów wysokości, namalowany został w ciągu zaledwie 9 miesięcy (1893/1894 r.) przez zespół artystów pod przewodnictwem Jana Styki i Wojciecha Kossaka. Przedstawia on bitwę pod Racławicami. Po II wojnie światowej został przewieziony ze Lwowa do Wrocławia. Obraz zawieszony jest na specjalnym rusztowaniu w rotundzie, a sposób ekspozycji stwarza wrażenie iluzji, że stoimy na wzgórzu i obserwujemy jak wokół rozgrywa się bitwa. Następnie w Muzeum Narodowym obejrzeliśmy wystawy tematyczne m.in. Sztuka Śląska XVI-XIX w. (obrazy i rzeźby o tematyce religijnej). Zwiedziliśmy również bogato zdobioną Archikatedrę św. Jana Chrzciciela na Ostrowie Tumskim, w której znajdują się kaplice i nagrobki śląskich władców i duchownych.
Dzięki przewodnikom, poznaliśmy bliżej historię Dolnego Śląska i Czech, których to losy wzajemnie się przenikały. Z wycieczki tej pozostaną w pamięci niezapomniane wspomnienia, pamiątki i zdjęcia.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Teresa Gruszczyńska i przewodnicy (grupowe)
Historyczna chwila, czyli jak to się zaczęło - spotkanie z założycielkami UTW
UTW
 Mija 18 lat, gdy Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie, ujrzał światło dzienne. Być może sprawił to przypadek, albo po prostu, tak miało być.
11 września 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w Kutnie, zebrała się grupa słuchaczy naszego uniwersytetu, która miała możliwość usłyszeć, jak to się stało, że pomysł utworzenia UTW, zrodził się również w Kutnie.
Opowiedziały nam o tym zaproszone uczestniczki spotkania Panie Barbara Maria Spera i Krystyna Pawlak. Okazało się, że pomysłodawczynią całego przedsięwzięcia jakim było założenie UTW, była Maria Spera. W trakcie rozmowy wyjawiła, że 18 lat temu miłością do UTW zaraziła ją kuzynka, która już wcześniej przekonała się, czym jest uniwersytet dla osób, które przestały być czynne zawodowo i przeszły na emeryturę. Zainspirowana pomysłem, postanowiła pójść tym tropem. Szybko jednak okazało się, że nie jest to taka prosta sprawa. Ale w kobietach tkwi siła. Udowodniła to grupka założycielek, w skład której, oprócz wspomnianych Pań weszły: Maria Wierzbicka, Grażyna Chojnacka, Jagoda Kubiak, Nina Ślęzak, Danuta Szubska i Aleksandra Nawrocka.
Chociaż ciągle pojawiało się wiele pytań i niepewności, nie poddawały się i niezmordowanie szły do przodu, zdobywając sympatyków i przyjaciół.
I znowu zdecydował przypadek. Profesor, którego Maria Spera spotkała w WSGK w Kutnie, polecił jej jednego z najlepszych specjalistów od tego typu uniwersytetów, Panią Brygidę Butrymowicz. To ona pokazała drogę , która zaczęła się w 2007 r. Potem spotkały kolejnego sympatyka – prezesa TPZK, Pana Andrzeja Urbaniaka, który pełną entuzjazmu grupkę przyjął pod swoje skrzydła.
Teraz z perspektywy 18 lat, słucha się całej tej historii z niedowierzaniem i z podziwem dla naszych Koleżanek, które podjęły się niełatwej pracy, ale dzięki temu, możemy być w tym miejscu, w którym jesteśmy. Marysiu, jak to dobrze, że spotkałaś wtedy swoją kuzynkę.
Zarząd SUTW, słuchaczki i słuchacze naszego uniwersytetu dziękują Wam wszystkim, bo bez Was, nie byłoby nas.
Marlena Kluk
Fot. Stefania Szadkowska
Co nam w duszy gra - III miejsce dla Krystyny Woźniak w III Przeglądzie Twórczości Artystycznej Seniorów
UTW
Kształcić siłę umysłu - dzieje Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce w 50 rocznicę ich powstania
UTW
 9 września 2025 r. w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład mgr Przemysława Zawadzkiego „Kształcić siłę umysłu” – dzieje Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce w 50. rocznicę ich powstania.
Nasz gość przedstawił zebranym, jak w 1972 roku francuski wizjoner gerontolog profesor Pierre Velles organizuje najpierw w ramach badań naukowych, pierwsze spotkanie seniorów, mające za zadanie aktywizację osób starszych poprzez edukację i integrację społeczną. Inicjatywa ta stworzyła fundamenty nowego podejścia do edukacji osób starszych i zapoczątkowała globalny ruch edukacyjny, który dziś obejmuje miliony członków na całym świecie.
Podczas zjazdu gerontologów w Mediolanie w 1975 roku, profesor Halina Szwarc spotkała prof. Pierre'a Vellasa i dowiedziała się o idei uniwersytetów oraz ich roli w szerzeniu aktywności społecznych seniorów.
Z inicjatywy Pani profesor Haliny Szwarc, w dniu 12 listopada 1975 roku w Warszawie pod nazwą „Studium III Wieku” inaugurowano pierwszy rok akademicki Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Polsce. Ilość członków z ok. 20 wzrosła do ok. 300 w 1977 roku. Intensywny rozwój UTW przypadł na lata 1975-1979, kiedy to powstają uniwersytety we Wrocławiu, Opolu, Szczecinie, Poznaniu, Gdańsku, Łodzi. Obecnie w Polsce działa około 700 Uniwersytetów Trzeciego Wieku, które zrzeszają ponad 200 tys. członków. UTW oferują szeroki program obejmujący edukację, aktywność społeczną, turystyczną, sportową, a także przeciwdziałanie wykluczeniu seniorów. Są postrzegane jako miejsca wsparcia, alternatywa dla poradni zdrowia psychicznego i substytut rodziny, a wiek nie stanowi bariery, lecz kapitał doświadczeń i mądrości.
Nasz gość podzielił się również informacją o pracy UTW w Warszawie. Spośród 43, które działają na terenie stolicy, Pan Zawadzki współpracuje z 19. Według jego opinii, w żadnym z nich nie ma tak bogatej oferty dla osób starszych jak w kutnowskim SUTW. Wykłady dla wszystkich członków w Warszawie odbywają się tylko 1-2 razy w miesiącu. Poza tym w ofercie mają jedynie np. język angielski, basen, gimnastykę usprawniającą, ewentualnie zajęcia literackie czy warsztaty historyczne. Większe zainteresowanie jest wyjazdami turystycznymi czy zabawami przy muzyce. Wobec powyższego, jak niejednokrotnie podkreślał nasz wykładowca, możemy być dumni z tego co robimy oraz jak bogatą ofertę przedstawiamy naszym studentkom i studentom.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Stefania Szadkowska
 Zgodnie z tradycją w dniach 5-7 września 2025 r. odbyło się 51. Święto Róży. Organizator zadbał o to, by program Święta był bardzo bogaty i urozmaicony. Różne atrakcje czekały na zwiedzających w Parku Wiosny Ludów, w Kutnowskim Domu Kultury, na Placu Wolności, ul. Królewskiej, na Placu Piłsudskiego, w Muzeum Pałac Saski, w Parku Traugutta, na Terenach Rekreacyjnych nad Ochnią oraz w Strefie Aktywności Miejskiej/Zielona Zośka. Zmysły smaku, węchu, słuchu oraz wzroku doświadczały mieszanki różnych kolorów, pokazów kreacji kwiatowych, różanych instalacji florystycznych, koncertów, wystaw, wernisaży, warsztatów malowania wełną, plebiscytów, konkursów, różnych smakołyków i suwenirów oraz emocji w lunaparku. Były również stoiska specjalistyczne np. zaprzyjaźnionego Klubu Pacjenta Fundacji „Z sercem do Pacjenta”, gdzie każdej chętnej osobie mierzono ciśnienie krwi oraz wykonywano EKG. Przebadano 200 pacjentów i u 30 stwierdzono arytmię serca, zalecono dalszą konsultację medyczną.
W Dworku Modrzewiowym tradycyjnie już od kilku lat studenci SUTW włączają się w obchody tego pięknego Święta. Można było napić się kawy, herbaty różanej, porozmawiać, podziwiać malarstwo studentów SUTW oraz inne prace artystyczne. Odwiedzały nas duże grupy turystów z najdalszych zakątków kraju, którzy po raz kolejny przyjechali do miasta róż na tę piękną imprezę. Bardzo interesujące były ich opinie, emocje i ogromna radość płynąca z możliwości uczestniczenia w bogatym programie przygotowanym przez organizatorów.
Święto Róży to Święto kolorów, zapachów i emocji.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Stefania Szadkowska, Janina Rychlik, Teresa Gruszczyńska
Aktywny Senior w Łódzkiem
UTW
 W dniu 15 czerwca 2025 roku w Zatoce Sportu Politechniki Łódzkiej odbyło się spotkanie podsumowujące pół roku realizacji projektu „Aktywny Senior w Łódzkiem”. Projekt realizuje Łódzka Federacja Sportu a finansuje Samorząd Województwa Łódzkiego. Skierowany jest do osób 60+ a jego cel to aktywizacja ruchowa i podnoszenie świadomości na temat zdrowego stylu życia. W całym województwie łódzkim, w 13 powiatach zgłoszono 33 grupy, w sumie 660 uczestników. Z SUTW Kutno do projektu przystąpiły 2 grupy po 20 osób, które biorą udział 2 razy w tygodniu w godzinnych zajęciach ruchowych dostosowanych do potrzeb i zainteresowania osób ćwiczących. W wydarzeniu podsumowującym reprezentowała nas grupa 14 osobowa łącznie z instruktorem prowadzącym zajęcia. Po części oficjalnej, uczestnicy spotkania, którzy reprezentowali poszczególne grupy z całego województwa mieli okazję wysłuchania wielu ciekawostek i praktycznych porad. Wykład pt. „Drogowskazy szczęścia! Jak dbać o dobrostan psychiczny i równowagę emocjonalną w późnej dorosłości” wygłosiła znana już z wcześniejszych spotkań - Monika Mularska-Kucharek – doktor nauk humanistycznych w zakresie socjologii i psycholog, Prezes Fundacji Łódzkiej Akademii Kobiecości. Na zakończenie spotkania mogliśmy nie tylko podziwiać 10-15 minutowych zestawów ćwiczeń, przygotowanych przez wcześniej zgłoszone grupy, ale również włączyć się do wspólnej zabawy i aktywności fizycznej. Uczestnicy wystąpili w następującej kolejności: Grupa z Krośniewic, z Brzezin, połączone Grupy z Sieradza, Warty i Wróblewa, Grupa ze Szczercowa, Uniejowa, Konopnicy i nasza Grupa z Kutna. Każda prezentowała inny zestaw ćwiczeń, choreografii, strojów a nawet rekwizytów. Interesującą, dynamiczną choreografię zaprezentowały kutnowskie uczestniczki w koszulkach z logo SUTW i symbolem róży sławiącym nasze miasto. Można było spróbować swoich sił w różnych grach planszowych i logicznych m.in. domino trójkątne. Ukoronowaniem był wspólny polonez do muzyki Wojciecha Kilara z filmu „Pan Tadeusz”. Wszyscy wspaniale bawili się, panowała serdeczna atmosfera. Impreza stała się okazją do niezapomnianego spotkania integracyjnego.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Teresa Gruszczyńska i Romuald Michalak
Szkolne show - międzypokoleniowe widowisko słowno-muzyczne
UTW
Polonizmy, jidyszyzmy, germanizmy, rusycyzmy
UTW
 W dniu 10 czerwca 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie studentów SUTW z socjologiem i adiunktem w Muzeum Sztuki w Łodzi, Maciejem Cholewińskim. Prelegent zaprezentował temat: ,,Polonizmy, jidyszyzmy, germanizmy, rusycyzmy... Sztuka nowoczesna i nie. Fascynująca historia naszego regionu". Była to opowieść o specyfice naszego terytorium wynikająca z jego wielokulturowej historii, którą tworzyli Polacy, Żydzi, Niemcy, w pewien sposób również Rosjanie a także przedstawiciele innych narodowości i wyznań. Szczególna uwaga naszego Gościa skupiona została na XIX w. Łodzi, kiedy wielokulturowa społeczność budowała swoją potęgę przemysłową a do miasta ściągały całe rzesze fabrykantów, prostych ludzi pracy jak i przedstawicieli rodzącej się kultury. Do dziś zachowały się kościoły katolickie, ewangelicko-augsburskie, cerkwie prawosławne oraz synagogi. Kultury wzajemnie na siebie wpływały i kształtowały oblicze miasta. Do czasów współczesnych przetrwały zapożyczone z innych języków wyrazy takie jak: cymbergaj, machlojka, cwaniak, awantura, bajgiel, belfer, bajzel, cymes i in. Przybliżono twórczość malarską przedstawicieli poszczególnych kultur np. niemieckiej (Otto Pippel), polskiej (Helena Zaremba - pierwsza żona malarza Jana Cybisa) oraz żydowskiej (Dina Matus, Estera Karp, Marcel Słodki). Jednak najwięcej miejsca zostało poświęcone Katarzynie Kobro polskiej rzeźbiarce pochodzenia niemiecko- rosyjskiego oraz jej mężowi Władysławowi Strzemińskiemu, polskiemu malarzowi wyróżniającemu się niezwykłą wszechstronnością artystyczną, urodzonemu w Mińsku. Burzliwe i tragiczne losy miały ogromny wpływ na ich twórczość. Kobro zrewolucjonizowała myślenie o rzeźbie, jej dzieła mają fundamentalne znaczenie dla polskiej sztuki nowoczesnej. Władysław Strzemiński aktywnie wspierany przez żonę rzeźbiarkę Katarzynę Kobro, malarza Henryka Stażewskiego oraz poetów Jana Brzękowskiego i Juliana Przybosia byli inicjatorami akcji pozyskiwania darów od europejskich artystów, które były początkiem Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej. Tak postało w 1930 r. drugie na świecie, a pierwsze w Europie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi.
Łódź jest dobrym przykładem miasta, które potrafiło współistnieć i rozwijać się dzięki obecności różnych kultur, ale także miejscem, w którym można poznać bogatą historię i tradycje różnych społeczności. Nasze miasto Kutno również było takim ośrodkiem wielokulturowym, o czym świadczą kościoły różnych wyznań oraz miejsce, w którym była żydowska synagoga.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska (prezentacja)
 W dniu 3 czerwca 2025 roku w auli ANSGK w Kutnie odbyło się Walne Zebranie członków SUTW w Kutnie. W terminie określonym jako początek zebrania liczba uczestników wynosiła 66 osób, co stanowiło 30,99 % ogólnej liczby członków (brak kworum). Określono zgodnie ze statutem SUTW II termin (15 minut później) i przy liczbie 66 osób rozpoczęto Walne Zebranie.
W imieniu Zarządu SUTW zebranych powitała przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska tym samym otwierając Walne Zebranie. Na jej wniosek zebrani minutą ciszy uczcili pamięć zmarłego długoletniego Prezydenta Miasta Kutno Pana Śp. Zbigniewa Burzyńskiego, Wspaniałego Człowieka i Wielkiego Przyjaciela słuchaczy naszego Stowarzyszenia.
Na Przewodniczącą Walnego Zebrania powołano Elżbietę Lewandowską, która prowadziła dalszą część zebrania zgodnie z ustalonym porządkiem. Wybrani zostali członkowie do komisji mandatowo-skrutacyjnej, komisji uchwał i wniosków oraz powołano Dorotę Maciejewską na Sekretarza Walnego Zebrania.
Przewodnicząca Zarządu przedstawiła zebranym sprawozdanie z działalności merytorycznej Stowarzyszenia za rok 2024, natomiast z realizacji działań finansowych, Alicja Sikora – zastępca przewodniczącej Zarządu d/s finansowych.
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Jan Błaszczyk zapoznał członków Walnego Zebrania ze sprawozdaniem Komisji Rewizyjnej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2024 roku. Komisja Rewizyjna zawnioskowała o przyjęcie sprawozdania merytorycznego i finansowego zarządu SUTW za rok 2024 oraz zawnioskowała o udzielenie absolutorium członom Zarządu z realizacji działań w ramach działalności finansowej za rok 2024, co też uczyniono w trakcie jawnego głosowania.
W dyskusji poruszono kwestię komunikacji między członkami oraz zgłaszania ciekawych propozycji, które mogłyby uatrakcyjnić ofertę Stowarzyszenia. W każdy 1. czwartek miesiąca (spotkania ze starostami sekcji), każdy członek Stowarzyszenia będzie mógł przyjść i na bieżąco zgłosić swoją propozycję mającą na celu edukację i aktywizację seniorów. Podobnemu celowi będzie służyło planowane na początek II semestru zorganizowanie panelu dyskusyjnego tzw. burzy mózgów członków Stowarzyszenia.
Przewodnicząca poinformowała, że w miesiącach wakacyjnych w dniach i w godzinach pracy biura osoby chętne będą mogły spotykać się w Dworku Modrzewiowym. Zajęcia będą nieodpłatne i w ramach wolontariatu.
Przewodnicząca Walnego Zebrania Elżbieta Lewandowska dziękując zebranym za przybycie oraz wszystkim, którzy angażowali się w pracę Stowarzyszenia przyczyniając się do prawidłowego i atrakcyjnego działania na rzecz starszych mieszkańców naszego miasta, zamknęła obrady Walnego Zebrania.
Teresa Gruszczyńska
Fot: Stefania Szadkowska
Rajd samochodowy i piknik
UTW
 W dniu 27 maja 2025 roku w auli ANSGK studenci SUTW uczestniczyli w programie realizowanym przez Klub Pacjenta Fundacji „Z sercem do Pacjenta”. Fundacja ma na celu wspieranie osób senioralnych oraz ich rodzin w zakresie profilaktyki i promocji zdrowia, edukacji zdrowotnej oraz wsparcie emocjonalne w obszarze chorób układu krążenia i innych, tzw. cywilizacyjnych. Członkowie Klubu Pacjenta mogą korzystać z różnych form pomocy, takich jak: wykłady lekarzy, dietetyków, konsultacje medyczne, porady psychologiczne, farmaceutyczne, wsparcie w zakresie terapii ruchowej czy dostęp do materiałów edukacyjnych.
Już od samego wejścia, studenci mogli skorzystać ze stoisk NFZ (BMI, masa ciała i analiza składu ciała), KRUS, Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kutnie (alkogogle - możliwość sprawdzenia jak widzi osoba pod wpływem alkoholu) oraz stanowiska z pielęgniarkami z Grupy Scanmed. Przeprowadzały one badania przesiewowe, obejmujące np.: pomiar ciśnienia tętniczego krwi, saturacja, EKG (mobilne 6 kanałów), poziom glukozy we krwi. Dokonywały wstępnej interpretacji wyników oraz udzielały fachowych porad i edukacji zdrowotnej.
Następnie studenci wysłuchali wykładu kardiologa Pana Piotra Pagórka nt. „Profilaktyka chorób układu krążenia. Życie po zawale”. Omówione zostały: najczęstsze czynniki ryzyka rozwoju miażdżycy, chorób układu krążenia np.: wiek, płeć, nieprawidłowa dieta, mała aktywność fizyczna, palenie tytoniu, nadciśnienie, cukrzyca, nadwaga i otyłość. Szeroka diagnostyka m.in. pomiar ciśnienia tętniczego, badanie krwi, EKG, echo serca, próba wysiłkowa a także koronarografia pozwalają zastosować właściwe leczenie. Bardzo ważne w profilaktyce chorób układu krążenia są zdrowe nawyki żywieniowe, aktywność fizyczna, prawidłowa masa ciała, regularna diagnostyka, walka z nałogami, leczenie innych chorób (cukrzyca). W czasach, gdy jesteśmy pracoholikami, ciągle gdzieś pędzimy, nie mamy czasu na wypoczynek, niestety dopada nas zawał serca. Nasz gość omówił objawy wskazujące na wystąpienie tego groźnego stanu (arytmia, skrzeplina, rozwarstwienie ściany tętnicy wieńcowej), w którym do mięśnia sercowego nie dopływa tętnicami wieńcowymi wystarczająca ilość krwi, co powoduje jego martwicę. Im wcześniej rozpocznie się leczenie zawału, tym więcej mięśnia sercowego można uratować (tzw. złota godzina). Przedstawiono najskuteczniejsze metody leczenia oraz jak powinno wyglądać życie po zawale (stosowanie się do zaleceń kardiologa, leczenie cukrzycy, kontrola ciśnienia tętniczego, rzucenie palenia tytoniu, szczepienia przecie grypie, zdrowa dieta i aktywność fizyczna).
Kardiolog i psycholog Pani Maria Sobczak-Kaleta przedstawiła studentom jaki wpływ ma stres na układ krążenia i jak sobie z nim radzić. Bardzo ważnym tematem poruszonym przez naszą gościnię były m.in. sposoby radzenia sobie z arytmią serca wywołaną stresem lub wysiłkiem.
Ogromną rolę jaką spełnia aktywność fizyczna nie tylko w profilaktyce ale również w rehabilitacji po zawałach serca, przedstawiła fizjoterapeuta Pani Barbara Kołodziejczyk. Na zakończenie gościni zaprosiła wszystkich studentów do wspólnych ćwiczeń.
Już dziś czekamy na kolejne zaplanowane spotkania w II semestrze.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W dniach 22 maja oraz 29 maja 2025 roku w Dworku Modrzewiowym, w ramach cyklu ,,Uniwersyteckie rozmaitości…” odbyły się spotkania pt. „Malowanie wełną”. Warsztaty zorganizowała Halina Wastowska, która udzielała porad, wskazówek a także pokazywała jak tworzyć piękne kwiaty, całe łąki. Za pomocą wełny czesankowej studentki SUTW malowały swoje własne obrazy. Wśród uczestniczek były Koleżanki doświadczone w ujarzmianiu surowca, by gotowe dzieło jak najbardziej odzwierciedlało pomysł, ale były też takie, dla których był to „ich pierwszy raz”.
Może i Ty masz jakiś talent, jeszcze nie odkryty i nawet o tym nie wiesz. Zapraszamy, spróbuj!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wycieczka edukacyjno-turystyczna do Pakości i Inowrocławia
UTW
 W środę, 21 maja 2025 roku, słuchaczki i słuchacze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku uczestniczyli w jednodniowej wycieczce edukacyjno-zdrowotnej do województwa kujawsko-pomorskiego. Wyjazd został zorganizowany przez Stanisławę Wasilewską z Rady Słuchaczy we współpracy z Hanną Gontarek z zarządu.
Pierwszym przystankiem na trasie było urokliwe miasto Pakość, położone nad Notecią. Największą atrakcją tego miejsca jest Kalwaria Pakoska – wyjątkowy zespół 25 kaplic Męki Pańskiej, wzorowany na jerozolimskiej Drodze Krzyżowej. Kaplice, utrzymane w stylu barokowym, powstawały w XVII–XIX wieku i rozmieszczone są po obu stronach Noteci, w większości wśród kęp drzew i malowniczych alejek. Kalwaria jest dziś jednym z najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych w Polsce, a zarazem świadectwem silnych tradycji religijnych regionu. Zwiedziliśmy również kościół pw. św. Bonawentury, będący integralną częścią kalwarii. Świątynia wraz z przylegającym klasztorem mieści się w murach dawnego zamku wybudowanego w XIV wieku. Wnętrze kościoła utrzymane jest w stylu barokowym, natomiast jego wystrój reprezentuje styl rokoko.
Następnie udaliśmy się do Inowrocławia – miasta słynącego z tradycji solankowych oraz bogatej historii. Jednym z pierwszych punktów programu było zwiedzanie Bazyliki Mniejszej Imienia Najświętszej Maryi Panny. To jeden z najstarszych zabytków romańskich w Polsce, datowany na XII wiek. Duże wrażenie wywarła na nas gotycka rzeźba „Uśmiechniętej Madonny”. Wyjątkowego charakteru nadają świątyni płaskorzeźby diabłów, zwierząt i ludzi, umieszczone na jej zewnętrznych ścianach.
U stóp okazałego neoromańskiego, ceglanego Kościoła Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, o strzelistej wieży (77 metrów), wysłuchaliśmy interesującej historii, którą przeżyła i przekazała babcia naszemu przewodnikowi. Otóż w Wielki Piątek 9 kwietnia 1909 roku podczas odprawiania mszy, w wyniku tąpnięcia ziemi (spowodowanego przez znajdującą się pod miastem nieczynną kopalnię soli) doszło do zawalenia się północnej ściany transeptu. Ksiądz odprawiający mszę, widząc chwiejące się ławki, zachował zimną krew i poprosił zebranych, aby udali się do bocznej nawy, gdzie zostanie dokończone nabożeństwo. Dzięki jego decyzji nikt nie zginął. Świątynia była nieczynna przez 20 lat (do 25 sierpnia 1929), a kilka miesięcy później w grudniu został ochrzczony Józef Glemp prymas Polski. Bogaty wystój rzeźbiarski świątyni, niestety mogliśmy jedynie podziwiać z oddali (zza krat).
Odwiedziliśmy również Wystawę Solnictwa, na której zobaczyliśmy pomieszczenia odwzorowujące dawną kopalnię soli w Inowrocławiu. Kolejnym punktem programu była wizyta w Instytucie Prymasa Józefa Glempa, upamiętniającym życie i działalność urodzonego w Inowrocławiu duchownego – jednej z kluczowych postaci Kościoła katolickiego w Polsce XX wieku. Złożyliśmy także wizytę przy pomniku Jana Kasprowicza – poety, dramaturga i publicysty związanego z ruchem Młodej Polski, który urodził się w podinowrocławskiej wsi Szymborze. Dzięki naszemu przewodnikowi poznaliśmy kilka ciekawych faktów z jego lat szkolnych. Kolejnym etapem była wizyta w Parku Solankowym – jednym z największych i najpiękniejszych parków uzdrowiskowych w Polsce. Przestronny, pełen zieleni i starannie zaplanowanych alejek, stanowi serce uzdrowiskowej części Inowrocławia. Po drodze mijaliśmy sanatoria, uzdrowiska oraz liczne rzeźby i pomniki, w tym ławeczkę generała Władysława Sikorskiego – symboliczny hołd dla wybitnego dowódcy związanego z Kujawami. Szczególne wrażenie zrobiła na nas imponująca tężnia solankowa – największa tego typu konstrukcja w Polsce, zbudowana z drewna i gałęzi tarniny. Powietrze wokół niej, nasycone jodem i innymi mikroelementami, ma dobroczynny wpływ na układ oddechowy i ogólne samopoczucie. Spacer w jej otoczeniu był prawdziwą przyjemnością i chwilą wytchnienia dla uczestników.
Na zakończenie naszej wyprawy udaliśmy się do Pijalni Wód, gdzie skosztowaliśmy leczniczej wody „Jadwigi”, a także delektowaliśmy się pyszną kawą. Było to miłe zwieńczenie intensywnego, pełnego wrażeń dnia. Serdecznie dziękujemy koleżankom za zorganizowanie tej wycieczki, która w piękny sposób połączyła walory edukacyjne, zdrowotne i integracyjne.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Czego potrzebują nasze włosy
UTW
 W dniu 15 maja 2025 roku, nasza Koleżanka Urszula Michalska, w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, zorganizowała spotkanie słuchaczy SUTW z trycholog Panią Ewą Omer. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Czego potrzebują nasze włosy – jak dbać o skórę głowy i włosy w starszym wieku”. Nasza gościni to specjalistka od skóry głowy oraz włosów, łącząca wiedzę z dermatologii, kosmetologii, medycyny oraz pomagająca dobrać właściwą terapię i pielęgnację. Problemy z włosami mogą pojawić się w każdym wieku. Z wiekiem włosy stają się bardziej suche, łamliwe i podatne na wypadanie. Wypadanie włosów może mieć wiele przyczyn, zarówno zdrowotnych, jak i wynikających ze stylu życia. Najczęstsze to genetyczne predyspozycje, choroby tarczycy, zaburzenia hormonalne (estrogeny, testosteron), cieńsza, mniej ukrwiona skóra głowy, stres, niedobory witamin, nieodpowiednia dieta, niektóre leki oraz problemy ze skórą głowy. Dowiedzieliśmy się jak ważne jest znalezienie przyczyny problemu, a nie stosowanie specyfiku czy witamin „bo pomogły koleżance”. Ważne jest zrobienie podstawowych badań m.in.: morfologia, poziom żelaza i ferrytyny, hormony tarczycy (TSH, FT3, FT4), witamina D, B12, cynk, selen. Indywidualne podejście i wybór właściwej terapii i pielęgnacji to połowa sukcesu. Należy być cierpliwym, a pozytywne zmiany mogą nas mile zaskoczyć. Uzyskaliśmy również informacje dotyczące nie tylko np. wcierek, odżywek ale też bardziej nowoczesnych metod pobudzania włosów do wzrostu oraz ich zagęszczania.
O włosy i skórę głowy należy dbać, nawet gdy nie ma widocznych problemów. Włosy w starszym wieku są często bardziej suche, więc ważne jest regularne nawilżanie. Skuteczne jest stosowanie odżywek, masek i peelingów (raz na 1-2 tygodnie). Należy unikać gorącej wody i silnego pocierania włosów. Delikatne mycie i masaż skóry głowy poprawiają krążenie i mogą pomóc w zapobieganiu wypadania włosów. Bardzo duże znaczenie, by nawet w starszym wieku nasze włosy były piękne i gęste, ma zdrowa dieta, bogata w witaminy (D, B12) i mikroelementy (żelazo, selen, cynk), odpowiednia ilość snu i brak stresu.
Nasza gościni bardzo chętnie odpowiadała na wiele różnych pytań, udzielała porad, na co zwracać uwagę przy wyborze kosmetyków a także co zastosować i jak suszyć włosy kręcone lub suche i puszące się.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Nie tylko Szymborska, czyli co ma nam do powiedzenia polska poezja współczesna
UTW
 W dniu 13 maja 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej studenci SUTW wysłuchali wykładu Pani mgr Aleksandry Kołodziejek „Nie tylko Szymborska, czyli co ma nam do powiedzenia polska poezja współczesna”. Najbardziej znanymi poetami współczesnymi oprócz tytułowej Wisławy Szymborskiej są Zbigniew Herbert i Czesław Miłosz, których twórczość dobrze znamy. Nasza gościni w swoim wykładzie postanowiła przedstawić sylwetki i twórczość także innych wybranych poetów, może jeszcze mało znanych, jednak mających na swoim koncie wiele pozycji książkowych (tomików poezji) oraz nagród. Są wśród nich:
Jadwiga Stańczakowa (1919-1996) - ociemniała poetka zadebiutowała dopiero w 1979 r. za namową Mirona Białoszewskiego. Przyjaźniła się z Władysławem Broniewskim. Była jedną z prekursorek pisania o niepełnosprawności, ale też i o depresji, z którą borykała się wiele lat, praktycznie do końca życia. Przeżycia wojenne pozostawiły ślad w jej wierszach. Pragnienie, by widzieć, sprawiło, że przeżywaną rzeczywistość nasyciła ogromną intensywnością środków wyrazu np. „Ślepak”, „Lato”, „Czasem widzę migiem”, „Stoliki ożyły”. Wiersze przepełnione są wyobraźnią wyczuloną na barwy, światło i dotyk (dotykiem potrafiła rozróżniać kolory i wzory). Bohaterem wielu jej wierszy był Wicek (Miron Białoszewski). Na postawie jej książki „Dziennik we dwoje” powstał w 2005 r. film fabularny „Parę osób, mały czas”, opowiadający o autentycznej przyjaźni niewidomej Jadwigi Stańczakowej z Mironem Białoszewskim. Krystyna Janda, która wcieliła się rolę głównej bohaterki otrzymała na FPFF w Gdyni, Nagrodę Główną Złote Lwy za najlepszą główną rolę kobiecą (2005 r.). Wiersze niedoceniane za życia poetki, obecnie popularyzuje i odkrywa na nowo jej wnuczka Justyna Sobolewska. Poetka otrzymała Nagrodę im. Jerzego Szczygła.
Krystyna Miłobędzka (1932-2025) - poetka cicha, niemedialna, ceniona w środowisku literackim. Jej wiersze tłumaczone są na wiele języków. Wielu młodych poetów powołuje się na jej twórczość i próbuje naśladować. Wiersze są uniwersalne, refleksyjne nad życiem, światem ludzkim i światem przyrody. Człowiek wcale nie jest najważniejszy, jesteśmy równymi bytami ze zwierzętami i przyrodą np. „Na dwu i na czterech łapach”, „Jestem…”. Laureatka wielu nagród m.in. nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992 r.), Fundacji Kultury (1993 r.), nagrody Ministra Kultury (2001 r.), nominowana do Nagrody Literackiej Nike (2005 r. tom „Po krzyku”), laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej - Nagrody im. Adama Mickiewicza (2020 r.), wyróżniona Nagrodą 100-lecia ZAiKS-u (2022 r.).
Jerzy Jarniewicz ur. 1958 r. – poeta, tłumacz literatury anglojęzycznej. Jego wiersze zawierają wątki poświęcone Bogu, tożsamości, dzieciństwu i miłości po stracie rodziców („Koncert blaszanych miednic”). Jeden z niewielu poetów współczesnych piszących wiersze rymowane. Typowe dla Jarniewicza jest pisanie tomików zwartych tematycznie, poświęconych określonemu zagadnieniu np. rzeczywistość PRL-u, widziana oczami dziecka („Oranżada”). Laureat bardzo wielu nagród m.in. nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2008 r. „Znaki firmowe” i 2019 r. „Tłumacz między innymi”), laureat Nagrody Literackiej Nike (2022 r.”Mondo cane”), laureat Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima w 2022 r. za całokształt twórczości.
Julia Fiedorczuk ur. 1975 r. - poetka, pisarka, tłumaczka, krytyczka literacka. Najważniejszym tematem jej twórczości jest ekopoetyka, w której stara się opisać kryzys klimatyczny i migracyjny, relacje między człowiekiem a przyrodą. Interesuje ją zmiana postrzegania tego co ludzkie i nie-ludzkie. W „Psalmach” poetka odwołuje się do Psalmów Dawidowych. Nowy świat, daleki jest od ideału i raczej nie zostanie zbawiony, ale przynajmniej daje nam odrobinę nadziei. „Psalmy" upominają się o wykluczonych ludzi, ale też o rośliny, zwierzęta i krajobrazy. Porównywana jest przez krytyków z Wisławą Szymborską. Twórczość jej tłumaczona jest na 17 języków. Laureatka wielu nagród m.in. Nagroda im. Wisławy Szymborskiej (2018 r. za tom „Psalmy”), nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” (2016 r. za powieść „Nieważkość”).
Małgorzata Lebda ur. 1985 r. - poetka, pisarka, taterniczka, ultramaratonka (2021 r. wzdłuż rzeki Wisły 1113 km). Poezja z dużą ilością elementów biograficznych, sięga do dzieciństwa (Łakome” – rozmowa z matką, „Matecznik” – rozmowa z ojcem pszczelarzem). W wierszach „czerwiec: krew”, „przedwiośnie: pierwszy oblot” opisuje trudne dzieciństwo na wsi wśród zabijanych czy upolowanych zwierząt oraz zgłębia tajniki pszczelarstwa w pasiece przekazywane przez ojca. Jej tomiki z wierszami to opowieść o czymś, tworzą całość (książka poetycka). Laureatka wielu nagród m. in. Nagrody Literackiej Gdynia (2019 r.) oraz Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2022 r. „Mer de Glace”). Wydana w 2023 roku powieść "Łakome" - jej prozatorski debiut, została nominowana do Nagrody Literackiej Nike, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz Nagrody Conrada.
Justyna Bargielska ur. 1977 r. – poetka i pisarka. Jej twórczość charakteryzuje się dosadnym, zmysłowym językiem oraz czarnym humorem, na granicy makabry i absurdu. Tematyka utworów zanurzona jest w surrealnych, nieco baśniowo-dziecięcych przestrzeniach („W sobotę, „Na odejście wszystkich zwierząt”). W twórczości czerpie z własnych doświadczeń. Interesują ją różne aspekty cielesności człowieka, głównie kwestie macierzyństwa, seksualności, śmierci. Laureatka wielu nagród m.in. Nagroda Literacka Gdynia (2010 r. za tomik „Dwa fiaty” oraz w 2011 r. za tom prozy „Obsoletki”), nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013 r. „Bach for my baby”). Za „Dziecko z darów” w 2020 r. nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”, a w 2021 r. do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.
Przedstawione wiersze z twórczości wybranych poetów współczesnych są odzwierciedleniem przeżyć z dzieciństwa, niejednokrotnie tragicznych, miłości, macierzyństwa, seksualności, śmierci, marzeń, relacji między ludźmi i zmian klimatycznych. Poezja jest często chaotyczna, bo również świat jest pełen chaosu a media cyfrowe i społecznościowe są wszechobecne. Wymaga ona jednak by zatrzymać się na moment, skupić, odrzucić chaos będący wokół nas, zrozumieć autora, co nam przekazał i po swojemu zinterpretować.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Insulinooporność i jej konsekwencje
UTW
 W dniu 9 maja 2025 roku w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, organizowanych przez naszą Koleżankę Danutę Szubską, słuchacze SUTW gościli Panią lek. med. Dorotę Żaczek. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Insulinooporność i jej konsekwencje”.
O insulinooporności mogą świadczyć następujące dolegliwości: senność po posiłkach, zwiększony apetyt (zwłaszcza na słodycze), trudności w redukcji masy ciała, zmiany skórne, rozdrażnienie, obniżenie nastroju, uczucie zmęczenia, problemy z koncentracją (tzw. mgła umysłowa), nadmierna potliwość, bóle głowy, nadciśnienie tętnicze. Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, który po przeprowadzeniu szeregu badań potwierdzi lub wykluczy w/w problem. Nawet z wyników lipidogramu wprawne oko lekarza potrafi zdiagnozować problem, a podwyższony wskaźnik CRP oznacza nie tylko stan zapalny (infekcje) organizmu. Nie wystarczy zbadać poziom cukru na czczo. Bardzo ważne jest wykonanie krzywej cukrowej a także krzywej insulinowej.
Dowiedzieliśmy się, jak ważna jest wczesna diagnoza i właściwe leczenie insulinooporności a nie tylko np. nadciśnienia, które jest jej wynikiem. Ważna jest nie tylko farmakologia zalecona przez lekarza, ale również dieta, regularne jedzenie posiłków oraz ruch. Niestety, w diecie zakazane jest wszystko to, co smakuje nam najbardziej – białe pieczywo, słodycze, lody, zupy krem i soki. Korzystniej jest zjeść np. jabłko lub brokuły niż sok jabłkowy czy krem brokułowy. Stopień rozdrobnienia (ścieranie, blendowanie), przetworzenia (gotowanie) owoców i warzyw oraz dojrzałość owoców (np. banany) zwiększają wartość indeksu glikemicznego (IG), tak ważnego w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Warzywa, owoce i makarony należy gotować tylko al dente. Tradycyjne ciasteczko lepiej zjeść po głównym posiłku niż ,,podjadać" pomiędzy nimi.
Wczesna diagnoza insulinooporności i właściwe leczenie a co najważniejsze zdrowe nawyki żywieniowe i ruch mają duży wpływ na pracę naszych pozostałych organów. Nieleczona insulinooporność może doprowadzić do cukrzycy typu 2 (przeciążenie trzustki i jej stopniowe wyczerpanie) a także otyłości, nadciśnienia, zawału, udaru, osteoporozy, problemów ze wzrokiem, włosami, pamięcią i inne.
Temat spotkania z Panią doktor Dorotą Żaczek bardzo zainteresował słuchaczy. Ogromną zasługą naszego gościa było to, że potrafiła rozmawiać z nami w bardzo swobodny sposób i językiem bez trudnych terminów medycznych. Uzyskałyśmy wiele ciekawych informacji i wskazówek, jak ważna jest profilaktyka, zdrowe nawyki żywieniowe i ruch. Ogromna rola spoczywa na nas babciach i dziadkach, by edukować nie tylko nasze „zaganiane” dzieci ale i nasze wnuki. Dbajmy, aby nie jadły tzw. „śmieciowego jedzenia”, ogromnych ilości słodyczy, soków i coli z konserwantami patrząc ciągle w komputer lub telefon. Przekonajmy nasze wnuki, jak smaczne są owoce, warzywa i jaką radość sprawia ruch na świeżym powietrzu, który my pamiętamy ze swoich dziecięcych lat.
Dziękujemy i czekamy na następne spotkania.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wyjazd edukacyjny do Och-Teatru w Warszawie na spektakl Koniec czerwonego człowieka
UTW
 W dniu 4 maja 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Och-Teatru w Warszawie mieli niecodzienną możliwość obejrzenia spektaklu „Koniec czerwonego człowieka”, którego premiera odbyła się 17 października 2024 roku. Jest to dramat oparty na zbiorze reportaży wybitnej białoruskiej noblistki Swietłany Aleksijewicz „Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka", w którym sportretowana została Rosja w czasach po rozpadzie ZSRR. Historia rozpoczyna się w 1989 roku, a ostatnia scena to rok 2003. Między scenami mijają dwa, trzy, pięć lat. Każdy z bohaterów sztuki ma inny stosunek do przeszłości i przyszłości. Nienawiść i tęsknota za dawnym „wielkim” ZSRR przeplata się z otwartością i rozczarowaniem nową Rosją. W jednej rodzinie można zauważyć dwie przeciwstawne postawy Rosjan - jedni bohaterowie angażują się w zachodzące zmiany, inni opowiadają się za dawnym Związkiem Radzieckim. Widać tęsknotę za kulturą radziecką (muzyką, sztuką, baletem) i potęgą kraju, którego świat bał się, ale go kochał. W ocenie bohaterów sztuki przyszłość wygląda tragicznie, postępowanie ludzi jest godne potępienia a demokracja budzi najgorsze instynkty. Wśród członków rodziny są również przedstawiciele nowego pokolenia, które nie analizuje już historii, ale też nie umie odnaleźć się w nowej rzeczywistości. „Homo sovieticus” wciąż żyje w społeczeństwie rosyjskim. Pranie mózgu przez wiele pokoleń przynosi nieodwracalne skutki. Jak mówi jedna z postaci sztuki, „istnieje przekonanie, że człowiek radziecki nie może być wolny, bo wszystko spier...”. Ofiarami minionego systemu są wszyscy, nawet dziecko wychowywane w ideałach patriotyzmu i bohaterskiej śmierci za ojczyznę.
Spektakl „Koniec czerwonego człowieka” wyreżyserowała Krystyna Janda, o scenografię zadbała Zuzanna Markiewicz. W role głównych bohaterów wcielili się: Dorota Nowakowska, Lidia Sadowa, Grażyna Sobocińska, Agnieszka Warchulska, Stanisław Brejdygant, Tomasz Borkowski, Aleksander Kaźmierczak, Bartosz Łućko/Szymon Szczęsny oraz Piotr Łukawski, Krzysztof Ogłoza, Mateusz Rzeźniczak, Przemysław Sadowski i Grzegorz Warchoł.
Obejrzany spektakl wywołał wiele emocji, przemyśleń i wspomnień. Sami pamiętamy te czasy. Problemy bohaterów spektaklu, ich mentalność, nie zawsze ukazane w tak drastyczny sposób, można zaobserwować w różnych państwach współczesnego świata a także w małych ojczyznach/środowiskach.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
3 Maja - patriotycznie, rodzinnie i artystycznie
UTW
Niezapomniana wycieczka - Szczecin, Berlin, Poczdam
UTW
 W dniach 25–27 kwietnia 2025 roku odbyła się trzydniowa wycieczka autokarowa do Szczecina, Berlina i Poczdamu, zorganizowana przez Hannę Gontarek i Kingę Święcką z Biura Wytwórnia Podróży dla słuchaczek i słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku. Były to trzy dni pełne wrażeń, odkryć, spacerów i pięknych widoków, a także wspólnego przeżywania historii miast, które kiedyś łączyły się losami, dziś zaś tworzą fascynującą mozaikę europejskiej przeszłości i teraźniejszości.
W pierwszym dniu zwiedzaliśmy zielony i kwietny Szczecin. Spacerując po mieście, zobaczyliśmy między innymi majestatyczne Wały Chrobrego, z których rozciąga się widok na szeroką i dostojną rzekę Odrę – jedną z największych rzek Europy Środkowej, dzięki której Szczecin od wieków był portowym oknem na świat. Odra nadaje miastu niepowtarzalny nadmorski charakter, dzieląc je na wyspy i kanały, a jej brzegi ożywają codziennym rytmem mieszkańców.Odwiedziliśmy Stare Miasto, Zamek Książąt Pomorskich, nowatorską w formie i niezwykle białą Filharmonię im. Mieczysława Karłowicza, która zdobyła wiele nagród w dziedzinie współczesnej architektury, rewitalizowaną Łasztownię z pomnikiem paprykarza szczecińskiego, trzema zabytkowymi żurawiami portowymi i Morskim Centrum Nauki. Zobaczyliśmy także dawne zabudowania gospodarcze – budynek starej rzeźni, wieżę Katedry św. Jakuba, charakterystyczny "Termosik" Polskiej Żeglugi Morskiej, centrum handlowe Kaskada, które przypomniało nam o pożarze sprzed lat. Uwagę przyciągały poruszające się po mieście tramwaje w barwach białym, niebieskim i zielonym. Spacerowaliśmy też po urokliwych Jasnych Błoniach – przestrzeni pełnej zieleni, platanów i kwiatów, w której chętnie wypoczywają mieszkańcy. Oprowadzała nas po Szczecinie przewodniczka pani Małgosia, która nie tylko opowiadała o historii i zabytkach, ale też wplatała piękne legendy, m.in. o Gryfie i przeszłości Pomorza.
Drugiego dnia, 26 kwietnia, zwiedzaliśmy Berlin – największe miasto Unii Europejskiej, tętniące życiem, różnorodnością i tolerancją. Miasto przywitało nas mozaiką kultur, narodowości i barw, widoczną nie tylko na ulicach, ale także na licznych murach i fasadach ozdobionych graffiti. Symbolem Berlina jest niedźwiedź, którego postać spotykaliśmy w różnych formach. Spacerując ulicami miasta nad rzeką Sprewą, zobaczyliśmy wiele jego znanych miejsc – Bramę Brandenburską- symbol jedności i wolności, siedzibę niemieckiego parlamentu Reichstag z charakterystyczną kopułą wraz z nowoczesnymi budynkami rządowymi, fragmenty dawnego muru berlińskiego z wieżą widokową, wieżę telewizyjną na Alexanderplatz, katedrę św. Jadwigi, gotycki Kościół Maryjny oraz Pomnik Pomordowanych Żydów Europy, składający się z 2711 betonowych bloków.
Trzeciego dnia, 27 kwietnia, odwiedziliśmy Poczdam – miasto królewskie, pełne harmonii i elegancji. Naszym głównym celem był zespół pałacowo-parkowy Sanssouci, zbudowany w XVIII wieku przez Fryderyka II Wielkiego. To niezwykle piękne miejsce – z tarasowymi ogrodami pełnymi wielobarwnych kwiatów i winorośli, fontannami i aleją prowadzącą do pałacu. Cały kompleks znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Na tyłach pałacu znajduje się skromny grób Fryderyka Wielkiego. Na jego mogile dostrzegliśmy ziemniaki – nietypowy, lecz bardzo wymowny symbol. Fryderyk II był wielkim orędownikiem uprawy ziemniaka. W czasach, gdy społeczeństwo odnosiło się do tego warzywa z nieufnością, król dostrzegł jego wartość jako źródła pożywienia. Aby przekonać ludzi do sadzenia ziemniaków, kazał otaczać pola królewską strażą, co miało wzbudzić ciekawość i przekonanie o ich wartości. Dzięki jego działaniom ziemniak zyskał popularność, a Fryderyk II do dziś bywa nazywany "królem kartofli". Ziemniaki na jego grobie to wyraz szacunku i wdzięczności za jego pragmatyzm i troskę o dobro poddanych. W Poczdamie zwiedziliśmy również Alexandrowkę – malownicze osiedle drewnianych domów w stylu rosyjskim, wzniesione w XIX wieku z myślą o rosyjskich śpiewakach chóralnych. To miejsce spokoju, zieleni i historii, położone na północy miasta. Przez Poczdam przepływa rzeka Hawela, dodając uroku i łagodności krajobrazowi. Wróciliśmy pełni wrażeń, z pięknymi wspomnieniami i zdjęciami. Pogoda także nam dopisała. Z serca dziękujemy organizatorkom, przewodniczce oraz kierowcy za bezpieczną i komfortową podróż.
Mamy apetyt na więcej! Już snujemy plany kolejnych wypraw – do Wrocławia i Kotliny Kłodzkiej, a także do Skandynawii, gdzie czekają na nas nowe krajobrazy i emocje – również te związane z noclegiem na promie.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Kinga Święcka (grupowe)
Jak zdrowo spędzić święta przy stole, ale dlaczego przy stole
UTW
Wycieczka do pralni wodno-chemicznej Eco Frania
UTW
Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego
UTW
 W dniu 8 kwietnia 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Małgorzaty Siedleckiej pt. ,,Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego”. W nawiązaniu do krótkiej frazy „Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie” Stanisława Jachowicza polskiego bajkopisarza, autora m.in. popularnego wiersza „Chory kotek” nasz gość omawiała walory kulturowe (m.in. muzea, obiekty historyczne, zabytki, miejsca kultu religijnego) oraz walory przyrodnicze (m.in. lasy, rzeki, ogrody botaniczne i zoologiczne) poszczególnych powiatów naszego województwa. W każdym powiecie jest wiele interesujących zabytków czy walorów przyrodniczych wartych zobaczenia, wybrano tylko niektóre charakterystyczne dla danego powiatu.
Powiat kutnowski – Panorama Historii Kutna (historia w graficznej pigułce), Muzeum Pałac Saski (pałac podróżny króla Augusta III – 1750 r.), Ratusz, Muzeum Bitwy nad Bzurą, Pałac Gierałty, Kościół św. Wawrzyńca, Dworek Modrzewiowy, Dom Dochodowy Straży Ogniowej, Willa dra Antoniego Troczewskiego, Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, Cmentarz Żydowski (Kierchol), Park Wiosny Ludów, Park nad Ochnią, Park Miejski im. Romualda Traugutta, Zamek w Oporowie, Muzeum im. Jerzego Dunin-Borkowskiego w Krośniewicach.
Powiat łęczycki – Zamek Królewski w Łęczycy (Kazimierz Wielki – XIV w.), Kolegiata w Tumie (romańska - XII w.), Biesiekiery (ruiny zamku).
Powiat poddębicki – Zoo Borysew (białe tygrysy), Uniejów (termy wodne), Spycimierz (dywany kwiatowe na Boże Ciało).
Powiat zgierski – Rezerwat Przyrody Torfowisko Rąbień, Malinka (stok śnieżny, kąpieliska), Park Kulturowy Miasta Tkaczy.
Powiat łowicki – Muzeum w Łowiczu (warsztaty-wycinanki), Małrzyce (skansen) i zabytkowy most (pierwszy drogowy most spawany na świecie – 1929 r.), Pałac w Walewicach (miejsce urodzenia Aleksandra - syna Napoleona Bonaparte i Marii Walewskiej), Arkadia (ogród XVIII w), Pałac Radziwiłłów w Nieborowie (koniec XVII w.).
Powiat skierniewicki – Rezerwat rzeki Rawki (spływ kajakowy), Cmentarz Joachimów–Mogiły (powstanie styczniowe, żołnierze niemieccy I i II wojna światowa), Pałac Prymasowski w Skierniewicach.
Powiat brzeziński - Arboretum w Rogowie, Muzeum Regionalne w Brzezinach, Kolejka Wąskotorowa w Rogowie.
Powiat rawski – Zamek Książąt Mazowieckich w Rawie Mazowieckiej (XIV w.), Muzeum Ziemi Rawskiej, Dinopark w Kołacinku.
Powiat tomaszowski – Spała (Prezydent Mościcki, rzeźba żubra, kościółek drewniany, dożynki), Konewka (bunkry 2 szt. mógł schować się cały pociąg), Tomaszów Mazowiecki – skansen rzeki Pilicy, Jaskinie Nagóżyckie, Rezerwat Niebieskie Źródła.
Powiat łódzki – Księży Młyn (2 fabryki włókiennicze Scheiblera), Palmiarnia i Park Źródliska, Manufaktura (dawna fabryka Izraela Poznańskiego), ul. Piotrkowska (najdłuższa ulica handlowa w Europie – 4,2 km.).
Powiat pabianicki – Głaz narzutowy w Trupiance, Dobronianka (mini zoo), Kościół i dwór w Mikołajewicach z XIX w.
Powiat zduńsko-wolski – Skansen Lokomotyw i Urządzeń Technicznych, Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, Muzeum Dom Urodzenia św. Maksymiliana Kolbego.
Powiat sieradzki – Sieradzki Park Etnograficzny, Błaszki (kościół, muzeum), Relikt zespołu dworsko - parkowego w Brończynie.
Powiat łaski – Zespół Klasztorny w Widawie.
Powiat bełchatowski – Kopalnia w Bełchatowie (węgiel brunatny - można zwiedzać), Giganci Mocy (pierwsze w Polsce muzeum o węglu i energii - interaktywna dla młodzieży), Góra Kamieńsk (sztuczna - stok narciarski).
Powiat piotrkowski – Zamek Królewski (XVI w. siedziba władcy i sejmów, następnie Trybunału Koronnego Wielkopolski i Mazowsza), Zalew Sulejowski (wypoczynek).
Powiat opoczyński – Muzeum Regionalne, Zamek w Drzewicy.
Powiat radomszczański – Dwór w Żytnie, Góra Chełmo (byłe grodzisko X w.)
Powiat pajęczański – Góra św. Genowefy, Pałac w Działoszynie (Centrum Kultury).
Powiat wieluński – Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie, Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Powiat wieruszowski – Baszta w Bolesławcu, Kościół pw. Św. Trójcy w Byczynie.
Zaproponowane miejscowości, obiekty muzealne i walory przyrodnicze mogą być okazją do edukacyjnego, rekreacyjnego i wypoczynkowego spędzenia czasu.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Tekst: Stanisława Augsburg
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Poezja sercem pisana - życie i twórczość Julii Hartwig
UTW
 W czwartek 3 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie pt. „Poezja sercem pisana – życie i twórczość Julii Hartwig”. Grupa „Metafora” przedstawiła najważniejsze informacje dotyczące życia, działalności i twórczości poetki urodzonej 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie. Zaprezentowano wybrane wiersze m.in. „Był taki dzień jak dzisiaj…”, „Wielkanoc”, „Dzień Wniebowstąpienia”, „Paryż”, „Siła i słodycz”, „Obudź się”, „Spojrzenie”.
Julia Hartwig – Międzyrzecka to znakomita polska poetka, eseistka, autorka powieści, w tym literatury skierowanej do dzieci i młodzieży. Znana jest również jako tłumaczka literatury autorów angielskich (m.in. Marianne Moore czy Allen Ginsberg) oraz francuskich (m.in. Guillaume Apollinaire i Blaise Cendrars).
Za pierwszy, debiutancki utwór Julii Hartwig uznaje się wiersz zgłoszony do międzyszkolnego pisma literackiego „W Słońce” w 1936 roku. Poetka pisała wiersze w czasie studiów i nawet pokazała je Czesławowi Miłoszowi. Jest autorką poematów pisanych prozą – „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003). Pisała szkice, monografie i tłumaczenia, a nawet książki dla dzieci – „Pierwsze przygody Poziomki” wydane w 1961 roku. Jej utwory były tłumaczone na wiele języków: francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki. Debiutancki tomik poezji Julii Hartwig – „Pożegnania” – ukazał się dopiero w 1956 roku. Kolejne najważniejsze tomiki poezji to: „Czuwanie” (1978), „Obcowanie” (1987), „Czułość” (1992), „Zobaczone” (1999), „Nie ma odpowiedzi” (2001), „Błyski” (2002), „Bez pożegnania” (2004), „Jasne niejasne” (2009), „Gorzkie żale” (2011) oraz „Zapisane” (2013).
Dom rodzinny miał istotny wpływ na jej wrażliwość artystyczną i kulturalną. Czerpała inspiracje z filozofii, malarstwa, historii i własnych doświadczeń. Poezja jest pełna refleksji nad ludzkim losem, przemijaniem i codziennością. Jej styl wyróżnia się oszczędnością środków, precyzją i głębią myśli.
Julia Hartwig wielokrotnie była doceniana, m.in. Nagrodą ZAiKS u (1976), Nagrodą Polskiego Pen Clubu – dwukrotnie (1979 i 1997), Nagrodą Wilder Prize w USA (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Medalem Gloria Artis (2005), Francuskim Orderem Oficera Legii Honorowej (2016), Nagrodą Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001), Nagrodą Poetycką im. Wisławy Szymborskiej (2014) i in. Czterokrotnie nominowano ją do Nagrody Nike.
Julia Hartwig zmarła 13 lipca 2017 roku w Pensylwanii, a urna z jej prochami została złożona na Cmentarzu Powązkowskim w jednym grobie z jej mężem Arturem Międzyrzeckim.
Wyboru najważniejszych faktów, ciekawostek oraz wierszy bohaterki spotkania dokonała Elżbieta Żółtowska.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wieczór baletowy w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 29 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi uczestniczyli w wyjątkowym wydarzeniu – dwuczęściowym wieczorze baletowym. Było to połączenie muzyki do „Bolera” Maurice'a Ravela z uwielbianą przez publiczność kantatą Carla Orffa „Carmina Burana”.
„Bolero” zostało skomponowane przez Maurice’a Ravela w 1928 roku na specjalne zamówienie tancerki Idy Rubinstein. To pełen ekspresji i miłości taniec. Utwór rozpoczyna się delikatnie od rytmu granego na werblu. Przez 17 minut dynamika utworu narasta, mimo iż rozwija się tylko jeden, 18-taktowy temat, grany coraz głośniej przez różne instrumenty. W najgłośniejszych fragmentach słychać wyraźnie instrumenty dęte blaszane i kotły. W finale tematu gra już 26 instrumentów i kończy się eksplozją dźwięku, która pozostawia słuchaczy pod wrażeniem niepowtarzalnej atmosfery i mistrzostwa kompozytorskiego Ravela.
Kantata sceniczna „Carmina Burana” skomponowana przez Carla Orffa w 1937 roku została oparta na średniowiecznym zbiorze pieśni. Utwór muzyczny rozpoczyna się prologiem, w którym autor skarży się na zmienność losu i zależność człowieka od kaprysów fortuny. Pierwsza część, to pieśni mówiące o budzeniu się wiosny, która rozbudza tęsknotę za miłością. Druga część, wysławia przyjemności życia, biesiadowanie a jej zakończeniem jest hymn do Bachusa. Natomiast trzecia część to gra miłosna. Jej kulminacją jest pochwała bogini miłości - Wenus. Całość zamyka nawiązanie do treści prologu – skargi na niestałość łask fortuny.
Ucztę muzyczną w wykonaniu Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego dopełnili soliści, Chór Teatru Wielkiego, Chór Dziecięco-Młodzieżowy oraz główny bohater - Zespół Baletowy. Nad choreografią czuwał Jacek Przybyłowicz (Bolero) oraz Tomas Juronics (Carmina Burana). Był to wyjątkowy wieczór, pełen dużych emocji, niezapomnianych wrażeń artystycznych i przeżyć duchowych.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wielkanocne ozdoby - tworzenie różną techniką
UTW
Wyjazd edukacyjny do Teatru Ateneum w Warszawie na spektakl Uciekinierki
UTW
 W pierwszym dniu kalendarzowej wiosny, 21 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Ateneum w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Uciekinierki”, napisaną przez duet autorski Pierre Palmade & Christophe Duthuron.
Margot (Sylwia Zmitrowicz), po 20 latach monotonnego życia rodzinnego, niedoceniana i niczym służąca dla dorosłych dzieci, decyduje się opuścić dom, by wreszcie spróbować żyć na swoich zasadach. W tym samym czasie Claude (Magdalena Zawadzka) opuszcza dom spokojnej starości „Gladiolus”, w którym została umieszczona przez swego syna „dla jej dobra, na próbę”, bo energiczna i jeszcze pełna życia czuje, że zanudzi się tam na śmierć. Margot ucieka przed rodziną z dwiema walizkami i ogromnym plecakiem wypełnionymi rzeczami, niekoniecznie cennymi czy niezbędnymi ale bardziej sentymentalnymi. Claude natomiast pozostawia za sobą nudne życie i smutnych ludzi i ucieka w pośpiechu z maleńkim bagażem podręcznym, aż by się chciało rzec prawie pustym. Obie bohaterki, w środku nocy, dosłownie stają sobie na drodze w realizacji marzeń o nowym życiu. Rozpoczyna się seria emocjonujących przygód. Czy mimo różnicy wieku, różnych charakterów i bagażu doświadczeń uciekinierki mają szanse na przyjaźń? Czy Margot zdoła uwolnić się od „okupacji” i walki w „ruchu oporu”, bo „mija termin ważności”? Czy Claude powróci do nudnego ale spokojnego, stabilnego, bezpiecznego życia w domu spokojnej starości?
„Uciekinierki” to pełna emocji i humoru komedia w reżyserii Wojciecha Adamczyka. Wspaniała gra aktorska Magdaleny Zawadzkiej i Sylwii Zmitrowicz na długo pozostaną w naszej pamięci. Historia bohaterek komedii to piękna lekcja życia, aż by się chciało powiedzieć „samo życie”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Czwartkowe spotkanie z poezją Anny Buchalskiej
UTW
 W dniu 20 marca 2025 r. w Dworku Modrzewiowym miało miejsce pierwsze spotkanie z cyklu „poezja życiem malowana”.
Naszym gościem była poetka , mieszkanka Kutna Anna Buchalska, autorka 6 tomików poezji: „Ścieżką przez szarość”, „Klucz”, „Łzy. Łezki. Arabeski”, „Szeptem”, „Drobnostki” i „Do jutra”.
Podczas spotkania mogliśmy dojrzeć bogactwo i piękno prezentowanej poezji. Dzięki wierszom, czytanym przez autorkę i uczestników spotkania, zobaczyliśmy, jak niewiele potrzeba słów, by wyrazić uczucia i pokazać różne tajniki ludzkiego życia. Stało się to możliwe, dzięki całej gamie środków stylistycznych, niepowtarzalnym epitetom: „papierowy świat”, „dyżurna zgłoska”, porównaniom: „być, jak gałązka licha”, a przede wszystkim przenośniom i personifikacjom: „kąty odrzuconych słów”, „wykrzyknik w przydeptanych kapciach krzyczy…”, „... pudło… rzeźbione życiem”, „łza… nie powie dlaczego zmienia świat”.
W tomiku „Ścieżką przez szarość” czytamy w Posłowiu, że w wierszach poetka: „nie ubiera myśli w słowa dla potrzeb poezji”, lecz „wyraża uczucia dla wolności ducha”.
Zaletą jej twórczości jest przenikliwość. Poetka nie tylko obserwuje, ale wnika w głąb tego, co widzi. Utwory swą prostotą, a jednocześnie jasnością przekazu, pozwalają odnaleźć nam własne uczucia i przemyślenia. Zachęca, byśmy zatrzymali się chociaż na chwilę i docenili to, co mamy.
Tomik „Do jutra”, któremu na spotkaniu poetka poświęciła najwięcej czasu, ukazuje piękno, ukryte w codzienności.
Podkreśla, że momenty, nieistotne tylko z pozoru, pozostawiają w pamięci najtrwalsze ślady, bo „… jakich kolorów używamy, w takich będą nas wspominać”. Ważne, by trwać, by pomimo lęku i wątpliwości, czekać na kolejny dzień.
Spotkanie przebiegało w ciepłej atmosferze i to nie dlatego, że herbata była, jak zwykle pyszna i gorąca.
Zarząd dziękuje Pani Annie Buchalskiej za to, że kolejny już raz, zechciała podzielić się wyjątkowością swojej poezji i pozwoliła zajrzeć za kurtynę swej duszy.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
 W dniu 18 marca 2025 r. w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Pana Pawła Łuczaka, Prezesa ECO Kutno pt. „Quo vadis energetyko?”. Studenci SUTW wysłuchali informacji dotyczących podstawowych źródeł z jakich pozyskiwana jest energia elektryczna (węgiel kamienny, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny) oraz odnawialnych źródeł energii – OZE (energia wiatrowa, słoneczna i hydroelektryczna, energia oceanów i geotermalna, biomasa i biopaliwa). Przedstawiono, jak na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zmieniał się udział % energii z poszczególnych surowców w ogólnej wartości produkcji energii elektrycznej. Odchodzimy od paliw kopalnych na rzecz OZE. Nie możemy zapomnieć, że na wielkość produkcji z OZE ma wpływ m.in. ilość dni wietrznych i siła wiatru, ilość dni słonecznych, a co najważniejsze ,,magazynowanie energii”. W jakim kierunku pójdzie nasza energetyka? Które źródła energii będą najbardziej ekonomiczne i przyjazne dla środowiska? A może energia z atomu?
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
W ważnym marcowym dniu - montaż poezji i piosenek z okazji Święta Kobiet
UTW
Wycieczka edukacyjna do zabytkowego młyna
UTW
 Właśnie mija rok od poprzednich wycieczek (2 grupy) do zabytkowego młyna. W dniu 11 marca 2025 roku wraz ze szczególnym gościem Panem Jackiem Boczkają - Zastępcą Prezydenta Miasta Kutno, studenci SUTW (20 osób) mieli po raz kolejny niecodzienną możliwość goszczenia w starych murach młyna. Obecnie właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie, którzy przybliżyli nam historię zakładu oraz co mieściło się kiedyś w poszczególnych częściach zespołu budynków a także niektóre ciekawe smaczki.
Młyn A&S Jujka mieści się w Kutnie przy ul. Kochanowskiego 4 i został zbudowany w latach 1908-1909. Architekt stworzył wspaniałe dzieło, bardzo nowoczesne jak na ówczesne czasy. Fundamentem budynków na tym niegdyś podmokłym terenie nad rzeką Ochnią, są drewniane bale wbite głęboko w ziemię. Mimo iż młyn ma już| ok. 115 lat i narażony jest na ciągłe drgania, jego ściany nie rysują się i nie pękają. Młyn początkowo napędzał silnik koksowo-gazowy o mocy 160 KM, jednak w latach 30. zamontowano silnik elektryczny, który był w stanie przemielić 80 ton zboża na dobę. W dwudziestoleciu międzywojennym młyn należał do firmy Antoni Oliński i Spółka. W 1929 roku w kutnowskim młynie Komisja Ministerstwa Rolnictwa przeprowadziła próbny przemiał żyta i uzyskano nowy typ mąki – mąkę żytnią typ 580, który wpisano do Polskich Norm. Po II wojnie światowej młyn został upaństwowiony i został własnością Państwowych Zakładów Zbożowych. Miał wówczas 28 par walców w tym 18 par przedwojennych i zdolność przemiałową ok. 140 ton zboża na dobę.
Od 2 lutego 1998 funkcjonuje tu Młyn A&S Jujka, której właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie. Od 27 lat rozwijają swój zakład i wdrażają nowoczesne technologie. Uczestnicy wycieczki mieli możliwość prześledzić cały proces technologiczny od czyszczenia poprzez rozdrabnianie ziaren i mielenie między obracającymi się walcami. Następnie mąka przechodziła przez sita o różnej gęstości. Zobaczyliśmy również magazyn, w którym mąka pakowana była w worki do sprzedaży dla odbiorców hurtowych. W dalszej części była taśma na której pakowane były różne rodzaje mąki w torebki dla klientów detalicznych. Zakład produkuje między innymi mąkę tortową, luksusową, poznańską, wrocławską, krupczatkę, chlebową, graham, razową, otręby spożywcze i kaszę mannę. W młynie procesowi obróbki poddawane jest również żyto, z mąki którego możemy zrobić wspaniały zakwas do chleba lub na pyszny żur. Jednak z racji wspaniałych ziem w naszej okolicy głównym skupowanym zbożem jest pszenica.
Wycieczka była wspaniałym edukacyjnym przeżyciem, poznaliśmy jak powstaje produkt finalny, który kupujemy w sklepie. Właściciele tego młyna Państwo Aurelia i Stanisław Jujkowie dbają o ten wspaniały zabytek i całe swoje serce wkładają by poprzez nowoczesny park maszynowy i kontrolę jakości ich produkty były na wysokim poziomie. Odbiorcami są nie tylko klienci z całego kraju ale i z Francji. Za wysoką jakość produktów w lutym 2023 roku z okazji 25 lecia firmy, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyznał Państwu Aurelii i Stanisławowi Jujkom odznaczenie Zasłużony dla rolnictwa.
Obecnie przeprowadzana jest przy nadzorze konserwatora zabytków, renowacja starych zabytkowych cegieł, z których zbudowany jest młyn.
Bardzo miłą niespodzianką od Właścicieli były upominki w postaci firmowych produktów dla każdego z uczestników wycieczki.
W imieniu Rady Słuchaczy SUTW - organizatora i pomysłodawcy wycieczki, serdeczne podziękowania za gościnę Pani Aurelii Jujce - Właścicielowi młyna złożyła Irena Tomczak oraz przekazała drobny upominek.
Tekst: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Apetyt na zdrowie w komorze normobarycznej
UTW
 W dniu 8 marca 2025 r. studenci mieli możliwość skorzystania z tlenoterapii w komorze normobarycznej. Właściciele Centrum Medycznego DERMEX – Przychodni Specjalistycznej w Kutnie skierowali od naszego Stowarzyszenia ofertę bezpłatnej promocyjnej tlenoterapii normobarycznej dla określonej liczby osób.
Na uczestników z okazji Dnia Kobiet czekała niespodzianka. Były życzenia, szampan i czekoladki.
Pobytowi w komorze towarzyszyła prelekcja oraz filmy o zaletach tlenoterapii. Podwyższone parametry ciśnienia w komorze (1500hPa), zwiększone stężenie tlenu (38-40%), wodoru (0,5%), dwutlenku węgla (1-2%), wilgotność powietrza ok. 60% przy temperaturze ok. 23℃ powodują, że tlen szybko wnika do tkanek i komórek. Pobyt w komorze normobarycznej pomaga w leczeniu wielu schorzeń m.in. wspomaga odnowę tkanek przy gojeniu ran, poparzeń, leczeniu astmy, nadciśnienia, cukrzycy, miażdżycy.
Wysokie natlenienie organizmu w czasie pobytu w komorze normobarycznej, pozwala uciąć sobie nawet krótką drzemkę.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Mariola Żebrowska
Zebranie starostów sekcji działających w SUTW
UTW
Zajęcia sekcji plastycznej
UTW
Jak poprawić nasz słuch
UTW
 W dniu 6 marca 2025 r., w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, gościliśmy Panią Martę Wojciechowską przedstawicielkę firmy Geers Dobry Słuch. Firma ta jest liderem na rynku oferującym liczne rozwiązania dla osób dotkniętych niedosłuchem. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Jak poprawić nasz słuch?”.
Zwrócono uwagę dlaczego słuch jest tak ważnym zmysłem człowieka, podkreślono jego rolę w rozwoju mowy i komunikacji, odbieraniu bodźców, zachowaniu zdrowia psychicznego oraz poczucia bezpieczeństwa. Uszkodzenia słuchu mogą być wrodzone, mechaniczne, po przebytych chorobach, przyjmowanych lekach, przebywaniu w hałasie oraz związane z wiekiem. Niedosłuch może powodować wstyd w przyznaniu się do istniejącego problemu. Wskutek tego pogłębia się depresja, stany lękowe, izolacja oraz wycofywanie się z codziennej aktywności. Narastają skutki ekonomiczne – spadek wydajności pracy, trudności w podjęciu oraz kontynuacji pracy na stanowiskach wymagających sprawności narządu słuchu. Podczas spotkania przekazano sposoby jak rozpoznać, że osoba z naszego otoczenia ma niedosłuch. Bardzo ważne jest badanie audiometryczne, a w przypadku stwierdzenia niedosłuchu noszenie aparatu, na który można ubiegać się o dofinansowanie.
Dbajmy o swój słuch, unikajmy hałasu i badajmy się by poprawić komfort swojego życia.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Tłusty czwartek na ludowo
UTW
 W dniu 27 lutego 2025 roku w kawiarence Dworku Modrzewiowego odbyło się spotkanie gości i słuchaczy SUTW pt. „Tłusty czwartek na ludowo”. Tłusty czwartek to dzień, w którym świętowano odejście zimy i nadejście wiosny. Dawniej ucztowanie opierało się na jedzeniu tłustych mięs a zagryzkę stanowiły pączki przygotowywane z ciasta chlebowego i nadziewane słoniną. Do naszych czasów przetrwała tradycja ale już zmodyfikowanych pączków. Nie są jak dawniej z ciężkiego ciasta polane skwarkami, ale słodkie i puszyste z lukrem lub pudrem i nadzieniem głównie z marmolady, dżemu różanego a ostatnio kreatywność nie zna granic – czekolada, toffi, adwokat, pistacje. Również w naszej kawiarence zagościły słodkości. Zebrani goście wysłuchali przygotowanych przez Grupę sekcji literackiej METAFORA krótkich historyjek obrazujących dawne zwyczaje, życie i pracę na wsi, wiejskie zabawy, zachowania ludzi i ich relacje oraz uczucia. Między prezentowanymi historyjkami wspólnie śpiewano piosenki ludowe ze Śpiewnika SUTW takie jak: „Karolinka”, Jadą goście jadą”, „Gęsi za wodą”, „Chłopaki, chłopaki”, „Kukułeczka”, „W moim ogródeczku”, „Pognała wołki”, „W zielonym gaiku”.
Obecnie czasy bardzo się zmieniły. Inaczej wygląda życie i praca na wsi i w mieście. Mało jest zabaw wiejskich z typowo ludową muzyką, młodzież nie zna starych zwyczajów i piosenek ludowych. Spotkania w długie wieczory, sprzyjające zawieraniu nowych znajomości, śpiewaniu piosenek i zabawie, zastąpione zostały mediami społecznościowymi. Królują dyskoteki z głośną muzyką oraz z przebojami disco polo.
Dopóki jeszcze możemy i pamiętamy to przekazujmy młodemu pokoleniu naszą tradycję, zwyczaje i piosenki ludowe.
Tekst i zdjęcia: Stefania Szadkowska
Ach, cóż to był za bal
UTW
Twórczość literacka słuchaczy SUTW
UTW
 W czwartek 20 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie poświęcone twórczości literackiej słuchaczy SUTW i uczestników Międzypokoleniowego Pleneru Malarskiego „Barwy Jesieni 2024”.
Zebrani wysłuchali:
• wierszy Danuty Kustosik m.in. „Kołysanka jesienna”, „Uroki jesieni”, „Nasza jesień”,
• wierszy Marii Stępniak m.in. „Chwała ci, miasto moje!”, „Oblicze jesieni”,
• opowiadania Marleny Kluk „Jesienne liście”, wiersza „Zawirowanie” będącego jak obraz słowem malowany,
• wiersza Róży Banasiak „Przemijanie” oraz opowiadania „Bez Parasola” będącego wspomnieniem ze spaceru wśród leżących jesiennych liści,
• opowiadania Wandy Koperskiej „Jesienna bajka” ukazującego rolę jaką mają do spełnienia Pani Jesień i skrzaty mieszkające w dębowym domu (malowanie liści na różne kolory, przygotowywanie się leśnych ptaków i zwierząt do zbliżającej się zimy - robienie zapasów z owoców, warzyw i nasion) oraz kolejnego opowiadania „Historyjka o warzywach i owocach” będącego wspaniałą reklamą - ile i jakie witaminy mają poszczególne produkty oraz ich rola jaką spełniają w prawidłowym rozwoju dzieci,
• wierszy Krystyny Barańskiej „Przyroda”, „Miłość w jesieni życia”, „O seniorach z uczuciem”,
• opowiadania Elżbiety Żółtowskiej „Jesienna wyprawa” opisującego nie tylko ogrom wrażeń z jesiennej wycieczki rowerem wśród kolorowych liści, gdzieś kwitnących jeszcze kwiatów, odlatujących ptaków, ale to z czym jesień się kojarzy. Są to wspomnienia z młodych lat – ogród, brzozy, sad pełen malinówek, renet i gruszek idealnych na przetwory. Jesień to mieszanka cukru, zapach przypraw i owoców zanurzonych w przetworach oraz gorąca herbata z malinami w długie, chłodne wieczory.
Wysłuchaliśmy tylko niewielkiej części wierszy i opowiadań o tematyce jesiennej, które wraz ze zdjęciami obrazów malarskich znajdą się w przygotowywanym wydawnictwie poplenerowym.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Konstanty Ildefons Gałczyński
UTW
 W czwartek 13 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie poświęcone poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Członkowie i sympatycy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wysłuchali przygotowanych przez grupę sekcji literackiej „Metafora” (St. Augsburg, J. Baranowska-Komorowska, M. Chruścielska, D. Kawka, J. Kicała-Kowalczyk, M. Kluk, B. Ratajczyk, E. Żółtowska) najważniejszych informacji dotyczących życia, działalności i twórczości poety. W styczniu bieżącego roku minęła 120 rocznica urodzin poety najbardziej znanego za sprawą humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się bogata galeria postaci takich jak Porfirion Osiełek, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś. Teksty jego wierszy wykorzystywane były w kabaretach m.in. Kabaret Olgi Lipińskiej, w filmach („Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” – Czterej pancerni i pies) oraz w piosenkach np. „Dzikie wino” (Magda Umer), „Dzięcioł i dziewczyna” (Maryla Rodowicz) i „Ocalić od zapomnienia” (Marek Grechuta).
Grupa „Metafora” przedstawiła zarówno znane jak i te mniej znane wiersze wybrane przez Danutę Kawkę. Wysłuchaliśmy m.in. wiersza poświęconego matce poety „Spotkanie z matką”, dedykowanego żonie Natalii „Siódme niebo” czy też wyrażającego miłość do ukochanej Warszawy z dnia na dzień piękniejszej po zniszczeniach wojennych „Mariensztackie szaleństwo”. Refleksyjne i liryczne wiersze „Moja poezja”, „Boję się zostać wieszczem”, „Dzika róża”, „Prośba o wyspy szczęśliwe” oraz fraszka „O naszym gospodarstwie” ukazały szeroki wachlarz tematyki.
Wiersz „Już kocham cię tyle lat” był jakby zapowiedzią święta zakochanych:
„Już kocham cię tyle lat
Na przemian w mroku i w śpiewie,
Może to już jest osiem lat,
A może dziewięć – nie wiem.
Splatało się, zmierzchło – gdzie ty a gdzie ja,
Już nie wiem – i myślę w pół drogi,
Że tyś jest rewolta i klęska i mgła
A ja to twe rzęsy i loki.”
Czwartkowe spotkanie z poezją zakończyła IX Pieśń wchodząca w skład cyklu 10 pieśni, podsumowujących pracę pisarską i uznawany za testament poetycki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:
„Chciałbym i mój ślad na drogach
Ocalić od zapomnienia”.
Spotkanie z poezją Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego było pierwszym z cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze”. Zapraszamy już na kolejne, w każdy drugi czwartek miesiąca.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W dniu 11 lutego 2025 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, studenci SUTW wysłuchali wykładu edukacyjnego pt. ,,Renta wdowia”. Naszym gościem była Pani Marta Michalska-Miklas - doradca emerytalny w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Kutnie.
Renta wdowia to nowe świadczenie, które weszło w życie od 1 stycznia 2025 roku i można już składać wnioski. Jednak wypłata świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nastąpi nie wcześniej niż od 1 lipca 2025 roku.
Aby otrzymać rentę rodzinną łącznie z własnym świadczeniem, wdowa/wdowiec musi spełnić wszystkie poniższe warunki:
• mieć co najmniej 60 lat (kobieta) lub 65 lat (mężczyzna),
• do dnia śmierci małżonka pozostawać z nim we wspólności małżeńskiej,
• nabyć prawo do renty rodzinnej po zmarłym małżonku nie wcześniej niż w dniu ukończenia 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna),
• nie pozostawać obecnie w nowym związku małżeńskim.
Przedstawione zostały warunki jakie należy spełnić aby otrzymać rentę w zbiegu z rentą rodzinną i różne warianty wysokości pobierania tego świadczenia. Zwrócono uwagę co nie jest wliczane do limitu połączonych świadczeń. Można łączyć świadczenia z różnych organów emerytalnych lub rentowych. Suma świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nie może przekroczyć trzykrotność najniższej emerytury, która obecnie wynosi 1780,96. Oznacza to, że maksymalna wysokość świadczeń wypłacanych w zbiegu może wynosić 5342,88 brutto (3x1780,96). Od lipca świadczenie to będzie powiększone o marcową waloryzację. Wnioski o rentę wdowią można składać elektronicznie, osobiście, za pomocą ustanowionego pełnomocnika lub przesłać pocztą.
Temat wykładu spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Było dużo pytań, na które doradca szczegółowo odnosiła się do konkretnych sytuacji.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Czy to tylko przeziębienie
UTW
 W dniu 6 lutego 2025 r., w ramach cyklu spotkań o zdrowiu, gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. Czy to tylko przeziębienie?. Tematem prelekcji była analiza stanu epidemiologicznego chorób sezonowych szerzących się drogą kropelkową, często utożsamianych z przeziębieniami.
Podczas spotkania omówiono aktualną sytuację epidemiologiczną w powiecie kutnowskim, uwzględniając zachorowania na grypę, RSV oraz Covid-19. Dodatkowo przedstawiono statystyki i zagrożenia związane z takimi chorobami jak krztusiec, ospa wietrzna i półpasiec. Wskazano również skuteczne metody zapobiegania infekcjom, podkreślając kluczową rolę higieny, zdrowego stylu życia oraz regularnych szczepień ochronnych, szczególnie zalecanych osobom starszym. Eksperci podkreślili, że szczepienia pozostają najskuteczniejszym narzędziem w walce z chorobami zakaźnymi.
Prowadząca spotkanie, lek. med. Danuta Szubska, uzupełniła wykład o szczegółowe omówienie objawów grypy i chorób grypopodobnych, zwracając uwagę na różnice w symptomach poszczególnych infekcji. Duże zainteresowanie uczestników sprawiło, że w dyskusji poruszono również temat szczepień ochronnych dla dzieci i młodzieży. Szczególną uwagę poświęcono programowi szczepień przeciwko wirusowi HPV, który obecnie realizowany jest w szkołach i skierowany do dzieci w wieku 9–14 lat.
Wydarzenie spotkało się z dużym zainteresowaniem, co potwierdza rosnącą świadomość społeczną na temat profilaktyki zdrowotnej. Dziękujemy wszystkim uczestnikom za aktywny udział i zachęcamy do śledzenia kolejnych spotkań poświęconych ochronie zdrowia.
Tekst: M. C.
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Wielkiego w Łodzi na operę Holender tułacz
UTW
 W dniu 2 lutego 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć jedną z rzadziej wystawianych oper Richarda Wagnera ,,Holender tułacz”. Libretto opery w trzech aktach zostało oparte na opowiadaniu Heinricha Heinego, opisującym jedną z legend skandynawskich. Wagner jednak nieco zmienił pierwotną wersję legendy, nadając swojej operze podtytuł „opera romantyczna”. Akcja rozgrywa się około 1600 roku u wybrzeży Norwegii. Opowiada o przeklętym żeglarzu Holendrze (Krzysztof Szumański) skazanym na tułaczkę po nieznanych morzach, przynosząc zgubę i nieszczęście. Tylko raz na siedem lat może przybić do brzegu i na suchym lądzie musi poszukać kobietę (Senta – Agnieszka Hauzer), która pokocha go prawdziwą miłością i zostanie mu wierną aż po grób. Tylko dzięki jej uczuciu skończy się jego tułaczka. Czy znajdzie wierną żonę? Czy uwolni się od klątwy?
Spektakl wyreżyserował niemiecki reżyser Herbert Adler, natomiast scenografię stworzył Austriak Dietmar Solt. Stworzenie dekoracji było zadaniem szczególnie trudnym, gdyż akcja opery rozgrywa się niemalże w całości na brzegu morza, na którym zacumowany jest żaglowiec-widmo. Ważną rolę odegrał pokaz multimedialny ukazujący bezkresne morze, sztorm, burzę z piorunami czy obraz groźnego żaglowca widmo.
Uwertura pełna grozy i tajemniczości, dźwiękami odmalowywała szalejącą na morzu burzę. Inny charakter miała natomiast muzyka towarzysząca piosenkom śpiewanym przez dziewczęta czekające na powrót z morza swoich ukochanych. Wspaniałe arie chórów np. świętujących szczęśliwy powrót żeglarzy, arie w wykonaniu głównych bohaterów, perfekcyjne, pełne ekspresji i napięcia wykonanie muzyczne przez orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Rafała Janiaka i dopełnione pokazem multimedialnym sprawiło, że spektakl został nagrodzony owacją na stojąco.
Ciekawostką zasługującą na wzmiankę są dekoracje i kostiumy do spektaklu ,,Holender tułacz” pochodzące z oryginalnej produkcji Festiwalu Richard Wagner Festival Wels (Austria) i podarowane Teatrowi Wielkiemu w Łodzi.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Inauguracja roku akademickiego 2025
UTW
W dniu 21 stycznia 2025 roku w Centrum Teatru Muzyki i Tańca odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego 2025. Uroczystość rozpoczęło wspólne odśpiewanie hymnu SUTW z sekcją chóru pod artystyczną opieką Joanny Śmiałkowskiej. Przewodnicząca Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku Jolanta Baranowska–Komorowska powitała gości i studentów. Zaproszony Zastępca Prezydenta Miasta Kutno Pan Zbigniew Wdowiak złożył słuchaczkom i słuchaczom życzenia czerpania radości z pogłębiania wiedzy w sekcjach edukacyjnych, w sekcjach usprawniających fizyczność i poprawiających jakość życia oraz w sekcjach rozwijających różne pasje i kreatywność.
Następnie odbył się wykład inauguracyjny pt. „Napoleon a sprawa polska - ,,biała” i ,,czarna” legenda cesarza Francuzów”, wygłoszony przez historyka Pana mgr Przemysława Zawadzkiego. Prelegent przedstawił sytuację Polski pod trzema zaborami na przełomie XVIII i XIX wieku, rosnącą rolę Francji pod rządami Napoleona Bonaparte i jego politykę. Nakreślono poparte wieloma faktami znaczenie utworzonych Legionów Polskich we Włoszech, które biorąc mężnie udział u boku wojsk francuskich wierzyli, że walczą o wolność i niepodległość Polski. Wskutek porozumienia 7 lipca 1807 roku w Tylży cesarza Napoleona Bonaparte i Aleksandra Romanowa ustanowiono Księstwo Warszawskie jedynie na niewielkim obszarze sprzed zaborów co rozczarowało Polaków. Negocjując z Aleksandrem I, poszedł na duże ustępstwa, by osiągnąć inne cele – ważniejsze z perspektywy Francji i jego własnych planów. Księstwo nie było „polskie”, ale „warszawskie”. Niestety niepodległość trwała bardzo krótko, bo tylko do 1815 roku. Główną przyczyną upadku Księstwa Warszawskiego była przegrana Napoleona w drugiej kampanii rosyjskiej w 1812 roku.
Na zakończenie wykładu prelegent przedstawił białą i czarną legendę cesarza Francuzów, co jest faktem
a co tylko wiarą przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Czy tylko u boku Napoleona mieliśmy szansę na odzyskanie niepodległości? Wiara w jego potęgę została nawet zapisana przez Józefa Wybickiego w tekście Pieśni Legionów Polskich we Włoszech zwanej Mazurkiem Dąbrowskiego a będącej hymnem Polski.
A może żołnierze Legionów zostali wykorzystani przez Napoleona do własnych celów, nie dając im nic w zamian (wysłał na pewną śmierć na Santo Domingo)?
Napoleona Bonaparte nie da się przedstawić jednoznacznie pozytywnie lub negatywnie. Jego sukcesy militarne czy polityczne oraz reformy i pomysły przetrwały do czasów współczesnych np. Kodeks Napoleona.
Inauguracja roku akademickiego 2025 stała się faktem. To już 18. rok Stowarzyszenia.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Rekrutacja na rok akademicki 2025
UTW
 W dniach 7 – 9 stycznia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyła się rekrutacja długoletnich oraz nowych członków na rok akademicki 2025. Będą oni mogli skorzystać z bogatej oferty zajęć intelektualnych, kulturalnych i manualnych m.in.: język angielski, historia, geografia, sekcja literacka, rękodzieło, plastyka, teatr, chór. Dla osób lubiących aktywne spędzanie wolnego czasu w ruchu oraz dbających o sprawność fizyczną i nie tylko, polepszające jakość życia przygotowano ofertę zajęć usprawniających psychikę i fizyczność m,in.: gimnastykę usprawniającę, jogę, taniec, ćwiczenia na krześle, aerobik, nordic walking, basen, psychologię i informatykę. Jak co roku, zaplanowano interesujące tematy na comiesięczne wykłady z dziedziny historii, literatury, ochrony środowiska, polityki społecznej. Bardzo dużym zainteresowaniem wśród członków SUTW cieszą się wyjazdy edukacyjno-kulturalne do teatrów na spektakle, koncerty i opery, a także wyjazdy turystyczne.
Do zobaczenia na zajęciach!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Koncert sylwestrowo noworoczny Hiszpańska Dusza w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 5 stycznia 2025 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność uczestniczyć w koncercie sylwestrowo-noworocznym Hiszpańska Dusza.
Fragmenty znanych oper, których akcja toczy się w Hiszpanii np. Carmen (Georges Bizet), Cyrulik Sewilski (Gioacchino Rossini), utwory inspirowane hiszpańskim folklorem, a zwłaszcza tradycyjnymi tańcami hiszpańskimi, Taniec ognia z baletu Czarodziejska miłość (Manuel de Falla) i wiele innych porwały każdego widza bez reszty i pozwoliły poczuć klimat i urok hiszpańskiej fiesty. Byliśmy świadkami jak po mistrzowsku została wykonana przez łódzkich artystów Barcelona (oryginalne wykonanie - Freddie Mercury i Monserrat Caballe), oficjalna piosenka Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992 w Barcelonie, która w symboliczny sposób połączyła operę z klubami piłkarskimi Real Madryt i FC Barcelona. Wspaniałe tańce w wykonaniu grupy baletowej oraz solistów pozwoliły jeszcze bardziej poczuć klimat zabawy i tradycji. Dopełnieniem były zmieniające się obrazy świetlne miast i krajobrazów Hiszpanii, malarstwa artystów m. in. Pablo Picasso, Francisco Goya oraz czołowych zawodników z klubów piłkarskich.
Ten starannie przygotowany program został wykonany przez Solistów (Patrycja Krzeszowska, Aleksandra Borkiewicz-Cłapińska, Monika Ledzion-Porczyńska, Paweł Skałuba, Adam Szerszeń, Przemysław Rezner, Pepe Diaz, Rainer Maria Nero – gitara), a także artystów Chóru, Baletu i Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod batutą Marcina Mirowskiego.
Uczestnictwo w koncercie było wspaniałą ucztą dla duszy i rozpoczęciem w wielkim stylu i tanecznym krokiem Nowego 2025 roku.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Marek Rojewski i Michał Sinior
Uroczyste zakończenie roku akademickiego 2024
UTW
 W dniu 17 grudnia 2024 roku w Sali widowiskowej Centrum Teatru Muzyki i Tańca w Kutnie odbyła się uroczystość zakończenia roku akademickiego 2024. Spotkanie rozpoczął zastępca przewodniczącej Andrzej Zielonka, na którego wniosek uczciliśmy minutą ciszy pamięć naszych studentów: Haliny Górskiej, Haliny Gorzelańskiej-Burchart, Aliny Jabłońskiej i Mieczysława Orlińskiego zmarłych w 2024 roku. Następnie po odśpiewaniu wspólnie z sekcją chóru naszego hymnu, głos zabrała przewodnicząca SUTW Jolanta Baranowska-Komorowska. Przywitała wszystkich zaproszonych gości i studentów. Zakończenie roku było okazją do podsumowania działań uniwersytetu. Przewodnicząca przedstawiła obszerne sprawozdanie z pracy Stowarzyszenia, podkreślając najważniejsze cele tj. nawiązywanie więzi społecznych oraz angażowanie w aktywność na rzecz środowiska. Oferta programowa sprzyjała rozwijaniu pasji i hobby słuchaczy m.in. w sekcjach plastyki, rękodzieła. Sekcje tematyczne umożliwiły poszerzanie wiedzy z historii, geografii, literatury, języka obcego, psychologii i informatyki. Studenci korzystali z zajęć ruchowych takich jak gimnastyka usprawniająca, joga, pilates, pływanie, taniec, aerobik i nordic walking. Dużym zainteresowaniem cieszyły się organizowane wycieczki turystyczne i edukacyjne do teatru. Popołudnia uświetniały spotkania z poezją i okolicznościowymi piosenkami, tradycjami świątecznymi oraz wieczorkami tanecznymi. W ramach Kutnowskich Dni Seniora 2024 zorganizowano Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny Barwy Jesieni.
Następnie przewodnicząca podziękowała studentom działającym społecznie na rzecz naszego Stowarzyszenia. Szczególnie zasłużeni zostali wyróżnieni dyplomami i podziękowaniami.
Zaproszeni goście – Krzysztof Dębski Przewodniczący Rady Seniorów oraz Antonina Łuczak i Zbigniew Lizak przedstawiciele zarządu ŁUTW składali gratulacje i wyrazy uznania oraz złożyli wszystkim życzenia radosnych, rodzinnych świąt i szczęśliwego nowego 2025 roku.
Artystyczną niespodzianką był koncert wigilijno-świąteczny w wykonaniu sekcji teatralnej i chóru w reżyserii Joanny Śmiałkowskiej, opiekuna artystycznego naszych zdolnych studentów.
Po części artystycznej przewodnicząca Stowarzyszenia złożyła życzenia świąteczne i noworoczne zaproszonym gościom i studentom.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Przegrane zwycięstwo - rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu
UTW
 W dniu 16 grudnia 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład mgr Przemysława Zawadzkiego „Przegrane zwycięstwo – rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu”.
Na wstępie nasz Gość przedstawił nam otoczenie rynkowe w Królestwie Polskim przed rokiem 1830 oraz rosnące niezadowolenie ludności z sytuacji społeczno-poltycznej kraju. Główne przyczyny, które doprowadziły do wybuchu Powstania Listopadowego to między innymi łamanie konstytucji przez cara Aleksandra I, a później Mikołaja I, wprowadzenie cenzury, zakaz zgromadzeń i jawnych obrad Sejmu.
Sygnałem do wybuchu powstania miał być pożar browaru na Solcu w dniu 29 listopada ok. godz. 18.00.
W nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku grupa podchorążych pod dowództwem podporucznika Piotra Wysockiego uderzyła na Belweder w celu aresztowania bądź pojmania wielkiego księcia Konstantego. Jednak próba ta się nie powiodła. Wyżsi oficerowie nie chcieli przystąpić do powstania, które ich zdaniem nie miało szans powodzenia. Powstanie poparły niższe warstwy społeczne mieszkańców Warszawy. Po nieudanych próbach rozbrojenia powstańców, nastąpiła eskalacja ruchu powstańczego. Na początku grudnia 1830 r. powstał Rząd Tymczasowy, który powierzył funkcję dyktatora gen. Józefowi Chłopickiemu. Rząd wysłał delegację do cara Mikołaja I, na czele której stanął książę Ksawery Drucki – Lubecki. Car zażądał bezwarunkowej kapitulacji. W dniu 25 stycznia 1831 roku Sejm uznał powstanie za narodowe i podjął uchwałę o detronizacji Mikołaja I, co było równoznaczne z zerwaniem unii personalnej i aktem niepodległości Królestwa. Powstanie przekształciło się w wojnę polsko – rosyjską. W dniu 5 lutego 1831 roku armia rosyjska wkroczyła w granice Królestwa i 7 lutego doszło do pierwszych starć zbrojnych w Siedlcach i Węgrowie. W bitwie pod Stoczkiem 14 lutego i pod Wawrem 19 lutego, oddziały polskie pokonały rosyjską dywizję maszerującą na Warszawę. W dniach 24-25 lutego doszło do największej z bitew Powstania Listopadowego, bitwy pod Grochowem, w której dowodził gen. Chłopicki. Obie armie poniosły straty. Ostatecznie nie przyniosła ona jasnego rozstrzygnięcia poza sukcesem strategicznym – Warszawa została obroniona. Bitwy pod Wawrem (31 marca), Dębem Wielkim (31 marca) i pod Iganiami (10 kwietnia), to wielkie zwycięstwa Polaków pod dowództwem generała Ignacego Prądzyńskiego, które były częścią ofensywy, mającej za zadanie zapewnić Powstańcom inicjatywę w walkach oraz ich przeniesienie na tereny ziem zabranych. W dniu 26 maja stoczono bitwę pod Ostrołęką. Gen. Skrzynecki po raz kolejny zwlekał z atakiem na dziesiątkowane przez cholerę wojska rosyjskie. Nieudolność polskich dowódców doprowadziła do klęski wojsk polskich w bitwie pod Ostrołęką, która stała się momentem zwrotnym powstania, początkiem jego końca. Załamało się morale polskich żołnierzy.
W dniu 15 sierpnia podjęto próbę dokonania zamachu stanu. Tłum warszawski zamordował więzionych na Zamku Królewskim zdrajców. W celu opanowania chaosu, na czele rządu stanął kolejny z niemal dyktatorską władzą generał Jan Krukowiecki.
W dniu 6 września wojska rosyjskie pod dowództwem feldmarszałka Iwana Paskiewicza, po okrążeniu Warszawy od strony wschodniej, dalekim marszem przez mosty pod Włocławkiem zaatakowały miasto od zachodu. Po trzydniowym oblężeniu i utracie Woli, gdzie podczas rosyjskiego szturmu zginął gen. Józef Sowiński, dowództwo powstania, nie widząc możliwości dalszej obrony stolicy, poddało ją.
Kilka tygodni później nastąpił rozpad sejmu, Rządu Narodowego i wojska, którego znaczna część (32 tys.) w dniu 5 października 1831, w okolicach Brodnicy pod wsią Jastrzębie przekroczyła granicę z Prusami, gdzie zostali internowani.
W dniu 9 października skapitulowała twierdza Modlin, a 21 października twierdza Zamość. Był to koniec powstania listopadowego.
Do upadku powstania i przegrania wojny w dużym stopniu przyczynili się niewierzący w możliwość zwycięstwa przywódcy polityczni oraz generałowie. Część oficerów dążyła do porozumienia z carem i opóźniała działania militarne. Polacy nie potrafili dowodzić wielkimi grupami wojsk Armia polska oddała inicjatywę armii rosyjskiej. Przewaga militarna Rosjan (przeciwko 50 tys. armii polskiej skierowano siły liczące 130 tys.). Powstania nie poparły wszystkie warstwy społeczeństwa.
Skutkiem klęski Powstania Listopadowego było m.in. znaczne ograniczenia autonomii Królestwa Polskiego, zlikwidowano konstytucję z1815 roku, armia polska została wcielona do rosyjskiej, zniesiono polski sejm i samorządy. Skonfiskowano 3 tys. majątków należących do powstańców, a 50 tys. rodzin przesiedlono w głąb Rosji.
Powstanie Listopadowe było największym zrywem wolnościowym Polaków w czasie zaborów.
„Nie nie mogliśmy, ale nie umieliśmy'' – zakończył swój wykład mgr Przemysław Zawadzki cytując powstańca Maurycego Mochnackiego oceniającego szanse na zwycięstwo powstania listopadowego.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Spotkanie z kutnowską poetką Marleną Kluk
UTW
 W dniu 12 grudnia 2024 roku w Kulturalnym Dworku odbyło się spotkanie poetyckie ze słuchaczką naszego Uniwersytetu – Panią Marleną Kluk. Z ogromnym zaciekawieniem zgromadzeni uczestnicy spotkania zapoznali się z wierszami, które pochodziły z trzeciej książki pt. „O nadzieję gram”. Były one dedykowane kobietom. Dlatego podmiot liryczny pokazywał skrawki ich życia, mówił o miłości, tęsknocie, zdradzie, przemijaniu, samotności…
Utwory te są wynikiem wielu rozmów i zwierzeń kobiet w różnym wieku, które uchyliły rąbek tajemnicy i otworzyły swoje serca.
Te utwory spotkały się z ciepłym odbiorem słuchaczy, gdy każda z osób mogła odnaleźć siebie w tej poezji.
Pani Marlena Kluk dziękując za spotkanie uchyliła rąbek tajemnicy, że jest w trakcie tworzenia swojej powieści biograficznej i ilustrowanych bajek dla dzieci.
Marlenko, dziękujemy Ci i życzymy dalszych wspaniałych osiągnięć w pracy twórczej.
Spotkanie z poezją Marleny Kluk odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Jolanta Baranowska-Komorowska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Polonia w Warszawie na spektakl Shirley Valentine
UTW
 W dniu 8 grudnia 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Polonia w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć monodram Krystyny Jandy ,,Shirley Valentine”. Reżyserii przedstawienia podjął się Maciej Wojtyszko - autor sztuk, pisarz. Polska prapremiera odbyła się 3 listopada 1990 roku na małej scenie warszawskiego Teatru Powszechnego. Szybko jednak ze względu na ogromne zainteresowanie, spektakl przeniesiono na dużą scenę. Po otwarciu Teatru Polonia, Krystyna Janda chciała, aby ten spektakl, mógł być grany w jej teatrze. Udało się odkupić prawa producenckie od Teatru Powszechnego.
Shirley, tytułowa bohaterka monodramu, to gospodyni domowa mająca swój dom i rodzinę, czyli męża i dwójkę dorosłych już dzieci. Jest jednak bardzo samotna. Swoje monologi prowadzi ze ścianą w kuchni, gdzie jej życie kręci się wokół gotowania „na czas” obiadu dla męża, pana i władcy, który jej nie zauważa i nie słucha. W „rozmowach” ze ścianą wspomina i podsumowuje swoje młodzieńcze plany życiowe, z których żadnego nie zrealizowała. Wreszcie przychodzi dzień, kiedy to nadarza się okazja, by zawalczyć o swoje marzenia. Czy Shirley wykorzysta swoją szansę, czy uda się spełnić choć maleńkie marzenie?
Monodram „Shirley Valentine” w wykonaniu Krystyny Jandy to piękny, zabawny, wzruszający tekst jakże współczesny, pomimo upływu lat. Skłania do refleksji, kobiety nabierają więcej wiary w siebie a mężczyźni może w końcu trochę lepiej je zrozumieją. Wspaniale zagrana rola Shirley przez Krystynę Jandę została nagrodzona gromkimi brawami i owacją na stojąco.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Hej kolęda, kolęda...
UTW
 W dniu 5 grudnia 2024 roku w Dworku Modrzewiowym zebrali się studenci SUTW, aby w atmosferze zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia przy pięknie przystrojonej choince, wspólne zaśpiewać wybrane kolędy i pastorałki np.: „Jeden dzień w roku”, „Dzisiaj w Betlejem”, „Wśród nocnej ciszy”, „Cicha noc”, Anioł pasterzom mówił”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki”, „Przybieżeli do Betlejem”, „W żłobie leży”, „Lulajże Jezuniu” i inne. Na spotkanie pt. „Hej kolęda, kolęda...”, Grupa METAFORA sekcji literackiej przygotowała wiersze nawiązujące do tematyki świątecznej np: „Wigilia z gwiazdką”, „To właśnie tego wieczora”, „To nie jest możliwe”, „Boże Narodzenie”, „Przy wigilijnym stole”, „Gwiazda”, „Błękitna kolęda” i inne.
Dużym zaangażowaniem w przygotowanie całego projektu, wyboru wierszy i kolęd do wspólnego śpiewania wykazali się Maria Chruścielska, Danuta Kawka i Michał Sinior.
Wspólne śpiewanie „Hej kolęda, kolęda...” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Michał Sinior
Wolontariusz Roku 2024
UTW
 5 grudnia 2024 roku w Międzynarodowy Dzień Wolontariusza w sali widowiskowej Kutnowskiego Domu Kultury wyróżniono 40 osób, które poświęcają swój wolny czas na niesienie pomocy, organizację różnego rodzaju przedsięwzięć i inicjatyw, promocję kultury, rozwijanie zainteresowań i umiejętności oraz zdrowy sposób spędzania wolnego czasu.
W tym roku do ogłoszonego przez Prezydenta Miasta Kutno naboru do tytułu „Wolontariusz Roku 2024”, zostały zgłoszone przez organizację oraz grupę studentów SUTW, nasze 3 Koleżanki, długoletnie studentki Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Tytuł „Wolontariusz Roku 2024” otrzymała:
- Zofia Kowalewska – pełniła funkcję sekretarza w Zarządzie, stworzyła i aktualizuje bazę członków SUTW, prowadzi nieodpłatnie zajęcia – „ćwiczenia na krześle”, opracowuje ciekawy zestaw ćwiczeń i dostosowuje do możliwości każdego uczestnika. Mobilizuje do aktywności fizycznej, dzięki której seniorzy odzyskują chęć do życia i lepsze samopoczucie. Zaraża pozytywną energią, jest przykładem osoby niezwykle zorganizowanej i wykorzystującej każdą minutę na ćwiczenia,
- Czesława Markiewicz - pracuje społecznie od wielu lat prowadząc nieodpłatnie zajęcia dziewiarskie, wykonywała wszelkie ozdoby świąteczne noworoczne i wielkanocne, przygotowywała własnoręcznie ubrania dla grupy teatralnej, wykonywała różne przedmioty artystyczne dla innych sekcji, które tego potrzebowały. Ogromny talent, swoją wiedzą i umiejętnościami dzieli się z innymi.
- Stefania Szadkowska - jest słuchaczem SUTW w Kutnie od początku założenia, czyli od 2007 roku pełniła społecznie funkcję jako starosta sekcji turystycznej i języka angielskiego, występowała w sekcji teatralnej ,,Maska 2”. W 2014 roku wybrana została do składu Zarządu jako członek Zarządu. Odpowiedzialna za kontakt z mediami, prowadziła stronę internetową oraz była opiekunem sekcji języków obcych, sekcji teatralnej, sekcji plastycznej. Od 2023 roku pełni funkcję skarbnika Zarządu. Podczas swoich kadencji wykonywała zdjęcia na wszystkich imprezach, wykładach, spotkaniach, które zamieszczane były na stronie SUTW, w mediach oraz kronice naszego Stowarzyszenia. Profesjonalistka, odpowiedzialna, sumienna, motywuje do działania, dobry organizator.
Ogromne zaangażowanie nagrodzonych Koleżanek w pracę na rzecz SUTW jest doceniane od wielu lat, zawsze można na nie liczyć, we wszystko co robią wkładają całe swoje serce, są wzorem do naśladowania.
Wszystkim nagrodzonym Wolontariuszom dziękował i życzył motywacji, sił do dalszej pracy, zaangażowania i samych sukcesów Prezydent Miasta Kutna Mariusz Sikora, jego zastępcy – Jacek Boczkaja i Zbigniew Wdowiak, a także Przewodniczący Rady Miasta – Paweł Markiewicz.
Uroczystą Galę uświetniły występy artystyczne dzieci i młodzieży z Kutna. W holu KDK zorganizowano kiermasz rękodzieła wykonanego przez członków fundacji i stowarzyszeń kutnowskich.
Gratulujemy!!!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Aktywny Senior w Łódzkiem
UTW
Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu
UTW
 W dniu 26 listopada 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej studenci SUTW mieli możliwość wysłuchania wykładu Pani Oli Kołodziejek „Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu?”. Nasz gość to kutnianka, poetka, autorka opowiadań angażująca się w działania związane z promocją kultury i czytelnictwa. Koordynuje festiwale (Festiwal Złoty Środek Poezji, Festiwal na Faktach), współpracuje z młodzieżą w ramach zajęć literacko-językowych, organizuje i prowadzi spotkania z autorami poezji, prozy i reportaży. Jest autorką dialogów dubbingowych do seriali dla dzieci i współredaktorką literackiego magazynu Drobiazgi. Ola Kołodziejek jest jedną z 40 osób, która otrzymała stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na 2024 rok w dziedzinie „literatura”.
W trakcie wykładu przedstawiono nam jak ważna jest literatura i jaką rolę spełnia w zależności od czasów w jakich żyjemy (duchowa potrzeba bezpieczeństwa, ku pokrzepieniu serc, dawała wewnętrzną siłę w walce). Dowiedzieliśmy się, że wieloletnie badania dotyczące czytelnictwa przeprowadzone na Uniwersytecie Yale potwierdziły, że czytanie książek (literatury pięknej, popularno-naukowej) codziennie przez 30 minut ma ogromny wpływ na jakość i długość życia (zwiększa wiedzę, świadomość, otwartość na świat, empatię, mózg rozwija się i zwiększa swoją objętość, wstrzymuje procesy starzenia mózgu, spowalnia chorobę Alzheimera, profesorowie żyją dłużej).
Pani Ola Kołodziejek w interesujący a zarazem jakże prosty sposób nazwała wszystko to, dlaczego sięgamy po książkę i nieraz zarywamy noc by tylko ja dokończyć. Czytanie książek jest ważna w życiu bo:
- jest źródłem wiedzy,
- buduje wspólnotę na różnych poziomach – utożsamianie się z bohaterem,
- jest narzędziem wzbogacającym język – większy zasób słów, łatwość mówienia o rzeczach abstrakcyjnych,
- przeżycia estetyczne pobudzają emocje,
- czytanie dla samego piękna języka,
- jest formą spędzania wolnego czasu – funkcja rozrywkowa,
- można skonfrontować swoje poglądy z poglądami innych – otwiera nasze głowy na perspektywy inne niż do tej pory żyliśmy, zrozumienie i rozważenie,
- literatura ma moc niesienia pocieszenia – na chwilę zapominamy o tym co dzieje się wokół nas, o troskach, chorobach, pomaga w stresie,
- poszerza wyobraźnię – utożsamiamy się z postaciami.
Poezja spełnia szczególnie ważną rolę w czasach, w których obecnie żyjemy, czasach gonitwy, pędu, internetu, mediów społecznościowych. Wymaga ona by zatrzymać się na moment, skupić, odrzucić chaos będący wokół nas, zrozumieć autora co nam przekazał i po swojemu zinterpretować.
W zależności od naszych zainteresowań sięgajmy jak najczęściej po książkę. Mamy przecież dużo czasu, a jesień naszego życia niech zamieni się w wiosnę.
Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Zapoznanie się z zasobami biblioteki - prelekcja z pokazem
UTW
 W dniu 25 listopada 2024 roku w czytelni Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej im. Stefana Żeromskiego odbyła się prelekcja przeprowadzona przez pracownika Biblioteki Pana Andrzeja Olewnika nt. „Zapoznanie się z zasobami bibliotecznymi”. Nasz prelegent to ceniony, nagrodzony licznymi odznaczeniami, medalami i odznakami historyk, regionalista, pasjonat dziejów Ziemi Kutnowskiej. Z wielkim przejęciem opowiadał i przedstawiał ciekawe pozycje książkowe opisujące dzieje Kutna, Żychlina, Krośniewic, dworki regionu kutnowskiego czy historię rodziny Oporowskich herbu Selima. Mogliśmy obejrzeć również pozycje książkowe dokumentujące np. losy mieszkańców Żychlina i okolic na przymusowych pracach dla Niemców, mobilizację marcową w 1939, operację łódzką w 1914 roku, czy bitwy i potyczki z czasów powstania styczniowego 1863-1864. Było kilka cennych pozycji autorstwa patrona Biblioteki – Stefana Żeromskiego a także polsko-żydowskiego prozaika urodzonego w Kutnie – Szaloma Asza piszącego w języku jidysz, autora powieści ,,Miasteczko” (inspirowane m.in. atmosferą domu rodzinnego w Kutnie). Na uwagę zasługują pozycje książkowe przekazane z dedykacjami np. od potomków autora lub jego samego. Ciekawa była również pozycja książkowa o życiu żydów napisana w języku jidysz a także „Zasady postępowania Sądowego Cywilnego” z 1864 roku. Bardzo interesujące były stare albumy z rodzinnymi zdjęciami osób we wspaniałych kreacjach i kapeluszach. Nie zabrakło również albumów dokumentujących historię zakładów pracy i ich produkcję np. „Miflex” i „Kraj”, okolicznościowych medali, numizmatów, pamiątkowego klucza do bram Bat-Yamu przekazanego Prezydentowi miasta Kutno Panu Krzysztofowi Debichowi w dowód przyjaźni. Interesujące były roczniki lokalnych czasopism Tygodnika Kutnowskiego z 1927 roku czy Wiadomości Kutnowskich z 1974 roku a także mapy tematyczne naszego regionu lub województwa np. kulinarne szlaki regionu łódzkiego (z przepisami potraw regionalnych), łowiska wędkarskie w regionie łódzkim, łódzki szlak konny, szlakiem obiektów militarnych regionu łódzkiego. Prawdziwymi perełkami był testament z 25 sierpnia 1826 roku, w którym testator Rembieliński rozporządza dobrami ziemskimi Krośniewic wraz z Pomarzanami oraz dobrami w mieście Dąbrowice a także oryginalna koperta z nienaruszonymi pieczęciami lakowymi, akt elekcyjny z 27 sierpnia 1764 roku, „Ustawy dla uczniów szkół publicznych” z 1828 roku opisujący obowiązki i prawa ucznia, mapa Kraju Warty z czasów II wojny światowej a także stara księga z metalowymi okuciami umożliwiającymi jej zamknięcie.
Czas prelekcji Pana Andrzeja Olewnika szybko minął. Niestety nie obejrzeliśmy wszystkich przygotowanych przez Niego eksponatów, gdyż ograniczeni byliśmy czasowo. Z niecierpliwością czekamy na kolejne… Dziękujemy!!!
Organizatorami „spotkania” z zasobami bibliotecznymi byli Irena Tomczak i Zygmunt Pietrzykowski z Rady Słuchaczy SUTW.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjno-turystyczny do Łodzi
UTW
 W dniu 23 listopada 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego-turystycznego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Małego w Manufakturze w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Wesoły wdowiec” w reżyserii Witolda Łuczyńskiego oraz Dariusza Sosińskiego. Tytułowy bohater to świeżo upieczony, szczęśliwy wdowiec Thomas (Witold Łuczyński), który wyzwolił się spod kurateli pobożnej i pruderyjnej żony. W oczekiwaniu na ogromny spadek, nie zapowiadając swojej wizyty, przyjeżdża z prowincji do Londynu i zjawia się w progu małego mieszkanka swojego syna Richarda (Jakub Jakubiec) i synowej Harriet (Dominika Hudziec). Burzy ich spokój i rzuca się w wir wielkomiejskiego nocnego życia. Bogate towarzysko, nocne życie wdowca doprowadza synową do szewskiej pasji. Jesteśmy świadkami wartkiej, pełnej gwałtownych zwrotów akcji i nieporozumień. Czy do domu syna i synowej powróci rodzinny spokój? Jak wesoły wdowiec wykorzysta oczekiwany spadek? Jak zmieni się jego życie i czy znajdzie swoją miłość?
Grupa studentów SUTW przed spektaklem odwiedziła Muzeum Miasta Łodzi mieszczące się w dawnym Pałacu Rodziny Poznańskich. Usłyszeliśmy historię Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, który w 1834 roku jako niemowlę przybył z rodzicami i rodzeństwem z Aleksandrowa Łódzkiego do Łodzi. Zajmowali się handlem i wkrótce dołączyli do grona zamożnych żydowskich kupców. Najmłodszy spośród licznego rodzeństwa Izrael jako jedyny ukończył szkołę powszechną i zdobył zawód handlowca. Dzięki sprzyjającej koniunkturze i zaradności skromny kupiec przeobraził się w bogatego przemysłowca. Stworzył jedno z największych przedsiębiorstw produkcji tanich wyrobów bawełnianych w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim. W ciągu niespełna pół wieku fabrykant stał się jednym z trzech łódzkich „królów bawełny”.
Izrael Poznański zakupił w 1877 roku piętrowy, murowany dom z wolnostojącymi zabudowaniami, placem i ogrodem, położony u zbiegu ulic Ogrodowej i Stodolnianej (obecnej Zachodniej). Z ogromnym rozmachem latami przebudowywał zakupiony dom, który pierwotnie pełnił przede wszystkim funkcje reprezentacyjno-handlowe, choć mieścił także część mieszkalną. Ostatnia przebudowa zainicjowana już po śmierci przez jego czterech synów zakończyła się w 1903 roku. Kłopoty finansowe sprawiły, że Poznańscy w okresie międzywojennym musieli opuścić swój pałac. Różne były losy pałacu, mieściły się w nim urzędy a obecnie również Muzeum Miasta Łodzi.
Podczas zwiedzania Pałacu Rodziny Poznańskich, mogliśmy podziwiać obszerny i pięknie wykończony boazerią Hall Główny z kominkiem, nad którym umieszczono pejzaż ułożony z kolorowych ceramicznych płytek. Wspaniałe drewniane schody prowadziły na wyższy poziom budynku. W reprezentacyjnej Sali Lustrzanej poczuliśmy się jak na dawnym balu. Rozrywce właścicieli i gości służyła także Sala Arkadowa, czyli połączenie pokoju do gier towarzyskich z palarnią. Wspaniała Wielka Sala Jadalniana, której ściany i sufit przyozdobiono rzeźbami osób, roślin i owoców była miejscem, w którym właściciele spożywali uroczyste posiłki, a w sytuacjach mniej oficjalnych korzystano z Małej Jadalni. Podziwialiśmy saloniki tematyczne czy też urządzone w egzotycznym stylu, sypialnie, gabinety, piękne meble, stare instrumenty muzyczne, srebra i porcelanę. Na uwagę zasługiwały portrety rodziny, malarstwo oraz stare fotografie. Ogromną różnicę można było dostrzec patrząc na fotografię przedstawiającą dom piętrowy zakupiony w 1877 roku przez późniejszego „króla bawełny” i podziwiając Pałac Rodziny Poznańskich urządzony w stylu neorenesansu i neobaroku, który ze względu na swoją wielkość i dekoracje, zwany jest „małym Luwrem”.
Ograniczony czas i pora roku nie pozwoliły na spacer po ogrodzie pamiętającym czasy rodziny Poznańskich oraz podziwianie rzeźb umieszczonych na dachu.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Liga Naleśnikowa 2024 finał
UTW
 Zbliża się już zakończenie kolejnego roku akademickiego w Stowarzyszeniu Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Czas na podsumowania podejmowanych w roku bieżącym inicjatyw.
Jedną z nich była podjęta na początku roku organizacja imprezy typu rekreacyjno-sportowego, polegającej na rywalizacji pomiędzy reprezentacjami poszczególnych sekcji Uniwersytetu w celności rzutów „naleśnikiem na patelnię” (z naszych doświadczeń wiemy, że nic tak nie smakuje naszym wnukom jak naleśniki, które usmaży im babcia lub dziadek).
Istotnymi dla przeprowadzenia imprezy były również: integracja członków SUTW uczestniczących w zajęciach różnych sekcji Uniwersytetu a także zachęcanie do wspólnej zabawy i zdrowej rywalizacji.
Do zaproponowanej rywalizacji przystąpiło 14 trzyosobowych zespołów, którym przewodził trener (starosta sekcji). Byli to reprezentanci sekcji: Gimnastyka II, Historia, Pilates, Psychologia II, Aerobik, Nordic Walking, Geografia, Gimnastyka III, Joga, Chór, Basen, Informatyka, Literacka i Brydż (kolejność podana zgodnie z losowaniem na początku rozgrywek).
Mecze odbywały się zgodnie z harmonogramami w systemie pucharowym.
Finał rozegrał się jak zwykle w Dworku Modrzewiowym. W zaplanowanym terminie dnia 21 listopada 2024 roku spotkała się para finałowa walcząca o zdobycie I miejsca w rozgrywkach Ligi Naleśnikowej.
Zanim jednak nastąpił mecz finałowy, tradycyjnie, jak we wszystkich poprzednich rozgrywkach nastąpiła defilada finalistów wprowadzonych przez czirliderkę w rytm Marsza Radeckiego.
Następnie Grupa METAFORA sekcji Literackiej SUTW przedstawiła grupę sportowców i działaczy na rzecz sportu naszego miasta, których sylwetki znalazły się w książce „Ludzie kutnowskiego sportu” autorstwa Jerzego Truścińskiego.
Następnie gość naszego spotkania Pan Dariusz Lenarczyk prezes Samorządowej Spółdzielni Socjalnej w Kutnie przybliżył obecnym formy działalności Spółdzielni, której priorytetowym celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym i zagrożonym wykluczeniem społecznym. Szczególną uwagę zwrócono na ułatwienie życia kutnowskim seniorom, organizując tanie usługi związane z drobnymi naprawami urządzeń domowych, sprzątaniem itp. Spółdzielnia organizuje również imprezy sportowo-rekreacyjne w ramach Kutnowskiej Strefy Aktywności.
Z dużym zaangażowaniem zawodników i żywiołową reakcją obserwujących mecz kibiców rozegrano spotkanie finałowe pomiędzy zawodnikami reprezentującymi sekcje informatyki i gimnastyki III
Mecz zakończył się wynikiem 25:13 na korzyść drużyny gimnastyki III.
Liga Naleśnikowa 2024 zakończyła się następująco:
I miejsce - sekcja Gimnastyki III
II miejsce - sekcja Informatyki
III miejsce - sekcje Brydża i Historii
Brawoooooo! ! ! ! ! ! !
Impreza zakończyła się wręczeniem przez Przewodniczącą SUTW w Kutnie Jolantę Baranowską-Komorowską pamiątkowych dyplomów dla uczestników za udział w rozgrywkach Ligi oraz dyplomów i upominków dla Organizatorów Ligi.
Wręczenie nagród dla Laureatów nastąpi na imprezie z okazji zakończenia Roku Akademickiego naszego Uniwersytetu.
Dziękujemy Uczestnikom i Organizatorom Ligi.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywała się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Sekcja Historii - Świt narodów europejskich
UTW
|
 |
| |
|
© Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie
wykorzystywanie materiałów ze strony bez zgody autora - zabronione!
|
10 października 2025 roku w rozarium w Parku nad Ochnią słuchaczki i słuchacze posadzili 18 róż na 18-lecie działalności Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Kutnie. We wspólnym sadzeniu róż odmiany AUDIENZ, uczestniczyli również Zbigniew Wdowiak – zastępca prezydenta miasta Kutno, przedstawiciele Urzędu Miasta oraz prezes Samorządowej Spółdzielni Socjalnej – Dariusz Lenarczyk. Sadzonki kwiatów zostały sfinansowane przez Urząd Miasta Kutno.
W dniu 18 września 2025 roku w Parku Wiosny Ludów w Kutnie odbył się II Międzypokoleniowy Plener Malarsko–Fotograficzny „Barwy Jesieni”. Organizatorem tego wydarzenia była Grupa „Plastycy Van Gogh” ze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Zadanie realizowane było w ramach projektu - „Mikrogranty Kutno 2025” przez Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich OPUS i finansowane z Budżetu Miasta Kutno.
W dniu 11 września 2025 r. w ogrodach willi doktora Antoniego Troczewskiego, grupa „Plastycy Van Gogh” ze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie, posadziła 20 sadzonek hortensji. Zadanie to realizowane było w ramach „Mikrogranty Kutno 2025” przez Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich OPUS i finansowane z Budżetu Miasta Kutno.
W maju 2025 roku nasze SUTW zgłosiło Koleżankę Krystynę Woźniak do udziału w III Przeglądzie Twórczości Artystycznej Seniorów „Co nam w duszy gra” w kategorii malarstwo, organizowanym przez Regionalne Centrum Polityki Społecznej w Łodzi. Talent i zamiłowanie do malarstwa akwarelowego odkryła w sobie dopiero 5 lat temu, a swój warsztat malarski doskonali na kursach i szkoleniach prowadzonych przez takich mistrzów jak Tomasz Wełna czy Adam Papke. W dniu 10 czerwca 2025 r. w Centrum Promocji Mody Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi odbyła się wystawa prac w kategoriach malarstwo i rękodzieło. Komisja Konkursowa III Przeglądu Twórczości Artystycznej wyłoniła laureatów konkursu w poszczególnych kategoriach. Nasza Koleżanka, Krystyna Woźniak zajęła III miejsce w kategorii malarstwo za następujące prace:
W dniu 11 czerwca 2025 roku w Centrum Teatru Muzyki i Tańca, miało miejsce wydarzenie kulturalne zorganizowane z okazji Dnia Matki i Dnia Dziecka pt. „Szkolne show”. Było to międzypokoleniowe widowisko słowno-muzyczne, które zostało przygotowane przez sekcję teatralną i chór z naszego SUTW oraz dzieci z Kutnowskiego Domu Kultury. Całość wyreżyserowana została przez Joannę Śmiałkowską, instruktorkę zarówno naszych wspomnianych sekcji jak i grupy dziecięcej i młodzieżowej. W zaprezentowanym spektaklu przedstawione zostały scenki z życia szkoły/klasy, jednak role uległy odwróceniu. Dzieci wcieliły się w postaci nauczycieli, natomiast studentom SUTW przypadła rola uczniów. Wysłuchaliśmy m.in. piosenek („Lipka”, „Wszystkie dzieci nasze są”), wierszy („Lokomotywa”, „Ptasie radio”) oraz obejrzeliśmy małe baletowe inscenizacje z udziałem dzieci KDK. To właśnie one skradły najwięcej serc widzów – recytowały, śpiewały i tańczyły.
Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie (Anna Paul i Róża Banasiak) zorganizowała w dniu 29 maja 2025 r. mini rajd samochodowy. Każdy posiadacz czterech kółek skompletował sobie pełną obsadę. Wyruszyliśmy z placu manewrowego spod Carrefoura i po około czterdziestu minutach dotarliśmy do miejsca pikniku, na skraju lasu w okolicy Strzelec. Celem naszej imprezy (spotkania) była integracja studentów SUTW i ich przyjaciół. Były wspólne rozmowy, śpiewy, tańce i smakołyki z grilla. Spotkanie trwało w godz. 11:30 – 18:00 i niestety trzeba było wracać do domów. Piękną i ciepłą pogodę oraz wspaniałą atmosferę spotkania będziemy długo wspominać. Do zobaczenia na kolejnej imprezie.
W 234. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja odbyła się Patriotyczna Majówka – Święto Narodowe Trzeciego Maja. Nasze Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku zgłosiło swój udział w Kutnowskim Pikniku Organizacji Pozarządowych i dołączyło do współorganizatorów obchodów. Na dzieci i ich rodziców czekało stanowisko artystyczne przygotowane przez Sekcję Plastyczną. Przychodziły całe rodziny. Można było poczuć prawdziwą malarską wenę, sprawdzić umiejętności i kreatywność w wyrażaniu swoich wizji. Dzieci i młodzież przy pomocy farb i pędzli przelewały na kartki swoje uczucia, pasje, skojarzenia ze świętem 3 Maja, radość z budzącej się kolorowej wiosny oraz małe marzenia.
W dniu 10 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach „Cyklu spotkań prozdrowotnych” gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. ,,Jak zdrowo spędzić święta przy stole? Ale dlaczego przy stole???" Tematem prelekcji było omówienie zasad racjonalnego żywienia osób starszych w kontekście zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Potrawy przygotowywane z okazji świąt niejednokrotnie należą do potraw ciężkostrawnych, mogących powodować, pewnego rodzaju, dysfunkcje ze strony układu pokarmowego. Podczas spotkania zwrócono uwagę na rolę i wartości odżywcze jaj i innych produktów spożywczych podkreślając właściwy ich dobór i obróbkę kulinarną. Na przykładzie piramidy zdrowia omówiono znaczenie ruchu i wszelkiej aktywności fizycznej dla zachowania dobrego stanu zdrowia bez względu na wiek.
Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie dn. 9.04.2025 r. zorganizowała wycieczkę do Pralni „Eco-Frania” przy ul. Wilcza 1. Jest to pralnia wodno-chemiczna, dzięki tej technologii ubrania, nie tracą koloru i są przyjemne w dotyku.
W dniu 27 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Uniwersyteckie rozmaitości…” odbyło się spotkanie pt. „Wielkanocne ozdoby – tworzenie różną techniką”. Warsztaty makramy dla początkujących zorganizowała Elżbieta Sobieszek. Podczas tych zajęć omówiony został splot falisty. Ćwicząc ten węzeł, słuchaczki SUTW z dużym zaangażowaniem wykonały zawieszki w kształcie jajka w jednym kolorze i dwukolorowe w paski. Kontynuacja warsztatów makramy odbyła się w środę na zajęciach sekcji rękodzielniczej. Uczestniczki zapoznały się i pilnie ćwiczyły technikę wykonywania węzła płaskiego.
W dniu 13 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie słuchaczek i słuchaczy SUTW z okazji Święta Kobiet. Organizatorem i pomysłodawcą scenariusza była Rada Słuchaczy SUTW na czele z przewodniczącą Anną Paul, która przedstawiła krótką historię początków walki kobiet o ich prawa. Następnie Władysław Krysiak zaprezentował kilka wierszy, których głównym tematem była kobieta i miłość.
W dniu 6 marca 2025 r., jak co miesiąc, w każdy pierwszy czwartek miesiąca, w Dworku Modrzewiowym spotykają się starostowie sekcji działających w SUTW. Przewodnicząca Zarządu przekazuje informacje dot. planów na najbliższe miesiące, wszelkie zmiany organizacyjne oraz przyjmuje uwagi, sugestie i propozycje tematów do uwzględnienia w planie wykładów czy też spotkań warsztatowych.
W dniu 6 marca 2025 r. gościliśmy na zajęciach sekcji plastycznej. Jak co tydzień studenci SUTW zebrali się w Dworku Modrzewiowym aby oddać się swojej pasji malarskiej. Pod czujnym okiem artystycznym Pani Renaty Mieszkowskiej, jej cennymi poradami i uwagami, artyści doskonalą swoje umiejętności.
Zgodnie z tradycją Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie zorganizowała w dniu 22 lutego 2025 r bal karnawałowy. Uroczystego otwarcia balu dokonały organizatorki - Przewodnicząca Rady Słuchaczy Anna Paul i jej Zastępca Róża Banasiak, które powitały wszystkich gości życząc wspaniałej i miłej zabawy. Uczestnicy bawili się w udekorowanej karnawałowo Sali Domu Seniora przy muzyce i śpiewie w wykonaniu zaprzyjaźnionego z nami Pana Andrzeja. Wszystkim dopisywał wspaniały humor, chęć do wspólnej zabawy przy przebojach z naszych młodych lat, a w przerwach, przy stole śpiewano piosenki. Tańcom i zabawie nie było końca. Ach, cóż to był za bal!
W dniu 26 stycznia 2025 roku Dworek Modrzewiowy żył 33. Finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Głównym hasłem tegorocznej zbiórki było bezpieczeństwo i zdrowie dzieci. SUTW zbierało środki dla onkologii i hematologii dziecięcej. Kweście towarzyszyła aukcja m.in. wyrobów rękodzieła i pozycji książkowych. Darczyńcy w odruchu serca hojnie wsparli WOŚP. Liczył się każdy zebrany grosz. Dzięki zaangażowaniu słuchaczek i słuchaczy SUTW oraz sympatyków Fundacji Jurka Owsiaka udało się zebrać 2.215,45 zł. Licznie odwiedzający Dworek Modrzewiowy bardzo chętnie korzystali z gościnności w naszej kawiarence. Również wolontariusze WOŚP chętnie rozgrzewali się gorącą herbatą.
W dniu 30 listopada 2024 roku w Zatoce Sportu Polityki Łódzkiej odbyło się spotkanie podsumowujące realizację zajęć Programu „Aktywny Senior w Łódzkiem”.
Jak co tydzień w poniedziałek 18 listopada 2024 roku studenci SUTW Sekcji Historii uczestniczyli w zajęciach prowadzonych przez mgr Przemysława Zawadzkiego pt. „Świt narodów europejskich”. Na dzisiejszym spotkaniu omawiane były czasy powstawania państw zachodniej Europy po rozpadzie Imperium Karolińskiego. Nakreślono ekspansję oraz próbę asymilacji plemion barbarzyńskich z ludnością imperium cesarstwa Rzymskiego, kształtowanie się przede wszystkim narodów francuskiego, niemieckiego i włoskiego. Omówiono również ludy zamieszkujące Skandynawię, Wyspy Brytyjskie, Polskę, Czechy i Ruś Kijowską. Przedstawiono próbę siłowego podporządkowania sobie innych państw, wierzenia ludów, proces chrystianizacji, zwyczaje oraz walkę o przysługujące im prawa.