| |
Kategorie:
Szybki kontakt:
Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie Narutowicza 20, 99-300 Kutno Dworek Modrzewiowy tel. 570009655, email: sutw@utwkutno.pl
Przyjazne linki:
|
Śmiało, studenci, na wykłady śpieszcie się!
Niech wam ochoty nie odbiera trzeci wiek!
Ze źródła wiedzy mądrość duszkiem trzeba pić,
Bez nauki trudno żyć!
Wiedza radość w nas wyzwala,
Łączy ludzi z bliska, z dala,
Na samotność nie pozwala,
Wśród przyjaciół chce się żyć !
Łączcie pożytek z przyjemnością w UTW:
Tańczcie, malujcie, ćwiczcie ciało oraz mózg,
Chłońcie kulturę i zwiedzajcie piękny kraj,
Niechaj w sercach będzie maj!
W naszej uczelni wiele sekcji czeka cię:
Gwiazdą w teatrze bez problemu staniesz się,
Napiszesz powieść albo mądry, wzniosły wiersz,
Jakie to przyjemne jest!
Gdy chcesz zachować młodość, przyjdź do UTW,
Swoje marzenia możesz spełnić właśnie tu.
Śpiewajmy głośno, ile w piersiach starczy tchu:
„NIECHAJ TRWA NAM UTW !!!!!!!”
Polonizmy, jidyszyzmy, germanizmy, rusycyzmy
UTW
 W dniu 10 czerwca 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie studentów SUTW z socjologiem i adiunktem w Muzeum Sztuki w Łodzi, Maciejem Cholewińskim. Prelegent zaprezentował temat: ,,Polonizmy, jidyszyzmy, germanizmy, rusycyzmy... Sztuka nowoczesna i nie. Fascynująca historia naszego regionu". Była to opowieść o specyfice naszego terytorium wynikająca z jego wielokulturowej historii, którą tworzyli Polacy, Żydzi, Niemcy, w pewien sposób również Rosjanie a także przedstawiciele innych narodowości i wyznań. Szczególna uwaga naszego Gościa skupiona została na XIX w. Łodzi, kiedy wielokulturowa społeczność budowała swoją potęgę przemysłową a do miasta ściągały całe rzesze fabrykantów, prostych ludzi pracy jak i przedstawicieli rodzącej się kultury. Do dziś zachowały się kościoły katolickie, ewangelicko-augsburskie, cerkwie prawosławne oraz synagogi. Kultury wzajemnie na siebie wpływały i kształtowały oblicze miasta. Do czasów współczesnych przetrwały zapożyczone z innych języków wyrazy takie jak: cymbergaj, machlojka, cwaniak, awantura, bajgiel, belfer, bajzel, cymes i in. Przybliżono twórczość malarską przedstawicieli poszczególnych kultur np. niemieckiej (Otto Pippel), polskiej (Helena Zaremba - pierwsza żona malarza Jana Cybisa) oraz żydowskiej (Dina Matus, Estera Karp, Marcel Słodki). Jednak najwięcej miejsca zostało poświęcone Katarzynie Kobro polskiej rzeźbiarce pochodzenia niemiecko- rosyjskiego oraz jej mężowi Władysławowi Strzemińskiemu, polskiemu malarzowi wyróżniającemu się niezwykłą wszechstronnością artystyczną, urodzonemu w Mińsku. Burzliwe i tragiczne losy miały ogromny wpływ na ich twórczość. Kobro zrewolucjonizowała myślenie o rzeźbie, jej dzieła mają fundamentalne znaczenie dla polskiej sztuki nowoczesnej. Władysław Strzemiński aktywnie wspierany przez żonę rzeźbiarkę Katarzynę Kobro, malarza Henryka Stażewskiego oraz poetów Jana Brzękowskiego i Juliana Przybosia byli inicjatorami akcji pozyskiwania darów od europejskich artystów, które były początkiem Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej. Tak postało w 1930 r. drugie na świecie, a pierwsze w Europie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi.
Łódź jest dobrym przykładem miasta, które potrafiło współistnieć i rozwijać się dzięki obecności różnych kultur, ale także miejscem, w którym można poznać bogatą historię i tradycje różnych społeczności. Nasze miasto Kutno również było takim ośrodkiem wielokulturowym, o czym świadczą kościoły różnych wyznań oraz miejsce, w którym była żydowska synagoga.
Teresa Gruszczyńska
Fot. Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska (prezentacja)
 W dniu 3 czerwca 2025 roku w auli ANSGK w Kutnie odbyło się Walne Zebranie członków SUTW w Kutnie. W terminie określonym jako początek zebrania liczba uczestników wynosiła 66 osób, co stanowiło 30,99 % ogólnej liczby członków (brak kworum). Określono zgodnie ze statutem SUTW II termin (15 minut później) i przy liczbie 66 osób rozpoczęto Walne Zebranie.
W imieniu Zarządu SUTW zebranych powitała przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska tym samym otwierając Walne Zebranie. Na jej wniosek zebrani minutą ciszy uczcili pamięć zmarłego długoletniego Prezydenta Miasta Kutno Pana Śp. Zbigniewa Burzyńskiego, Wspaniałego Człowieka i Wielkiego Przyjaciela słuchaczy naszego Stowarzyszenia.
Na Przewodniczącą Walnego Zebrania powołano Elżbietę Lewandowską, która prowadziła dalszą część zebrania zgodnie z ustalonym porządkiem. Wybrani zostali członkowie do komisji mandatowo-skrutacyjnej, komisji uchwał i wniosków oraz powołano Dorotę Maciejewską na Sekretarza Walnego Zebrania.
Przewodnicząca Zarządu przedstawiła zebranym sprawozdanie z działalności merytorycznej Stowarzyszenia za rok 2024, natomiast z realizacji działań finansowych, Alicja Sikora – zastępca przewodniczącej Zarządu d/s finansowych.
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Jan Błaszczyk zapoznał członków Walnego Zebrania ze sprawozdaniem Komisji Rewizyjnej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2024 roku. Komisja Rewizyjna zawnioskowała o przyjęcie sprawozdania merytorycznego i finansowego zarządu SUTW za rok 2024 oraz zawnioskowała o udzielenie absolutorium członom Zarządu z realizacji działań w ramach działalności finansowej za rok 2024, co też uczyniono w trakcie jawnego głosowania.
W dyskusji poruszono kwestię komunikacji między członkami oraz zgłaszania ciekawych propozycji, które mogłyby uatrakcyjnić ofertę Stowarzyszenia. W każdy 1. czwartek miesiąca (spotkania ze starostami sekcji), każdy członek Stowarzyszenia będzie mógł przyjść i na bieżąco zgłosić swoją propozycję mającą na celu edukację i aktywizację seniorów. Podobnemu celowi będzie służyło planowane na początek II semestru zorganizowanie panelu dyskusyjnego tzw. burzy mózgów członków Stowarzyszenia.
Przewodnicząca poinformowała, że w miesiącach wakacyjnych w dniach i w godzinach pracy biura osoby chętne będą mogły spotykać się w Dworku Modrzewiowym. Zajęcia będą nieodpłatne i w ramach wolontariatu.
Przewodnicząca Walnego Zebrania Elżbieta Lewandowska dziękując zebranym za przybycie oraz wszystkim, którzy angażowali się w pracę Stowarzyszenia przyczyniając się do prawidłowego i atrakcyjnego działania na rzecz starszych mieszkańców naszego miasta, zamknęła obrady Walnego Zebrania.
Teresa Gruszczyńska
Fot: Stefania Szadkowska
Rajd samochodowy i piknik
UTW
 W dniu 27 maja 2025 roku w auli ANSGK studenci SUTW uczestniczyli w programie realizowanym przez Klub Pacjenta Fundacji „Z sercem do Pacjenta”. Fundacja ma na celu wspieranie osób senioralnych oraz ich rodzin w zakresie profilaktyki i promocji zdrowia, edukacji zdrowotnej oraz wsparcie emocjonalne w obszarze chorób układu krążenia i innych, tzw. cywilizacyjnych. Członkowie Klubu Pacjenta mogą korzystać z różnych form pomocy, takich jak: wykłady lekarzy, dietetyków, konsultacje medyczne, porady psychologiczne, farmaceutyczne, wsparcie w zakresie terapii ruchowej czy dostęp do materiałów edukacyjnych.
Już od samego wejścia, studenci mogli skorzystać ze stoisk NFZ (BMI, masa ciała i analiza składu ciała), KRUS, Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kutnie (alkogogle - możliwość sprawdzenia jak widzi osoba pod wpływem alkoholu) oraz stanowiska z pielęgniarkami z Grupy Scanmed. Przeprowadzały one badania przesiewowe, obejmujące np.: pomiar ciśnienia tętniczego krwi, saturacja, EKG (mobilne 6 kanałów), poziom glukozy we krwi. Dokonywały wstępnej interpretacji wyników oraz udzielały fachowych porad i edukacji zdrowotnej.
Następnie studenci wysłuchali wykładu kardiologa Pana Piotra Pagórka nt. „Profilaktyka chorób układu krążenia. Życie po zawale”. Omówione zostały: najczęstsze czynniki ryzyka rozwoju miażdżycy, chorób układu krążenia np.: wiek, płeć, nieprawidłowa dieta, mała aktywność fizyczna, palenie tytoniu, nadciśnienie, cukrzyca, nadwaga i otyłość. Szeroka diagnostyka m.in. pomiar ciśnienia tętniczego, badanie krwi, EKG, echo serca, próba wysiłkowa a także koronarografia pozwalają zastosować właściwe leczenie. Bardzo ważne w profilaktyce chorób układu krążenia są zdrowe nawyki żywieniowe, aktywność fizyczna, prawidłowa masa ciała, regularna diagnostyka, walka z nałogami, leczenie innych chorób (cukrzyca). W czasach, gdy jesteśmy pracoholikami, ciągle gdzieś pędzimy, nie mamy czasu na wypoczynek, niestety dopada nas zawał serca. Nasz gość omówił objawy wskazujące na wystąpienie tego groźnego stanu (arytmia, skrzeplina, rozwarstwienie ściany tętnicy wieńcowej), w którym do mięśnia sercowego nie dopływa tętnicami wieńcowymi wystarczająca ilość krwi, co powoduje jego martwicę. Im wcześniej rozpocznie się leczenie zawału, tym więcej mięśnia sercowego można uratować (tzw. złota godzina). Przedstawiono najskuteczniejsze metody leczenia oraz jak powinno wyglądać życie po zawale (stosowanie się do zaleceń kardiologa, leczenie cukrzycy, kontrola ciśnienia tętniczego, rzucenie palenia tytoniu, szczepienia przecie grypie, zdrowa dieta i aktywność fizyczna).
Kardiolog i psycholog Pani Maria Sobczak-Kaleta przedstawiła studentom jaki wpływ ma stres na układ krążenia i jak sobie z nim radzić. Bardzo ważnym tematem poruszonym przez naszą gościnię były m.in. sposoby radzenia sobie z arytmią serca wywołaną stresem lub wysiłkiem.
Ogromną rolę jaką spełnia aktywność fizyczna nie tylko w profilaktyce ale również w rehabilitacji po zawałach serca, przedstawiła fizjoterapeuta Pani Barbara Kołodziejczyk. Na zakończenie gościni zaprosiła wszystkich studentów do wspólnych ćwiczeń.
Już dziś czekamy na kolejne zaplanowane spotkania w II semestrze.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W dniach 22 maja oraz 29 maja 2025 roku w Dworku Modrzewiowym, w ramach cyklu ,,Uniwersyteckie rozmaitości…” odbyły się spotkania pt. „Malowanie wełną”. Warsztaty zorganizowała Halina Wastowska, która udzielała porad, wskazówek a także pokazywała jak tworzyć piękne kwiaty, całe łąki. Za pomocą wełny czesankowej studentki SUTW malowały swoje własne obrazy. Wśród uczestniczek były Koleżanki doświadczone w ujarzmianiu surowca, by gotowe dzieło jak najbardziej odzwierciedlało pomysł, ale były też takie, dla których był to „ich pierwszy raz”.
Może i Ty masz jakiś talent, jeszcze nie odkryty i nawet o tym nie wiesz. Zapraszamy, spróbuj!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wycieczka edukacyjno-turystyczna do Pakości i Inowrocławia
UTW
 W środę, 21 maja 2025 roku, słuchaczki i słuchacze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku uczestniczyli w jednodniowej wycieczce edukacyjno-zdrowotnej do województwa kujawsko-pomorskiego. Wyjazd został zorganizowany przez Stanisławę Wasilewską z Rady Słuchaczy we współpracy z Hanną Gontarek z zarządu.
Pierwszym przystankiem na trasie było urokliwe miasto Pakość, położone nad Notecią. Największą atrakcją tego miejsca jest Kalwaria Pakoska – wyjątkowy zespół 25 kaplic Męki Pańskiej, wzorowany na jerozolimskiej Drodze Krzyżowej. Kaplice, utrzymane w stylu barokowym, powstawały w XVII–XIX wieku i rozmieszczone są po obu stronach Noteci, w większości wśród kęp drzew i malowniczych alejek. Kalwaria jest dziś jednym z najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych w Polsce, a zarazem świadectwem silnych tradycji religijnych regionu. Zwiedziliśmy również kościół pw. św. Bonawentury, będący integralną częścią kalwarii. Świątynia wraz z przylegającym klasztorem mieści się w murach dawnego zamku wybudowanego w XIV wieku. Wnętrze kościoła utrzymane jest w stylu barokowym, natomiast jego wystrój reprezentuje styl rokoko.
Następnie udaliśmy się do Inowrocławia – miasta słynącego z tradycji solankowych oraz bogatej historii. Jednym z pierwszych punktów programu było zwiedzanie Bazyliki Mniejszej Imienia Najświętszej Maryi Panny. To jeden z najstarszych zabytków romańskich w Polsce, datowany na XII wiek. Duże wrażenie wywarła na nas gotycka rzeźba „Uśmiechniętej Madonny”. Wyjątkowego charakteru nadają świątyni płaskorzeźby diabłów, zwierząt i ludzi, umieszczone na jej zewnętrznych ścianach.
U stóp okazałego neoromańskiego, ceglanego Kościoła Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, o strzelistej wieży (77 metrów), wysłuchaliśmy interesującej historii, którą przeżyła i przekazała babcia naszemu przewodnikowi. Otóż w Wielki Piątek 9 kwietnia 1909 roku podczas odprawiania mszy, w wyniku tąpnięcia ziemi (spowodowanego przez znajdującą się pod miastem nieczynną kopalnię soli) doszło do zawalenia się północnej ściany transeptu. Ksiądz odprawiający mszę, widząc chwiejące się ławki, zachował zimną krew i poprosił zebranych, aby udali się do bocznej nawy, gdzie zostanie dokończone nabożeństwo. Dzięki jego decyzji nikt nie zginął. Świątynia była nieczynna przez 20 lat (do 25 sierpnia 1929), a kilka miesięcy później w grudniu został ochrzczony Józef Glemp prymas Polski. Bogaty wystój rzeźbiarski świątyni, niestety mogliśmy jedynie podziwiać z oddali (zza krat).
Odwiedziliśmy również Wystawę Solnictwa, na której zobaczyliśmy pomieszczenia odwzorowujące dawną kopalnię soli w Inowrocławiu. Kolejnym punktem programu była wizyta w Instytucie Prymasa Józefa Glempa, upamiętniającym życie i działalność urodzonego w Inowrocławiu duchownego – jednej z kluczowych postaci Kościoła katolickiego w Polsce XX wieku. Złożyliśmy także wizytę przy pomniku Jana Kasprowicza – poety, dramaturga i publicysty związanego z ruchem Młodej Polski, który urodził się w podinowrocławskiej wsi Szymborze. Dzięki naszemu przewodnikowi poznaliśmy kilka ciekawych faktów z jego lat szkolnych. Kolejnym etapem była wizyta w Parku Solankowym – jednym z największych i najpiękniejszych parków uzdrowiskowych w Polsce. Przestronny, pełen zieleni i starannie zaplanowanych alejek, stanowi serce uzdrowiskowej części Inowrocławia. Po drodze mijaliśmy sanatoria, uzdrowiska oraz liczne rzeźby i pomniki, w tym ławeczkę generała Władysława Sikorskiego – symboliczny hołd dla wybitnego dowódcy związanego z Kujawami. Szczególne wrażenie zrobiła na nas imponująca tężnia solankowa – największa tego typu konstrukcja w Polsce, zbudowana z drewna i gałęzi tarniny. Powietrze wokół niej, nasycone jodem i innymi mikroelementami, ma dobroczynny wpływ na układ oddechowy i ogólne samopoczucie. Spacer w jej otoczeniu był prawdziwą przyjemnością i chwilą wytchnienia dla uczestników.
Na zakończenie naszej wyprawy udaliśmy się do Pijalni Wód, gdzie skosztowaliśmy leczniczej wody „Jadwigi”, a także delektowaliśmy się pyszną kawą. Było to miłe zwieńczenie intensywnego, pełnego wrażeń dnia. Serdecznie dziękujemy koleżankom za zorganizowanie tej wycieczki, która w piękny sposób połączyła walory edukacyjne, zdrowotne i integracyjne.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Czego potrzebują nasze włosy
UTW
 W dniu 15 maja 2025 roku, nasza Koleżanka Urszula Michalska, w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, zorganizowała spotkanie słuchaczy SUTW z trycholog Panią Ewą Omer. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Czego potrzebują nasze włosy – jak dbać o skórę głowy i włosy w starszym wieku”. Nasza gościni to specjalistka od skóry głowy oraz włosów, łącząca wiedzę z dermatologii, kosmetologii, medycyny oraz pomagająca dobrać właściwą terapię i pielęgnację. Problemy z włosami mogą pojawić się w każdym wieku. Z wiekiem włosy stają się bardziej suche, łamliwe i podatne na wypadanie. Wypadanie włosów może mieć wiele przyczyn, zarówno zdrowotnych, jak i wynikających ze stylu życia. Najczęstsze to genetyczne predyspozycje, choroby tarczycy, zaburzenia hormonalne (estrogeny, testosteron), cieńsza, mniej ukrwiona skóra głowy, stres, niedobory witamin, nieodpowiednia dieta, niektóre leki oraz problemy ze skórą głowy. Dowiedzieliśmy się jak ważne jest znalezienie przyczyny problemu, a nie stosowanie specyfiku czy witamin „bo pomogły koleżance”. Ważne jest zrobienie podstawowych badań m.in.: morfologia, poziom żelaza i ferrytyny, hormony tarczycy (TSH, FT3, FT4), witamina D, B12, cynk, selen. Indywidualne podejście i wybór właściwej terapii i pielęgnacji to połowa sukcesu. Należy być cierpliwym, a pozytywne zmiany mogą nas mile zaskoczyć. Uzyskaliśmy również informacje dotyczące nie tylko np. wcierek, odżywek ale też bardziej nowoczesnych metod pobudzania włosów do wzrostu oraz ich zagęszczania.
O włosy i skórę głowy należy dbać, nawet gdy nie ma widocznych problemów. Włosy w starszym wieku są często bardziej suche, więc ważne jest regularne nawilżanie. Skuteczne jest stosowanie odżywek, masek i peelingów (raz na 1-2 tygodnie). Należy unikać gorącej wody i silnego pocierania włosów. Delikatne mycie i masaż skóry głowy poprawiają krążenie i mogą pomóc w zapobieganiu wypadania włosów. Bardzo duże znaczenie, by nawet w starszym wieku nasze włosy były piękne i gęste, ma zdrowa dieta, bogata w witaminy (D, B12) i mikroelementy (żelazo, selen, cynk), odpowiednia ilość snu i brak stresu.
Nasza gościni bardzo chętnie odpowiadała na wiele różnych pytań, udzielała porad, na co zwracać uwagę przy wyborze kosmetyków a także co zastosować i jak suszyć włosy kręcone lub suche i puszące się.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Nie tylko Szymborska, czyli co ma nam do powiedzenia polska poezja współczesna
UTW
 W dniu 13 maja 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej studenci SUTW wysłuchali wykładu Pani mgr Aleksandry Kołodziejek „Nie tylko Szymborska, czyli co ma nam do powiedzenia polska poezja współczesna”. Najbardziej znanymi poetami współczesnymi oprócz tytułowej Wisławy Szymborskiej są Zbigniew Herbert i Czesław Miłosz, których twórczość dobrze znamy. Nasza gościni w swoim wykładzie postanowiła przedstawić sylwetki i twórczość także innych wybranych poetów, może jeszcze mało znanych, jednak mających na swoim koncie wiele pozycji książkowych (tomików poezji) oraz nagród. Są wśród nich:
Jadwiga Stańczakowa (1919-1996) - ociemniała poetka zadebiutowała dopiero w 1979 r. za namową Mirona Białoszewskiego. Przyjaźniła się z Władysławem Broniewskim. Była jedną z prekursorek pisania o niepełnosprawności, ale też i o depresji, z którą borykała się wiele lat, praktycznie do końca życia. Przeżycia wojenne pozostawiły ślad w jej wierszach. Pragnienie, by widzieć, sprawiło, że przeżywaną rzeczywistość nasyciła ogromną intensywnością środków wyrazu np. „Ślepak”, „Lato”, „Czasem widzę migiem”, „Stoliki ożyły”. Wiersze przepełnione są wyobraźnią wyczuloną na barwy, światło i dotyk (dotykiem potrafiła rozróżniać kolory i wzory). Bohaterem wielu jej wierszy był Wicek (Miron Białoszewski). Na postawie jej książki „Dziennik we dwoje” powstał w 2005 r. film fabularny „Parę osób, mały czas”, opowiadający o autentycznej przyjaźni niewidomej Jadwigi Stańczakowej z Mironem Białoszewskim. Krystyna Janda, która wcieliła się rolę głównej bohaterki otrzymała na FPFF w Gdyni, Nagrodę Główną Złote Lwy za najlepszą główną rolę kobiecą (2005 r.). Wiersze niedoceniane za życia poetki, obecnie popularyzuje i odkrywa na nowo jej wnuczka Justyna Sobolewska. Poetka otrzymała Nagrodę im. Jerzego Szczygła.
Krystyna Miłobędzka (1932-2025) - poetka cicha, niemedialna, ceniona w środowisku literackim. Jej wiersze tłumaczone są na wiele języków. Wielu młodych poetów powołuje się na jej twórczość i próbuje naśladować. Wiersze są uniwersalne, refleksyjne nad życiem, światem ludzkim i światem przyrody. Człowiek wcale nie jest najważniejszy, jesteśmy równymi bytami ze zwierzętami i przyrodą np. „Na dwu i na czterech łapach”, „Jestem…”. Laureatka wielu nagród m.in. nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992 r.), Fundacji Kultury (1993 r.), nagrody Ministra Kultury (2001 r.), nominowana do Nagrody Literackiej Nike (2005 r. tom „Po krzyku”), laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej - Nagrody im. Adama Mickiewicza (2020 r.), wyróżniona Nagrodą 100-lecia ZAiKS-u (2022 r.).
Jerzy Jarniewicz ur. 1958 r. – poeta, tłumacz literatury anglojęzycznej. Jego wiersze zawierają wątki poświęcone Bogu, tożsamości, dzieciństwu i miłości po stracie rodziców („Koncert blaszanych miednic”). Jeden z niewielu poetów współczesnych piszących wiersze rymowane. Typowe dla Jarniewicza jest pisanie tomików zwartych tematycznie, poświęconych określonemu zagadnieniu np. rzeczywistość PRL-u, widziana oczami dziecka („Oranżada”). Laureat bardzo wielu nagród m.in. nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2008 r. „Znaki firmowe” i 2019 r. „Tłumacz między innymi”), laureat Nagrody Literackiej Nike (2022 r.”Mondo cane”), laureat Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima w 2022 r. za całokształt twórczości.
Julia Fiedorczuk ur. 1975 r. - poetka, pisarka, tłumaczka, krytyczka literacka. Najważniejszym tematem jej twórczości jest ekopoetyka, w której stara się opisać kryzys klimatyczny i migracyjny, relacje między człowiekiem a przyrodą. Interesuje ją zmiana postrzegania tego co ludzkie i nie-ludzkie. W „Psalmach” poetka odwołuje się do Psalmów Dawidowych. Nowy świat, daleki jest od ideału i raczej nie zostanie zbawiony, ale przynajmniej daje nam odrobinę nadziei. „Psalmy" upominają się o wykluczonych ludzi, ale też o rośliny, zwierzęta i krajobrazy. Porównywana jest przez krytyków z Wisławą Szymborską. Twórczość jej tłumaczona jest na 17 języków. Laureatka wielu nagród m.in. Nagroda im. Wisławy Szymborskiej (2018 r. za tom „Psalmy”), nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” (2016 r. za powieść „Nieważkość”).
Małgorzata Lebda ur. 1985 r. - poetka, pisarka, taterniczka, ultramaratonka (2021 r. wzdłuż rzeki Wisły 1113 km). Poezja z dużą ilością elementów biograficznych, sięga do dzieciństwa (Łakome” – rozmowa z matką, „Matecznik” – rozmowa z ojcem pszczelarzem). W wierszach „czerwiec: krew”, „przedwiośnie: pierwszy oblot” opisuje trudne dzieciństwo na wsi wśród zabijanych czy upolowanych zwierząt oraz zgłębia tajniki pszczelarstwa w pasiece przekazywane przez ojca. Jej tomiki z wierszami to opowieść o czymś, tworzą całość (książka poetycka). Laureatka wielu nagród m. in. Nagrody Literackiej Gdynia (2019 r.) oraz Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2022 r. „Mer de Glace”). Wydana w 2023 roku powieść "Łakome" - jej prozatorski debiut, została nominowana do Nagrody Literackiej Nike, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz Nagrody Conrada.
Justyna Bargielska ur. 1977 r. – poetka i pisarka. Jej twórczość charakteryzuje się dosadnym, zmysłowym językiem oraz czarnym humorem, na granicy makabry i absurdu. Tematyka utworów zanurzona jest w surrealnych, nieco baśniowo-dziecięcych przestrzeniach („W sobotę, „Na odejście wszystkich zwierząt”). W twórczości czerpie z własnych doświadczeń. Interesują ją różne aspekty cielesności człowieka, głównie kwestie macierzyństwa, seksualności, śmierci. Laureatka wielu nagród m.in. Nagroda Literacka Gdynia (2010 r. za tomik „Dwa fiaty” oraz w 2011 r. za tom prozy „Obsoletki”), nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013 r. „Bach for my baby”). Za „Dziecko z darów” w 2020 r. nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”, a w 2021 r. do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.
Przedstawione wiersze z twórczości wybranych poetów współczesnych są odzwierciedleniem przeżyć z dzieciństwa, niejednokrotnie tragicznych, miłości, macierzyństwa, seksualności, śmierci, marzeń, relacji między ludźmi i zmian klimatycznych. Poezja jest często chaotyczna, bo również świat jest pełen chaosu a media cyfrowe i społecznościowe są wszechobecne. Wymaga ona jednak by zatrzymać się na moment, skupić, odrzucić chaos będący wokół nas, zrozumieć autora, co nam przekazał i po swojemu zinterpretować.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Insulinooporność i jej konsekwencje
UTW
 W dniu 9 maja 2025 roku w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, organizowanych przez naszą Koleżankę Danutę Szubską, słuchacze SUTW gościli Panią lek. med. Dorotę Żaczek. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Insulinooporność i jej konsekwencje”.
O insulinooporności mogą świadczyć następujące dolegliwości: senność po posiłkach, zwiększony apetyt (zwłaszcza na słodycze), trudności w redukcji masy ciała, zmiany skórne, rozdrażnienie, obniżenie nastroju, uczucie zmęczenia, problemy z koncentracją (tzw. mgła umysłowa), nadmierna potliwość, bóle głowy, nadciśnienie tętnicze. Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, który po przeprowadzeniu szeregu badań potwierdzi lub wykluczy w/w problem. Nawet z wyników lipidogramu wprawne oko lekarza potrafi zdiagnozować problem, a podwyższony wskaźnik CRP oznacza nie tylko stan zapalny (infekcje) organizmu. Nie wystarczy zbadać poziom cukru na czczo. Bardzo ważne jest wykonanie krzywej cukrowej a także krzywej insulinowej.
Dowiedzieliśmy się, jak ważna jest wczesna diagnoza i właściwe leczenie insulinooporności a nie tylko np. nadciśnienia, które jest jej wynikiem. Ważna jest nie tylko farmakologia zalecona przez lekarza, ale również dieta, regularne jedzenie posiłków oraz ruch. Niestety, w diecie zakazane jest wszystko to, co smakuje nam najbardziej – białe pieczywo, słodycze, lody, zupy krem i soki. Korzystniej jest zjeść np. jabłko lub brokuły niż sok jabłkowy czy krem brokułowy. Stopień rozdrobnienia (ścieranie, blendowanie), przetworzenia (gotowanie) owoców i warzyw oraz dojrzałość owoców (np. banany) zwiększają wartość indeksu glikemicznego (IG), tak ważnego w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Warzywa, owoce i makarony należy gotować tylko al dente. Tradycyjne ciasteczko lepiej zjeść po głównym posiłku niż ,,podjadać" pomiędzy nimi.
Wczesna diagnoza insulinooporności i właściwe leczenie a co najważniejsze zdrowe nawyki żywieniowe i ruch mają duży wpływ na pracę naszych pozostałych organów. Nieleczona insulinooporność może doprowadzić do cukrzycy typu 2 (przeciążenie trzustki i jej stopniowe wyczerpanie) a także otyłości, nadciśnienia, zawału, udaru, osteoporozy, problemów ze wzrokiem, włosami, pamięcią i inne.
Temat spotkania z Panią doktor Dorotą Żaczek bardzo zainteresował słuchaczy. Ogromną zasługą naszego gościa było to, że potrafiła rozmawiać z nami w bardzo swobodny sposób i językiem bez trudnych terminów medycznych. Uzyskałyśmy wiele ciekawych informacji i wskazówek, jak ważna jest profilaktyka, zdrowe nawyki żywieniowe i ruch. Ogromna rola spoczywa na nas babciach i dziadkach, by edukować nie tylko nasze „zaganiane” dzieci ale i nasze wnuki. Dbajmy, aby nie jadły tzw. „śmieciowego jedzenia”, ogromnych ilości słodyczy, soków i coli z konserwantami patrząc ciągle w komputer lub telefon. Przekonajmy nasze wnuki, jak smaczne są owoce, warzywa i jaką radość sprawia ruch na świeżym powietrzu, który my pamiętamy ze swoich dziecięcych lat.
Dziękujemy i czekamy na następne spotkania.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wyjazd edukacyjny do Och-Teatru w Warszawie na spektakl Koniec czerwonego człowieka
UTW
 W dniu 4 maja 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Och-Teatru w Warszawie mieli niecodzienną możliwość obejrzenia spektaklu „Koniec czerwonego człowieka”, którego premiera odbyła się 17 października 2024 roku. Jest to dramat oparty na zbiorze reportaży wybitnej białoruskiej noblistki Swietłany Aleksijewicz „Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka", w którym sportretowana została Rosja w czasach po rozpadzie ZSRR. Historia rozpoczyna się w 1989 roku, a ostatnia scena to rok 2003. Między scenami mijają dwa, trzy, pięć lat. Każdy z bohaterów sztuki ma inny stosunek do przeszłości i przyszłości. Nienawiść i tęsknota za dawnym „wielkim” ZSRR przeplata się z otwartością i rozczarowaniem nową Rosją. W jednej rodzinie można zauważyć dwie przeciwstawne postawy Rosjan - jedni bohaterowie angażują się w zachodzące zmiany, inni opowiadają się za dawnym Związkiem Radzieckim. Widać tęsknotę za kulturą radziecką (muzyką, sztuką, baletem) i potęgą kraju, którego świat bał się, ale go kochał. W ocenie bohaterów sztuki przyszłość wygląda tragicznie, postępowanie ludzi jest godne potępienia a demokracja budzi najgorsze instynkty. Wśród członków rodziny są również przedstawiciele nowego pokolenia, które nie analizuje już historii, ale też nie umie odnaleźć się w nowej rzeczywistości. „Homo sovieticus” wciąż żyje w społeczeństwie rosyjskim. Pranie mózgu przez wiele pokoleń przynosi nieodwracalne skutki. Jak mówi jedna z postaci sztuki, „istnieje przekonanie, że człowiek radziecki nie może być wolny, bo wszystko spier...”. Ofiarami minionego systemu są wszyscy, nawet dziecko wychowywane w ideałach patriotyzmu i bohaterskiej śmierci za ojczyznę.
Spektakl „Koniec czerwonego człowieka” wyreżyserowała Krystyna Janda, o scenografię zadbała Zuzanna Markiewicz. W role głównych bohaterów wcielili się: Dorota Nowakowska, Lidia Sadowa, Grażyna Sobocińska, Agnieszka Warchulska, Stanisław Brejdygant, Tomasz Borkowski, Aleksander Kaźmierczak, Bartosz Łućko/Szymon Szczęsny oraz Piotr Łukawski, Krzysztof Ogłoza, Mateusz Rzeźniczak, Przemysław Sadowski i Grzegorz Warchoł.
Obejrzany spektakl wywołał wiele emocji, przemyśleń i wspomnień. Sami pamiętamy te czasy. Problemy bohaterów spektaklu, ich mentalność, nie zawsze ukazane w tak drastyczny sposób, można zaobserwować w różnych państwach współczesnego świata a także w małych ojczyznach/środowiskach.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
3 Maja - patriotycznie, rodzinnie i artystycznie
UTW
Niezapomniana wycieczka - Szczecin, Berlin, Poczdam
UTW
 W dniach 25–27 kwietnia 2025 roku odbyła się trzydniowa wycieczka autokarowa do Szczecina, Berlina i Poczdamu, zorganizowana przez Hannę Gontarek i Kingę Święcką z Biura Wytwórnia Podróży dla słuchaczek i słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku. Były to trzy dni pełne wrażeń, odkryć, spacerów i pięknych widoków, a także wspólnego przeżywania historii miast, które kiedyś łączyły się losami, dziś zaś tworzą fascynującą mozaikę europejskiej przeszłości i teraźniejszości.
W pierwszym dniu zwiedzaliśmy zielony i kwietny Szczecin. Spacerując po mieście, zobaczyliśmy między innymi majestatyczne Wały Chrobrego, z których rozciąga się widok na szeroką i dostojną rzekę Odrę – jedną z największych rzek Europy Środkowej, dzięki której Szczecin od wieków był portowym oknem na świat. Odra nadaje miastu niepowtarzalny nadmorski charakter, dzieląc je na wyspy i kanały, a jej brzegi ożywają codziennym rytmem mieszkańców.Odwiedziliśmy Stare Miasto, Zamek Książąt Pomorskich, nowatorską w formie i niezwykle białą Filharmonię im. Mieczysława Karłowicza, która zdobyła wiele nagród w dziedzinie współczesnej architektury, rewitalizowaną Łasztownię z pomnikiem paprykarza szczecińskiego, trzema zabytkowymi żurawiami portowymi i Morskim Centrum Nauki. Zobaczyliśmy także dawne zabudowania gospodarcze – budynek starej rzeźni, wieżę Katedry św. Jakuba, charakterystyczny "Termosik" Polskiej Żeglugi Morskiej, centrum handlowe Kaskada, które przypomniało nam o pożarze sprzed lat. Uwagę przyciągały poruszające się po mieście tramwaje w barwach białym, niebieskim i zielonym. Spacerowaliśmy też po urokliwych Jasnych Błoniach – przestrzeni pełnej zieleni, platanów i kwiatów, w której chętnie wypoczywają mieszkańcy. Oprowadzała nas po Szczecinie przewodniczka pani Małgosia, która nie tylko opowiadała o historii i zabytkach, ale też wplatała piękne legendy, m.in. o Gryfie i przeszłości Pomorza.
Drugiego dnia, 26 kwietnia, zwiedzaliśmy Berlin – największe miasto Unii Europejskiej, tętniące życiem, różnorodnością i tolerancją. Miasto przywitało nas mozaiką kultur, narodowości i barw, widoczną nie tylko na ulicach, ale także na licznych murach i fasadach ozdobionych graffiti. Symbolem Berlina jest niedźwiedź, którego postać spotykaliśmy w różnych formach. Spacerując ulicami miasta nad rzeką Sprewą, zobaczyliśmy wiele jego znanych miejsc – Bramę Brandenburską- symbol jedności i wolności, siedzibę niemieckiego parlamentu Reichstag z charakterystyczną kopułą wraz z nowoczesnymi budynkami rządowymi, fragmenty dawnego muru berlińskiego z wieżą widokową, wieżę telewizyjną na Alexanderplatz, katedrę św. Jadwigi, gotycki Kościół Maryjny oraz Pomnik Pomordowanych Żydów Europy, składający się z 2711 betonowych bloków.
Trzeciego dnia, 27 kwietnia, odwiedziliśmy Poczdam – miasto królewskie, pełne harmonii i elegancji. Naszym głównym celem był zespół pałacowo-parkowy Sanssouci, zbudowany w XVIII wieku przez Fryderyka II Wielkiego. To niezwykle piękne miejsce – z tarasowymi ogrodami pełnymi wielobarwnych kwiatów i winorośli, fontannami i aleją prowadzącą do pałacu. Cały kompleks znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Na tyłach pałacu znajduje się skromny grób Fryderyka Wielkiego. Na jego mogile dostrzegliśmy ziemniaki – nietypowy, lecz bardzo wymowny symbol. Fryderyk II był wielkim orędownikiem uprawy ziemniaka. W czasach, gdy społeczeństwo odnosiło się do tego warzywa z nieufnością, król dostrzegł jego wartość jako źródła pożywienia. Aby przekonać ludzi do sadzenia ziemniaków, kazał otaczać pola królewską strażą, co miało wzbudzić ciekawość i przekonanie o ich wartości. Dzięki jego działaniom ziemniak zyskał popularność, a Fryderyk II do dziś bywa nazywany "królem kartofli". Ziemniaki na jego grobie to wyraz szacunku i wdzięczności za jego pragmatyzm i troskę o dobro poddanych. W Poczdamie zwiedziliśmy również Alexandrowkę – malownicze osiedle drewnianych domów w stylu rosyjskim, wzniesione w XIX wieku z myślą o rosyjskich śpiewakach chóralnych. To miejsce spokoju, zieleni i historii, położone na północy miasta. Przez Poczdam przepływa rzeka Hawela, dodając uroku i łagodności krajobrazowi. Wróciliśmy pełni wrażeń, z pięknymi wspomnieniami i zdjęciami. Pogoda także nam dopisała. Z serca dziękujemy organizatorkom, przewodniczce oraz kierowcy za bezpieczną i komfortową podróż.
Mamy apetyt na więcej! Już snujemy plany kolejnych wypraw – do Wrocławia i Kotliny Kłodzkiej, a także do Skandynawii, gdzie czekają na nas nowe krajobrazy i emocje – również te związane z noclegiem na promie.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Kinga Święcka (grupowe)
Jak zdrowo spędzić święta przy stole, ale dlaczego przy stole
UTW
Wycieczka do pralni wodno-chemicznej Eco Frania
UTW
Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego
UTW
 W dniu 8 kwietnia 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Małgorzaty Siedleckiej pt. ,,Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego”. W nawiązaniu do krótkiej frazy „Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie” Stanisława Jachowicza polskiego bajkopisarza, autora m.in. popularnego wiersza „Chory kotek” nasz gość omawiała walory kulturowe (m.in. muzea, obiekty historyczne, zabytki, miejsca kultu religijnego) oraz walory przyrodnicze (m.in. lasy, rzeki, ogrody botaniczne i zoologiczne) poszczególnych powiatów naszego województwa. W każdym powiecie jest wiele interesujących zabytków czy walorów przyrodniczych wartych zobaczenia, wybrano tylko niektóre charakterystyczne dla danego powiatu.
Powiat kutnowski – Panorama Historii Kutna (historia w graficznej pigułce), Muzeum Pałac Saski (pałac podróżny króla Augusta III – 1750 r.), Ratusz, Muzeum Bitwy nad Bzurą, Pałac Gierałty, Kościół św. Wawrzyńca, Dworek Modrzewiowy, Dom Dochodowy Straży Ogniowej, Willa dra Antoniego Troczewskiego, Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, Cmentarz Żydowski (Kierchol), Park Wiosny Ludów, Park nad Ochnią, Park Miejski im. Romualda Traugutta, Zamek w Oporowie, Muzeum im. Jerzego Dunin-Borkowskiego w Krośniewicach.
Powiat łęczycki – Zamek Królewski w Łęczycy (Kazimierz Wielki – XIV w.), Kolegiata w Tumie (romańska - XII w.), Biesiekiery (ruiny zamku).
Powiat poddębicki – Zoo Borysew (białe tygrysy), Uniejów (termy wodne), Spycimierz (dywany kwiatowe na Boże Ciało).
Powiat zgierski – Rezerwat Przyrody Torfowisko Rąbień, Malinka (stok śnieżny, kąpieliska), Park Kulturowy Miasta Tkaczy.
Powiat łowicki – Muzeum w Łowiczu (warsztaty-wycinanki), Małrzyce (skansen) i zabytkowy most (pierwszy drogowy most spawany na świecie – 1929 r.), Pałac w Walewicach (miejsce urodzenia Aleksandra - syna Napoleona Bonaparte i Marii Walewskiej), Arkadia (ogród XVIII w), Pałac Radziwiłłów w Nieborowie (koniec XVII w.).
Powiat skierniewicki – Rezerwat rzeki Rawki (spływ kajakowy), Cmentarz Joachimów–Mogiły (powstanie styczniowe, żołnierze niemieccy I i II wojna światowa), Pałac Prymasowski w Skierniewicach.
Powiat brzeziński - Arboretum w Rogowie, Muzeum Regionalne w Brzezinach, Kolejka Wąskotorowa w Rogowie.
Powiat rawski – Zamek Książąt Mazowieckich w Rawie Mazowieckiej (XIV w.), Muzeum Ziemi Rawskiej, Dinopark w Kołacinku.
Powiat tomaszowski – Spała (Prezydent Mościcki, rzeźba żubra, kościółek drewniany, dożynki), Konewka (bunkry 2 szt. mógł schować się cały pociąg), Tomaszów Mazowiecki – skansen rzeki Pilicy, Jaskinie Nagóżyckie, Rezerwat Niebieskie Źródła.
Powiat łódzki – Księży Młyn (2 fabryki włókiennicze Scheiblera), Palmiarnia i Park Źródliska, Manufaktura (dawna fabryka Izraela Poznańskiego), ul. Piotrkowska (najdłuższa ulica handlowa w Europie – 4,2 km.).
Powiat pabianicki – Głaz narzutowy w Trupiance, Dobronianka (mini zoo), Kościół i dwór w Mikołajewicach z XIX w.
Powiat zduńsko-wolski – Skansen Lokomotyw i Urządzeń Technicznych, Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, Muzeum Dom Urodzenia św. Maksymiliana Kolbego.
Powiat sieradzki – Sieradzki Park Etnograficzny, Błaszki (kościół, muzeum), Relikt zespołu dworsko - parkowego w Brończynie.
Powiat łaski – Zespół Klasztorny w Widawie.
Powiat bełchatowski – Kopalnia w Bełchatowie (węgiel brunatny - można zwiedzać), Giganci Mocy (pierwsze w Polsce muzeum o węglu i energii - interaktywna dla młodzieży), Góra Kamieńsk (sztuczna - stok narciarski).
Powiat piotrkowski – Zamek Królewski (XVI w. siedziba władcy i sejmów, następnie Trybunału Koronnego Wielkopolski i Mazowsza), Zalew Sulejowski (wypoczynek).
Powiat opoczyński – Muzeum Regionalne, Zamek w Drzewicy.
Powiat radomszczański – Dwór w Żytnie, Góra Chełmo (byłe grodzisko X w.)
Powiat pajęczański – Góra św. Genowefy, Pałac w Działoszynie (Centrum Kultury).
Powiat wieluński – Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie, Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Powiat wieruszowski – Baszta w Bolesławcu, Kościół pw. Św. Trójcy w Byczynie.
Zaproponowane miejscowości, obiekty muzealne i walory przyrodnicze mogą być okazją do edukacyjnego, rekreacyjnego i wypoczynkowego spędzenia czasu.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Tekst: Stanisława Augsburg
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Poezja sercem pisana - życie i twórczość Julii Hartwig
UTW
 W czwartek 3 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie pt. „Poezja sercem pisana – życie i twórczość Julii Hartwig”. Grupa „Metafora” przedstawiła najważniejsze informacje dotyczące życia, działalności i twórczości poetki urodzonej 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie. Zaprezentowano wybrane wiersze m.in. „Był taki dzień jak dzisiaj…”, „Wielkanoc”, „Dzień Wniebowstąpienia”, „Paryż”, „Siła i słodycz”, „Obudź się”, „Spojrzenie”.
Julia Hartwig – Międzyrzecka to znakomita polska poetka, eseistka, autorka powieści, w tym literatury skierowanej do dzieci i młodzieży. Znana jest również jako tłumaczka literatury autorów angielskich (m.in. Marianne Moore czy Allen Ginsberg) oraz francuskich (m.in. Guillaume Apollinaire i Blaise Cendrars).
Za pierwszy, debiutancki utwór Julii Hartwig uznaje się wiersz zgłoszony do międzyszkolnego pisma literackiego „W Słońce” w 1936 roku. Poetka pisała wiersze w czasie studiów i nawet pokazała je Czesławowi Miłoszowi. Jest autorką poematów pisanych prozą – „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003). Pisała szkice, monografie i tłumaczenia, a nawet książki dla dzieci – „Pierwsze przygody Poziomki” wydane w 1961 roku. Jej utwory były tłumaczone na wiele języków: francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki. Debiutancki tomik poezji Julii Hartwig – „Pożegnania” – ukazał się dopiero w 1956 roku. Kolejne najważniejsze tomiki poezji to: „Czuwanie” (1978), „Obcowanie” (1987), „Czułość” (1992), „Zobaczone” (1999), „Nie ma odpowiedzi” (2001), „Błyski” (2002), „Bez pożegnania” (2004), „Jasne niejasne” (2009), „Gorzkie żale” (2011) oraz „Zapisane” (2013).
Dom rodzinny miał istotny wpływ na jej wrażliwość artystyczną i kulturalną. Czerpała inspiracje z filozofii, malarstwa, historii i własnych doświadczeń. Poezja jest pełna refleksji nad ludzkim losem, przemijaniem i codziennością. Jej styl wyróżnia się oszczędnością środków, precyzją i głębią myśli.
Julia Hartwig wielokrotnie była doceniana, m.in. Nagrodą ZAiKS u (1976), Nagrodą Polskiego Pen Clubu – dwukrotnie (1979 i 1997), Nagrodą Wilder Prize w USA (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Medalem Gloria Artis (2005), Francuskim Orderem Oficera Legii Honorowej (2016), Nagrodą Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001), Nagrodą Poetycką im. Wisławy Szymborskiej (2014) i in. Czterokrotnie nominowano ją do Nagrody Nike.
Julia Hartwig zmarła 13 lipca 2017 roku w Pensylwanii, a urna z jej prochami została złożona na Cmentarzu Powązkowskim w jednym grobie z jej mężem Arturem Międzyrzeckim.
Wyboru najważniejszych faktów, ciekawostek oraz wierszy bohaterki spotkania dokonała Elżbieta Żółtowska.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wieczór baletowy w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 29 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi uczestniczyli w wyjątkowym wydarzeniu – dwuczęściowym wieczorze baletowym. Było to połączenie muzyki do „Bolera” Maurice'a Ravela z uwielbianą przez publiczność kantatą Carla Orffa „Carmina Burana”.
„Bolero” zostało skomponowane przez Maurice’a Ravela w 1928 roku na specjalne zamówienie tancerki Idy Rubinstein. To pełen ekspresji i miłości taniec. Utwór rozpoczyna się delikatnie od rytmu granego na werblu. Przez 17 minut dynamika utworu narasta, mimo iż rozwija się tylko jeden, 18-taktowy temat, grany coraz głośniej przez różne instrumenty. W najgłośniejszych fragmentach słychać wyraźnie instrumenty dęte blaszane i kotły. W finale tematu gra już 26 instrumentów i kończy się eksplozją dźwięku, która pozostawia słuchaczy pod wrażeniem niepowtarzalnej atmosfery i mistrzostwa kompozytorskiego Ravela.
Kantata sceniczna „Carmina Burana” skomponowana przez Carla Orffa w 1937 roku została oparta na średniowiecznym zbiorze pieśni. Utwór muzyczny rozpoczyna się prologiem, w którym autor skarży się na zmienność losu i zależność człowieka od kaprysów fortuny. Pierwsza część, to pieśni mówiące o budzeniu się wiosny, która rozbudza tęsknotę za miłością. Druga część, wysławia przyjemności życia, biesiadowanie a jej zakończeniem jest hymn do Bachusa. Natomiast trzecia część to gra miłosna. Jej kulminacją jest pochwała bogini miłości - Wenus. Całość zamyka nawiązanie do treści prologu – skargi na niestałość łask fortuny.
Ucztę muzyczną w wykonaniu Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego dopełnili soliści, Chór Teatru Wielkiego, Chór Dziecięco-Młodzieżowy oraz główny bohater - Zespół Baletowy. Nad choreografią czuwał Jacek Przybyłowicz (Bolero) oraz Tomas Juronics (Carmina Burana). Był to wyjątkowy wieczór, pełen dużych emocji, niezapomnianych wrażeń artystycznych i przeżyć duchowych.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wielkanocne ozdoby - tworzenie różną techniką
UTW
Wyjazd edukacyjny do Teatru Ateneum w Warszawie na spektakl Uciekinierki
UTW
 W pierwszym dniu kalendarzowej wiosny, 21 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Ateneum w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Uciekinierki”, napisaną przez duet autorski Pierre Palmade & Christophe Duthuron.
Margot (Sylwia Zmitrowicz), po 20 latach monotonnego życia rodzinnego, niedoceniana i niczym służąca dla dorosłych dzieci, decyduje się opuścić dom, by wreszcie spróbować żyć na swoich zasadach. W tym samym czasie Claude (Magdalena Zawadzka) opuszcza dom spokojnej starości „Gladiolus”, w którym została umieszczona przez swego syna „dla jej dobra, na próbę”, bo energiczna i jeszcze pełna życia czuje, że zanudzi się tam na śmierć. Margot ucieka przed rodziną z dwiema walizkami i ogromnym plecakiem wypełnionymi rzeczami, niekoniecznie cennymi czy niezbędnymi ale bardziej sentymentalnymi. Claude natomiast pozostawia za sobą nudne życie i smutnych ludzi i ucieka w pośpiechu z maleńkim bagażem podręcznym, aż by się chciało rzec prawie pustym. Obie bohaterki, w środku nocy, dosłownie stają sobie na drodze w realizacji marzeń o nowym życiu. Rozpoczyna się seria emocjonujących przygód. Czy mimo różnicy wieku, różnych charakterów i bagażu doświadczeń uciekinierki mają szanse na przyjaźń? Czy Margot zdoła uwolnić się od „okupacji” i walki w „ruchu oporu”, bo „mija termin ważności”? Czy Claude powróci do nudnego ale spokojnego, stabilnego, bezpiecznego życia w domu spokojnej starości?
„Uciekinierki” to pełna emocji i humoru komedia w reżyserii Wojciecha Adamczyka. Wspaniała gra aktorska Magdaleny Zawadzkiej i Sylwii Zmitrowicz na długo pozostaną w naszej pamięci. Historia bohaterek komedii to piękna lekcja życia, aż by się chciało powiedzieć „samo życie”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Czwartkowe spotkanie z poezją Anny Buchalskiej
UTW
 W dniu 20 marca 2025 r. w Dworku Modrzewiowym miało miejsce pierwsze spotkanie z cyklu „poezja życiem malowana”.
Naszym gościem była poetka , mieszkanka Kutna Anna Buchalska, autorka 6 tomików poezji: „Ścieżką przez szarość”, „Klucz”, „Łzy. Łezki. Arabeski”, „Szeptem”, „Drobnostki” i „Do jutra”.
Podczas spotkania mogliśmy dojrzeć bogactwo i piękno prezentowanej poezji. Dzięki wierszom, czytanym przez autorkę i uczestników spotkania, zobaczyliśmy, jak niewiele potrzeba słów, by wyrazić uczucia i pokazać różne tajniki ludzkiego życia. Stało się to możliwe, dzięki całej gamie środków stylistycznych, niepowtarzalnym epitetom: „papierowy świat”, „dyżurna zgłoska”, porównaniom: „być, jak gałązka licha”, a przede wszystkim przenośniom i personifikacjom: „kąty odrzuconych słów”, „wykrzyknik w przydeptanych kapciach krzyczy…”, „... pudło… rzeźbione życiem”, „łza… nie powie dlaczego zmienia świat”.
W tomiku „Ścieżką przez szarość” czytamy w Posłowiu, że w wierszach poetka: „nie ubiera myśli w słowa dla potrzeb poezji”, lecz „wyraża uczucia dla wolności ducha”.
Zaletą jej twórczości jest przenikliwość. Poetka nie tylko obserwuje, ale wnika w głąb tego, co widzi. Utwory swą prostotą, a jednocześnie jasnością przekazu, pozwalają odnaleźć nam własne uczucia i przemyślenia. Zachęca, byśmy zatrzymali się chociaż na chwilę i docenili to, co mamy.
Tomik „Do jutra”, któremu na spotkaniu poetka poświęciła najwięcej czasu, ukazuje piękno, ukryte w codzienności.
Podkreśla, że momenty, nieistotne tylko z pozoru, pozostawiają w pamięci najtrwalsze ślady, bo „… jakich kolorów używamy, w takich będą nas wspominać”. Ważne, by trwać, by pomimo lęku i wątpliwości, czekać na kolejny dzień.
Spotkanie przebiegało w ciepłej atmosferze i to nie dlatego, że herbata była, jak zwykle pyszna i gorąca.
Zarząd dziękuje Pani Annie Buchalskiej za to, że kolejny już raz, zechciała podzielić się wyjątkowością swojej poezji i pozwoliła zajrzeć za kurtynę swej duszy.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
 W dniu 18 marca 2025 r. w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Pana Pawła Łuczaka, Prezesa ECO Kutno pt. „Quo vadis energetyko?”. Studenci SUTW wysłuchali informacji dotyczących podstawowych źródeł z jakich pozyskiwana jest energia elektryczna (węgiel kamienny, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny) oraz odnawialnych źródeł energii – OZE (energia wiatrowa, słoneczna i hydroelektryczna, energia oceanów i geotermalna, biomasa i biopaliwa). Przedstawiono, jak na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zmieniał się udział % energii z poszczególnych surowców w ogólnej wartości produkcji energii elektrycznej. Odchodzimy od paliw kopalnych na rzecz OZE. Nie możemy zapomnieć, że na wielkość produkcji z OZE ma wpływ m.in. ilość dni wietrznych i siła wiatru, ilość dni słonecznych, a co najważniejsze ,,magazynowanie energii”. W jakim kierunku pójdzie nasza energetyka? Które źródła energii będą najbardziej ekonomiczne i przyjazne dla środowiska? A może energia z atomu?
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
W ważnym marcowym dniu - montaż poezji i piosenek z okazji Święta Kobiet
UTW
Wycieczka edukacyjna do zabytkowego młyna
UTW
 Właśnie mija rok od poprzednich wycieczek (2 grupy) do zabytkowego młyna. W dniu 11 marca 2025 roku wraz ze szczególnym gościem Panem Jackiem Boczkają - Zastępcą Prezydenta Miasta Kutno, studenci SUTW (20 osób) mieli po raz kolejny niecodzienną możliwość goszczenia w starych murach młyna. Obecnie właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie, którzy przybliżyli nam historię zakładu oraz co mieściło się kiedyś w poszczególnych częściach zespołu budynków a także niektóre ciekawe smaczki.
Młyn A&S Jujka mieści się w Kutnie przy ul. Kochanowskiego 4 i został zbudowany w latach 1908-1909. Architekt stworzył wspaniałe dzieło, bardzo nowoczesne jak na ówczesne czasy. Fundamentem budynków na tym niegdyś podmokłym terenie nad rzeką Ochnią, są drewniane bale wbite głęboko w ziemię. Mimo iż młyn ma już| ok. 115 lat i narażony jest na ciągłe drgania, jego ściany nie rysują się i nie pękają. Młyn początkowo napędzał silnik koksowo-gazowy o mocy 160 KM, jednak w latach 30. zamontowano silnik elektryczny, który był w stanie przemielić 80 ton zboża na dobę. W dwudziestoleciu międzywojennym młyn należał do firmy Antoni Oliński i Spółka. W 1929 roku w kutnowskim młynie Komisja Ministerstwa Rolnictwa przeprowadziła próbny przemiał żyta i uzyskano nowy typ mąki – mąkę żytnią typ 580, który wpisano do Polskich Norm. Po II wojnie światowej młyn został upaństwowiony i został własnością Państwowych Zakładów Zbożowych. Miał wówczas 28 par walców w tym 18 par przedwojennych i zdolność przemiałową ok. 140 ton zboża na dobę.
Od 2 lutego 1998 funkcjonuje tu Młyn A&S Jujka, której właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie. Od 27 lat rozwijają swój zakład i wdrażają nowoczesne technologie. Uczestnicy wycieczki mieli możliwość prześledzić cały proces technologiczny od czyszczenia poprzez rozdrabnianie ziaren i mielenie między obracającymi się walcami. Następnie mąka przechodziła przez sita o różnej gęstości. Zobaczyliśmy również magazyn, w którym mąka pakowana była w worki do sprzedaży dla odbiorców hurtowych. W dalszej części była taśma na której pakowane były różne rodzaje mąki w torebki dla klientów detalicznych. Zakład produkuje między innymi mąkę tortową, luksusową, poznańską, wrocławską, krupczatkę, chlebową, graham, razową, otręby spożywcze i kaszę mannę. W młynie procesowi obróbki poddawane jest również żyto, z mąki którego możemy zrobić wspaniały zakwas do chleba lub na pyszny żur. Jednak z racji wspaniałych ziem w naszej okolicy głównym skupowanym zbożem jest pszenica.
Wycieczka była wspaniałym edukacyjnym przeżyciem, poznaliśmy jak powstaje produkt finalny, który kupujemy w sklepie. Właściciele tego młyna Państwo Aurelia i Stanisław Jujkowie dbają o ten wspaniały zabytek i całe swoje serce wkładają by poprzez nowoczesny park maszynowy i kontrolę jakości ich produkty były na wysokim poziomie. Odbiorcami są nie tylko klienci z całego kraju ale i z Francji. Za wysoką jakość produktów w lutym 2023 roku z okazji 25 lecia firmy, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyznał Państwu Aurelii i Stanisławowi Jujkom odznaczenie Zasłużony dla rolnictwa.
Obecnie przeprowadzana jest przy nadzorze konserwatora zabytków, renowacja starych zabytkowych cegieł, z których zbudowany jest młyn.
Bardzo miłą niespodzianką od Właścicieli były upominki w postaci firmowych produktów dla każdego z uczestników wycieczki.
W imieniu Rady Słuchaczy SUTW - organizatora i pomysłodawcy wycieczki, serdeczne podziękowania za gościnę Pani Aurelii Jujce - Właścicielowi młyna złożyła Irena Tomczak oraz przekazała drobny upominek.
Tekst: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Apetyt na zdrowie w komorze normobarycznej
UTW
 W dniu 8 marca 2025 r. studenci mieli możliwość skorzystania z tlenoterapii w komorze normobarycznej. Właściciele Centrum Medycznego DERMEX – Przychodni Specjalistycznej w Kutnie skierowali od naszego Stowarzyszenia ofertę bezpłatnej promocyjnej tlenoterapii normobarycznej dla określonej liczby osób.
Na uczestników z okazji Dnia Kobiet czekała niespodzianka. Były życzenia, szampan i czekoladki.
Pobytowi w komorze towarzyszyła prelekcja oraz filmy o zaletach tlenoterapii. Podwyższone parametry ciśnienia w komorze (1500hPa), zwiększone stężenie tlenu (38-40%), wodoru (0,5%), dwutlenku węgla (1-2%), wilgotność powietrza ok. 60% przy temperaturze ok. 23℃ powodują, że tlen szybko wnika do tkanek i komórek. Pobyt w komorze normobarycznej pomaga w leczeniu wielu schorzeń m.in. wspomaga odnowę tkanek przy gojeniu ran, poparzeń, leczeniu astmy, nadciśnienia, cukrzycy, miażdżycy.
Wysokie natlenienie organizmu w czasie pobytu w komorze normobarycznej, pozwala uciąć sobie nawet krótką drzemkę.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Mariola Żebrowska
Zebranie starostów sekcji działających w SUTW
UTW
Zajęcia sekcji plastycznej
UTW
Jak poprawić nasz słuch
UTW
 W dniu 6 marca 2025 r., w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, gościliśmy Panią Martę Wojciechowską przedstawicielkę firmy Geers Dobry Słuch. Firma ta jest liderem na rynku oferującym liczne rozwiązania dla osób dotkniętych niedosłuchem. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Jak poprawić nasz słuch?”.
Zwrócono uwagę dlaczego słuch jest tak ważnym zmysłem człowieka, podkreślono jego rolę w rozwoju mowy i komunikacji, odbieraniu bodźców, zachowaniu zdrowia psychicznego oraz poczucia bezpieczeństwa. Uszkodzenia słuchu mogą być wrodzone, mechaniczne, po przebytych chorobach, przyjmowanych lekach, przebywaniu w hałasie oraz związane z wiekiem. Niedosłuch może powodować wstyd w przyznaniu się do istniejącego problemu. Wskutek tego pogłębia się depresja, stany lękowe, izolacja oraz wycofywanie się z codziennej aktywności. Narastają skutki ekonomiczne – spadek wydajności pracy, trudności w podjęciu oraz kontynuacji pracy na stanowiskach wymagających sprawności narządu słuchu. Podczas spotkania przekazano sposoby jak rozpoznać, że osoba z naszego otoczenia ma niedosłuch. Bardzo ważne jest badanie audiometryczne, a w przypadku stwierdzenia niedosłuchu noszenie aparatu, na który można ubiegać się o dofinansowanie.
Dbajmy o swój słuch, unikajmy hałasu i badajmy się by poprawić komfort swojego życia.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Tłusty czwartek na ludowo
UTW
 W dniu 27 lutego 2025 roku w kawiarence Dworku Modrzewiowego odbyło się spotkanie gości i słuchaczy SUTW pt. „Tłusty czwartek na ludowo”. Tłusty czwartek to dzień, w którym świętowano odejście zimy i nadejście wiosny. Dawniej ucztowanie opierało się na jedzeniu tłustych mięs a zagryzkę stanowiły pączki przygotowywane z ciasta chlebowego i nadziewane słoniną. Do naszych czasów przetrwała tradycja ale już zmodyfikowanych pączków. Nie są jak dawniej z ciężkiego ciasta polane skwarkami, ale słodkie i puszyste z lukrem lub pudrem i nadzieniem głównie z marmolady, dżemu różanego a ostatnio kreatywność nie zna granic – czekolada, toffi, adwokat, pistacje. Również w naszej kawiarence zagościły słodkości. Zebrani goście wysłuchali przygotowanych przez Grupę sekcji literackiej METAFORA krótkich historyjek obrazujących dawne zwyczaje, życie i pracę na wsi, wiejskie zabawy, zachowania ludzi i ich relacje oraz uczucia. Między prezentowanymi historyjkami wspólnie śpiewano piosenki ludowe ze Śpiewnika SUTW takie jak: „Karolinka”, Jadą goście jadą”, „Gęsi za wodą”, „Chłopaki, chłopaki”, „Kukułeczka”, „W moim ogródeczku”, „Pognała wołki”, „W zielonym gaiku”.
Obecnie czasy bardzo się zmieniły. Inaczej wygląda życie i praca na wsi i w mieście. Mało jest zabaw wiejskich z typowo ludową muzyką, młodzież nie zna starych zwyczajów i piosenek ludowych. Spotkania w długie wieczory, sprzyjające zawieraniu nowych znajomości, śpiewaniu piosenek i zabawie, zastąpione zostały mediami społecznościowymi. Królują dyskoteki z głośną muzyką oraz z przebojami disco polo.
Dopóki jeszcze możemy i pamiętamy to przekazujmy młodemu pokoleniu naszą tradycję, zwyczaje i piosenki ludowe.
Tekst i zdjęcia: Stefania Szadkowska
Ach, cóż to był za bal
UTW
Twórczość literacka słuchaczy SUTW
UTW
 W czwartek 20 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie poświęcone twórczości literackiej słuchaczy SUTW i uczestników Międzypokoleniowego Pleneru Malarskiego „Barwy Jesieni 2024”.
Zebrani wysłuchali:
• wierszy Danuty Kustosik m.in. „Kołysanka jesienna”, „Uroki jesieni”, „Nasza jesień”,
• wierszy Marii Stępniak m.in. „Chwała ci, miasto moje!”, „Oblicze jesieni”,
• opowiadania Marleny Kluk „Jesienne liście”, wiersza „Zawirowanie” będącego jak obraz słowem malowany,
• wiersza Róży Banasiak „Przemijanie” oraz opowiadania „Bez Parasola” będącego wspomnieniem ze spaceru wśród leżących jesiennych liści,
• opowiadania Wandy Koperskiej „Jesienna bajka” ukazującego rolę jaką mają do spełnienia Pani Jesień i skrzaty mieszkające w dębowym domu (malowanie liści na różne kolory, przygotowywanie się leśnych ptaków i zwierząt do zbliżającej się zimy - robienie zapasów z owoców, warzyw i nasion) oraz kolejnego opowiadania „Historyjka o warzywach i owocach” będącego wspaniałą reklamą - ile i jakie witaminy mają poszczególne produkty oraz ich rola jaką spełniają w prawidłowym rozwoju dzieci,
• wierszy Krystyny Barańskiej „Przyroda”, „Miłość w jesieni życia”, „O seniorach z uczuciem”,
• opowiadania Elżbiety Żółtowskiej „Jesienna wyprawa” opisującego nie tylko ogrom wrażeń z jesiennej wycieczki rowerem wśród kolorowych liści, gdzieś kwitnących jeszcze kwiatów, odlatujących ptaków, ale to z czym jesień się kojarzy. Są to wspomnienia z młodych lat – ogród, brzozy, sad pełen malinówek, renet i gruszek idealnych na przetwory. Jesień to mieszanka cukru, zapach przypraw i owoców zanurzonych w przetworach oraz gorąca herbata z malinami w długie, chłodne wieczory.
Wysłuchaliśmy tylko niewielkiej części wierszy i opowiadań o tematyce jesiennej, które wraz ze zdjęciami obrazów malarskich znajdą się w przygotowywanym wydawnictwie poplenerowym.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Konstanty Ildefons Gałczyński
UTW
 W czwartek 13 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie poświęcone poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Członkowie i sympatycy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wysłuchali przygotowanych przez grupę sekcji literackiej „Metafora” (St. Augsburg, J. Baranowska-Komorowska, M. Chruścielska, D. Kawka, J. Kicała-Kowalczyk, M. Kluk, B. Ratajczyk, E. Żółtowska) najważniejszych informacji dotyczących życia, działalności i twórczości poety. W styczniu bieżącego roku minęła 120 rocznica urodzin poety najbardziej znanego za sprawą humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się bogata galeria postaci takich jak Porfirion Osiełek, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś. Teksty jego wierszy wykorzystywane były w kabaretach m.in. Kabaret Olgi Lipińskiej, w filmach („Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” – Czterej pancerni i pies) oraz w piosenkach np. „Dzikie wino” (Magda Umer), „Dzięcioł i dziewczyna” (Maryla Rodowicz) i „Ocalić od zapomnienia” (Marek Grechuta).
Grupa „Metafora” przedstawiła zarówno znane jak i te mniej znane wiersze wybrane przez Danutę Kawkę. Wysłuchaliśmy m.in. wiersza poświęconego matce poety „Spotkanie z matką”, dedykowanego żonie Natalii „Siódme niebo” czy też wyrażającego miłość do ukochanej Warszawy z dnia na dzień piękniejszej po zniszczeniach wojennych „Mariensztackie szaleństwo”. Refleksyjne i liryczne wiersze „Moja poezja”, „Boję się zostać wieszczem”, „Dzika róża”, „Prośba o wyspy szczęśliwe” oraz fraszka „O naszym gospodarstwie” ukazały szeroki wachlarz tematyki.
Wiersz „Już kocham cię tyle lat” był jakby zapowiedzią święta zakochanych:
„Już kocham cię tyle lat
Na przemian w mroku i w śpiewie,
Może to już jest osiem lat,
A może dziewięć – nie wiem.
Splatało się, zmierzchło – gdzie ty a gdzie ja,
Już nie wiem – i myślę w pół drogi,
Że tyś jest rewolta i klęska i mgła
A ja to twe rzęsy i loki.”
Czwartkowe spotkanie z poezją zakończyła IX Pieśń wchodząca w skład cyklu 10 pieśni, podsumowujących pracę pisarską i uznawany za testament poetycki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:
„Chciałbym i mój ślad na drogach
Ocalić od zapomnienia”.
Spotkanie z poezją Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego było pierwszym z cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze”. Zapraszamy już na kolejne, w każdy drugi czwartek miesiąca.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W dniu 11 lutego 2025 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, studenci SUTW wysłuchali wykładu edukacyjnego pt. ,,Renta wdowia”. Naszym gościem była Pani Marta Michalska-Miklas - doradca emerytalny w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Kutnie.
Renta wdowia to nowe świadczenie, które weszło w życie od 1 stycznia 2025 roku i można już składać wnioski. Jednak wypłata świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nastąpi nie wcześniej niż od 1 lipca 2025 roku.
Aby otrzymać rentę rodzinną łącznie z własnym świadczeniem, wdowa/wdowiec musi spełnić wszystkie poniższe warunki:
• mieć co najmniej 60 lat (kobieta) lub 65 lat (mężczyzna),
• do dnia śmierci małżonka pozostawać z nim we wspólności małżeńskiej,
• nabyć prawo do renty rodzinnej po zmarłym małżonku nie wcześniej niż w dniu ukończenia 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna),
• nie pozostawać obecnie w nowym związku małżeńskim.
Przedstawione zostały warunki jakie należy spełnić aby otrzymać rentę w zbiegu z rentą rodzinną i różne warianty wysokości pobierania tego świadczenia. Zwrócono uwagę co nie jest wliczane do limitu połączonych świadczeń. Można łączyć świadczenia z różnych organów emerytalnych lub rentowych. Suma świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nie może przekroczyć trzykrotność najniższej emerytury, która obecnie wynosi 1780,96. Oznacza to, że maksymalna wysokość świadczeń wypłacanych w zbiegu może wynosić 5342,88 brutto (3x1780,96). Od lipca świadczenie to będzie powiększone o marcową waloryzację. Wnioski o rentę wdowią można składać elektronicznie, osobiście, za pomocą ustanowionego pełnomocnika lub przesłać pocztą.
Temat wykładu spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Było dużo pytań, na które doradca szczegółowo odnosiła się do konkretnych sytuacji.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Czy to tylko przeziębienie
UTW
 W dniu 6 lutego 2025 r., w ramach cyklu spotkań o zdrowiu, gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. Czy to tylko przeziębienie?. Tematem prelekcji była analiza stanu epidemiologicznego chorób sezonowych szerzących się drogą kropelkową, często utożsamianych z przeziębieniami.
Podczas spotkania omówiono aktualną sytuację epidemiologiczną w powiecie kutnowskim, uwzględniając zachorowania na grypę, RSV oraz Covid-19. Dodatkowo przedstawiono statystyki i zagrożenia związane z takimi chorobami jak krztusiec, ospa wietrzna i półpasiec. Wskazano również skuteczne metody zapobiegania infekcjom, podkreślając kluczową rolę higieny, zdrowego stylu życia oraz regularnych szczepień ochronnych, szczególnie zalecanych osobom starszym. Eksperci podkreślili, że szczepienia pozostają najskuteczniejszym narzędziem w walce z chorobami zakaźnymi.
Prowadząca spotkanie, lek. med. Danuta Szubska, uzupełniła wykład o szczegółowe omówienie objawów grypy i chorób grypopodobnych, zwracając uwagę na różnice w symptomach poszczególnych infekcji. Duże zainteresowanie uczestników sprawiło, że w dyskusji poruszono również temat szczepień ochronnych dla dzieci i młodzieży. Szczególną uwagę poświęcono programowi szczepień przeciwko wirusowi HPV, który obecnie realizowany jest w szkołach i skierowany do dzieci w wieku 9–14 lat.
Wydarzenie spotkało się z dużym zainteresowaniem, co potwierdza rosnącą świadomość społeczną na temat profilaktyki zdrowotnej. Dziękujemy wszystkim uczestnikom za aktywny udział i zachęcamy do śledzenia kolejnych spotkań poświęconych ochronie zdrowia.
Tekst: M. C.
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Wielkiego w Łodzi na operę Holender tułacz
UTW
 W dniu 2 lutego 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć jedną z rzadziej wystawianych oper Richarda Wagnera ,,Holender tułacz”. Libretto opery w trzech aktach zostało oparte na opowiadaniu Heinricha Heinego, opisującym jedną z legend skandynawskich. Wagner jednak nieco zmienił pierwotną wersję legendy, nadając swojej operze podtytuł „opera romantyczna”. Akcja rozgrywa się około 1600 roku u wybrzeży Norwegii. Opowiada o przeklętym żeglarzu Holendrze (Krzysztof Szumański) skazanym na tułaczkę po nieznanych morzach, przynosząc zgubę i nieszczęście. Tylko raz na siedem lat może przybić do brzegu i na suchym lądzie musi poszukać kobietę (Senta – Agnieszka Hauzer), która pokocha go prawdziwą miłością i zostanie mu wierną aż po grób. Tylko dzięki jej uczuciu skończy się jego tułaczka. Czy znajdzie wierną żonę? Czy uwolni się od klątwy?
Spektakl wyreżyserował niemiecki reżyser Herbert Adler, natomiast scenografię stworzył Austriak Dietmar Solt. Stworzenie dekoracji było zadaniem szczególnie trudnym, gdyż akcja opery rozgrywa się niemalże w całości na brzegu morza, na którym zacumowany jest żaglowiec-widmo. Ważną rolę odegrał pokaz multimedialny ukazujący bezkresne morze, sztorm, burzę z piorunami czy obraz groźnego żaglowca widmo.
Uwertura pełna grozy i tajemniczości, dźwiękami odmalowywała szalejącą na morzu burzę. Inny charakter miała natomiast muzyka towarzysząca piosenkom śpiewanym przez dziewczęta czekające na powrót z morza swoich ukochanych. Wspaniałe arie chórów np. świętujących szczęśliwy powrót żeglarzy, arie w wykonaniu głównych bohaterów, perfekcyjne, pełne ekspresji i napięcia wykonanie muzyczne przez orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Rafała Janiaka i dopełnione pokazem multimedialnym sprawiło, że spektakl został nagrodzony owacją na stojąco.
Ciekawostką zasługującą na wzmiankę są dekoracje i kostiumy do spektaklu ,,Holender tułacz” pochodzące z oryginalnej produkcji Festiwalu Richard Wagner Festival Wels (Austria) i podarowane Teatrowi Wielkiemu w Łodzi.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Inauguracja roku akademickiego 2025
UTW
W dniu 21 stycznia 2025 roku w Centrum Teatru Muzyki i Tańca odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego 2025. Uroczystość rozpoczęło wspólne odśpiewanie hymnu SUTW z sekcją chóru pod artystyczną opieką Joanny Śmiałkowskiej. Przewodnicząca Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku Jolanta Baranowska–Komorowska powitała gości i studentów. Zaproszony Zastępca Prezydenta Miasta Kutno Pan Zbigniew Wdowiak złożył słuchaczkom i słuchaczom życzenia czerpania radości z pogłębiania wiedzy w sekcjach edukacyjnych, w sekcjach usprawniających fizyczność i poprawiających jakość życia oraz w sekcjach rozwijających różne pasje i kreatywność.
Następnie odbył się wykład inauguracyjny pt. „Napoleon a sprawa polska - ,,biała” i ,,czarna” legenda cesarza Francuzów”, wygłoszony przez historyka Pana mgr Przemysława Zawadzkiego. Prelegent przedstawił sytuację Polski pod trzema zaborami na przełomie XVIII i XIX wieku, rosnącą rolę Francji pod rządami Napoleona Bonaparte i jego politykę. Nakreślono poparte wieloma faktami znaczenie utworzonych Legionów Polskich we Włoszech, które biorąc mężnie udział u boku wojsk francuskich wierzyli, że walczą o wolność i niepodległość Polski. Wskutek porozumienia 7 lipca 1807 roku w Tylży cesarza Napoleona Bonaparte i Aleksandra Romanowa ustanowiono Księstwo Warszawskie jedynie na niewielkim obszarze sprzed zaborów co rozczarowało Polaków. Negocjując z Aleksandrem I, poszedł na duże ustępstwa, by osiągnąć inne cele – ważniejsze z perspektywy Francji i jego własnych planów. Księstwo nie było „polskie”, ale „warszawskie”. Niestety niepodległość trwała bardzo krótko, bo tylko do 1815 roku. Główną przyczyną upadku Księstwa Warszawskiego była przegrana Napoleona w drugiej kampanii rosyjskiej w 1812 roku.
Na zakończenie wykładu prelegent przedstawił białą i czarną legendę cesarza Francuzów, co jest faktem
a co tylko wiarą przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Czy tylko u boku Napoleona mieliśmy szansę na odzyskanie niepodległości? Wiara w jego potęgę została nawet zapisana przez Józefa Wybickiego w tekście Pieśni Legionów Polskich we Włoszech zwanej Mazurkiem Dąbrowskiego a będącej hymnem Polski.
A może żołnierze Legionów zostali wykorzystani przez Napoleona do własnych celów, nie dając im nic w zamian (wysłał na pewną śmierć na Santo Domingo)?
Napoleona Bonaparte nie da się przedstawić jednoznacznie pozytywnie lub negatywnie. Jego sukcesy militarne czy polityczne oraz reformy i pomysły przetrwały do czasów współczesnych np. Kodeks Napoleona.
Inauguracja roku akademickiego 2025 stała się faktem. To już 18. rok Stowarzyszenia.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Rekrutacja na rok akademicki 2025
UTW
 W dniach 7 – 9 stycznia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyła się rekrutacja długoletnich oraz nowych członków na rok akademicki 2025. Będą oni mogli skorzystać z bogatej oferty zajęć intelektualnych, kulturalnych i manualnych m.in.: język angielski, historia, geografia, sekcja literacka, rękodzieło, plastyka, teatr, chór. Dla osób lubiących aktywne spędzanie wolnego czasu w ruchu oraz dbających o sprawność fizyczną i nie tylko, polepszające jakość życia przygotowano ofertę zajęć usprawniających psychikę i fizyczność m,in.: gimnastykę usprawniającę, jogę, taniec, ćwiczenia na krześle, aerobik, nordic walking, basen, psychologię i informatykę. Jak co roku, zaplanowano interesujące tematy na comiesięczne wykłady z dziedziny historii, literatury, ochrony środowiska, polityki społecznej. Bardzo dużym zainteresowaniem wśród członków SUTW cieszą się wyjazdy edukacyjno-kulturalne do teatrów na spektakle, koncerty i opery, a także wyjazdy turystyczne.
Do zobaczenia na zajęciach!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Koncert sylwestrowo noworoczny Hiszpańska Dusza w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 5 stycznia 2025 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność uczestniczyć w koncercie sylwestrowo-noworocznym Hiszpańska Dusza.
Fragmenty znanych oper, których akcja toczy się w Hiszpanii np. Carmen (Georges Bizet), Cyrulik Sewilski (Gioacchino Rossini), utwory inspirowane hiszpańskim folklorem, a zwłaszcza tradycyjnymi tańcami hiszpańskimi, Taniec ognia z baletu Czarodziejska miłość (Manuel de Falla) i wiele innych porwały każdego widza bez reszty i pozwoliły poczuć klimat i urok hiszpańskiej fiesty. Byliśmy świadkami jak po mistrzowsku została wykonana przez łódzkich artystów Barcelona (oryginalne wykonanie - Freddie Mercury i Monserrat Caballe), oficjalna piosenka Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992 w Barcelonie, która w symboliczny sposób połączyła operę z klubami piłkarskimi Real Madryt i FC Barcelona. Wspaniałe tańce w wykonaniu grupy baletowej oraz solistów pozwoliły jeszcze bardziej poczuć klimat zabawy i tradycji. Dopełnieniem były zmieniające się obrazy świetlne miast i krajobrazów Hiszpanii, malarstwa artystów m. in. Pablo Picasso, Francisco Goya oraz czołowych zawodników z klubów piłkarskich.
Ten starannie przygotowany program został wykonany przez Solistów (Patrycja Krzeszowska, Aleksandra Borkiewicz-Cłapińska, Monika Ledzion-Porczyńska, Paweł Skałuba, Adam Szerszeń, Przemysław Rezner, Pepe Diaz, Rainer Maria Nero – gitara), a także artystów Chóru, Baletu i Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod batutą Marcina Mirowskiego.
Uczestnictwo w koncercie było wspaniałą ucztą dla duszy i rozpoczęciem w wielkim stylu i tanecznym krokiem Nowego 2025 roku.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Marek Rojewski i Michał Sinior
Uroczyste zakończenie roku akademickiego 2024
UTW
 W dniu 17 grudnia 2024 roku w Sali widowiskowej Centrum Teatru Muzyki i Tańca w Kutnie odbyła się uroczystość zakończenia roku akademickiego 2024. Spotkanie rozpoczął zastępca przewodniczącej Andrzej Zielonka, na którego wniosek uczciliśmy minutą ciszy pamięć naszych studentów: Haliny Górskiej, Haliny Gorzelańskiej-Burchart, Aliny Jabłońskiej i Mieczysława Orlińskiego zmarłych w 2024 roku. Następnie po odśpiewaniu wspólnie z sekcją chóru naszego hymnu, głos zabrała przewodnicząca SUTW Jolanta Baranowska-Komorowska. Przywitała wszystkich zaproszonych gości i studentów. Zakończenie roku było okazją do podsumowania działań uniwersytetu. Przewodnicząca przedstawiła obszerne sprawozdanie z pracy Stowarzyszenia, podkreślając najważniejsze cele tj. nawiązywanie więzi społecznych oraz angażowanie w aktywność na rzecz środowiska. Oferta programowa sprzyjała rozwijaniu pasji i hobby słuchaczy m.in. w sekcjach plastyki, rękodzieła. Sekcje tematyczne umożliwiły poszerzanie wiedzy z historii, geografii, literatury, języka obcego, psychologii i informatyki. Studenci korzystali z zajęć ruchowych takich jak gimnastyka usprawniająca, joga, pilates, pływanie, taniec, aerobik i nordic walking. Dużym zainteresowaniem cieszyły się organizowane wycieczki turystyczne i edukacyjne do teatru. Popołudnia uświetniały spotkania z poezją i okolicznościowymi piosenkami, tradycjami świątecznymi oraz wieczorkami tanecznymi. W ramach Kutnowskich Dni Seniora 2024 zorganizowano Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny Barwy Jesieni.
Następnie przewodnicząca podziękowała studentom działającym społecznie na rzecz naszego Stowarzyszenia. Szczególnie zasłużeni zostali wyróżnieni dyplomami i podziękowaniami.
Zaproszeni goście – Krzysztof Dębski Przewodniczący Rady Seniorów oraz Antonina Łuczak i Zbigniew Lizak przedstawiciele zarządu ŁUTW składali gratulacje i wyrazy uznania oraz złożyli wszystkim życzenia radosnych, rodzinnych świąt i szczęśliwego nowego 2025 roku.
Artystyczną niespodzianką był koncert wigilijno-świąteczny w wykonaniu sekcji teatralnej i chóru w reżyserii Joanny Śmiałkowskiej, opiekuna artystycznego naszych zdolnych studentów.
Po części artystycznej przewodnicząca Stowarzyszenia złożyła życzenia świąteczne i noworoczne zaproszonym gościom i studentom.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Przegrane zwycięstwo - rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu
UTW
 W dniu 16 grudnia 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład mgr Przemysława Zawadzkiego „Przegrane zwycięstwo – rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu”.
Na wstępie nasz Gość przedstawił nam otoczenie rynkowe w Królestwie Polskim przed rokiem 1830 oraz rosnące niezadowolenie ludności z sytuacji społeczno-poltycznej kraju. Główne przyczyny, które doprowadziły do wybuchu Powstania Listopadowego to między innymi łamanie konstytucji przez cara Aleksandra I, a później Mikołaja I, wprowadzenie cenzury, zakaz zgromadzeń i jawnych obrad Sejmu.
Sygnałem do wybuchu powstania miał być pożar browaru na Solcu w dniu 29 listopada ok. godz. 18.00.
W nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku grupa podchorążych pod dowództwem podporucznika Piotra Wysockiego uderzyła na Belweder w celu aresztowania bądź pojmania wielkiego księcia Konstantego. Jednak próba ta się nie powiodła. Wyżsi oficerowie nie chcieli przystąpić do powstania, które ich zdaniem nie miało szans powodzenia. Powstanie poparły niższe warstwy społeczne mieszkańców Warszawy. Po nieudanych próbach rozbrojenia powstańców, nastąpiła eskalacja ruchu powstańczego. Na początku grudnia 1830 r. powstał Rząd Tymczasowy, który powierzył funkcję dyktatora gen. Józefowi Chłopickiemu. Rząd wysłał delegację do cara Mikołaja I, na czele której stanął książę Ksawery Drucki – Lubecki. Car zażądał bezwarunkowej kapitulacji. W dniu 25 stycznia 1831 roku Sejm uznał powstanie za narodowe i podjął uchwałę o detronizacji Mikołaja I, co było równoznaczne z zerwaniem unii personalnej i aktem niepodległości Królestwa. Powstanie przekształciło się w wojnę polsko – rosyjską. W dniu 5 lutego 1831 roku armia rosyjska wkroczyła w granice Królestwa i 7 lutego doszło do pierwszych starć zbrojnych w Siedlcach i Węgrowie. W bitwie pod Stoczkiem 14 lutego i pod Wawrem 19 lutego, oddziały polskie pokonały rosyjską dywizję maszerującą na Warszawę. W dniach 24-25 lutego doszło do największej z bitew Powstania Listopadowego, bitwy pod Grochowem, w której dowodził gen. Chłopicki. Obie armie poniosły straty. Ostatecznie nie przyniosła ona jasnego rozstrzygnięcia poza sukcesem strategicznym – Warszawa została obroniona. Bitwy pod Wawrem (31 marca), Dębem Wielkim (31 marca) i pod Iganiami (10 kwietnia), to wielkie zwycięstwa Polaków pod dowództwem generała Ignacego Prądzyńskiego, które były częścią ofensywy, mającej za zadanie zapewnić Powstańcom inicjatywę w walkach oraz ich przeniesienie na tereny ziem zabranych. W dniu 26 maja stoczono bitwę pod Ostrołęką. Gen. Skrzynecki po raz kolejny zwlekał z atakiem na dziesiątkowane przez cholerę wojska rosyjskie. Nieudolność polskich dowódców doprowadziła do klęski wojsk polskich w bitwie pod Ostrołęką, która stała się momentem zwrotnym powstania, początkiem jego końca. Załamało się morale polskich żołnierzy.
W dniu 15 sierpnia podjęto próbę dokonania zamachu stanu. Tłum warszawski zamordował więzionych na Zamku Królewskim zdrajców. W celu opanowania chaosu, na czele rządu stanął kolejny z niemal dyktatorską władzą generał Jan Krukowiecki.
W dniu 6 września wojska rosyjskie pod dowództwem feldmarszałka Iwana Paskiewicza, po okrążeniu Warszawy od strony wschodniej, dalekim marszem przez mosty pod Włocławkiem zaatakowały miasto od zachodu. Po trzydniowym oblężeniu i utracie Woli, gdzie podczas rosyjskiego szturmu zginął gen. Józef Sowiński, dowództwo powstania, nie widząc możliwości dalszej obrony stolicy, poddało ją.
Kilka tygodni później nastąpił rozpad sejmu, Rządu Narodowego i wojska, którego znaczna część (32 tys.) w dniu 5 października 1831, w okolicach Brodnicy pod wsią Jastrzębie przekroczyła granicę z Prusami, gdzie zostali internowani.
W dniu 9 października skapitulowała twierdza Modlin, a 21 października twierdza Zamość. Był to koniec powstania listopadowego.
Do upadku powstania i przegrania wojny w dużym stopniu przyczynili się niewierzący w możliwość zwycięstwa przywódcy polityczni oraz generałowie. Część oficerów dążyła do porozumienia z carem i opóźniała działania militarne. Polacy nie potrafili dowodzić wielkimi grupami wojsk Armia polska oddała inicjatywę armii rosyjskiej. Przewaga militarna Rosjan (przeciwko 50 tys. armii polskiej skierowano siły liczące 130 tys.). Powstania nie poparły wszystkie warstwy społeczeństwa.
Skutkiem klęski Powstania Listopadowego było m.in. znaczne ograniczenia autonomii Królestwa Polskiego, zlikwidowano konstytucję z1815 roku, armia polska została wcielona do rosyjskiej, zniesiono polski sejm i samorządy. Skonfiskowano 3 tys. majątków należących do powstańców, a 50 tys. rodzin przesiedlono w głąb Rosji.
Powstanie Listopadowe było największym zrywem wolnościowym Polaków w czasie zaborów.
„Nie nie mogliśmy, ale nie umieliśmy'' – zakończył swój wykład mgr Przemysław Zawadzki cytując powstańca Maurycego Mochnackiego oceniającego szanse na zwycięstwo powstania listopadowego.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Spotkanie z kutnowską poetką Marleną Kluk
UTW
 W dniu 12 grudnia 2024 roku w Kulturalnym Dworku odbyło się spotkanie poetyckie ze słuchaczką naszego Uniwersytetu – Panią Marleną Kluk. Z ogromnym zaciekawieniem zgromadzeni uczestnicy spotkania zapoznali się z wierszami, które pochodziły z trzeciej książki pt. „O nadzieję gram”. Były one dedykowane kobietom. Dlatego podmiot liryczny pokazywał skrawki ich życia, mówił o miłości, tęsknocie, zdradzie, przemijaniu, samotności…
Utwory te są wynikiem wielu rozmów i zwierzeń kobiet w różnym wieku, które uchyliły rąbek tajemnicy i otworzyły swoje serca.
Te utwory spotkały się z ciepłym odbiorem słuchaczy, gdy każda z osób mogła odnaleźć siebie w tej poezji.
Pani Marlena Kluk dziękując za spotkanie uchyliła rąbek tajemnicy, że jest w trakcie tworzenia swojej powieści biograficznej i ilustrowanych bajek dla dzieci.
Marlenko, dziękujemy Ci i życzymy dalszych wspaniałych osiągnięć w pracy twórczej.
Spotkanie z poezją Marleny Kluk odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Jolanta Baranowska-Komorowska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Polonia w Warszawie na spektakl Shirley Valentine
UTW
 W dniu 8 grudnia 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Polonia w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć monodram Krystyny Jandy ,,Shirley Valentine”. Reżyserii przedstawienia podjął się Maciej Wojtyszko - autor sztuk, pisarz. Polska prapremiera odbyła się 3 listopada 1990 roku na małej scenie warszawskiego Teatru Powszechnego. Szybko jednak ze względu na ogromne zainteresowanie, spektakl przeniesiono na dużą scenę. Po otwarciu Teatru Polonia, Krystyna Janda chciała, aby ten spektakl, mógł być grany w jej teatrze. Udało się odkupić prawa producenckie od Teatru Powszechnego.
Shirley, tytułowa bohaterka monodramu, to gospodyni domowa mająca swój dom i rodzinę, czyli męża i dwójkę dorosłych już dzieci. Jest jednak bardzo samotna. Swoje monologi prowadzi ze ścianą w kuchni, gdzie jej życie kręci się wokół gotowania „na czas” obiadu dla męża, pana i władcy, który jej nie zauważa i nie słucha. W „rozmowach” ze ścianą wspomina i podsumowuje swoje młodzieńcze plany życiowe, z których żadnego nie zrealizowała. Wreszcie przychodzi dzień, kiedy to nadarza się okazja, by zawalczyć o swoje marzenia. Czy Shirley wykorzysta swoją szansę, czy uda się spełnić choć maleńkie marzenie?
Monodram „Shirley Valentine” w wykonaniu Krystyny Jandy to piękny, zabawny, wzruszający tekst jakże współczesny, pomimo upływu lat. Skłania do refleksji, kobiety nabierają więcej wiary w siebie a mężczyźni może w końcu trochę lepiej je zrozumieją. Wspaniale zagrana rola Shirley przez Krystynę Jandę została nagrodzona gromkimi brawami i owacją na stojąco.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Hej kolęda, kolęda...
UTW
 W dniu 5 grudnia 2024 roku w Dworku Modrzewiowym zebrali się studenci SUTW, aby w atmosferze zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia przy pięknie przystrojonej choince, wspólne zaśpiewać wybrane kolędy i pastorałki np.: „Jeden dzień w roku”, „Dzisiaj w Betlejem”, „Wśród nocnej ciszy”, „Cicha noc”, Anioł pasterzom mówił”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki”, „Przybieżeli do Betlejem”, „W żłobie leży”, „Lulajże Jezuniu” i inne. Na spotkanie pt. „Hej kolęda, kolęda...”, Grupa METAFORA sekcji literackiej przygotowała wiersze nawiązujące do tematyki świątecznej np: „Wigilia z gwiazdką”, „To właśnie tego wieczora”, „To nie jest możliwe”, „Boże Narodzenie”, „Przy wigilijnym stole”, „Gwiazda”, „Błękitna kolęda” i inne.
Dużym zaangażowaniem w przygotowanie całego projektu, wyboru wierszy i kolęd do wspólnego śpiewania wykazali się Maria Chruścielska, Danuta Kawka i Michał Sinior.
Wspólne śpiewanie „Hej kolęda, kolęda...” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Michał Sinior
Wolontariusz Roku 2024
UTW
 5 grudnia 2024 roku w Międzynarodowy Dzień Wolontariusza w sali widowiskowej Kutnowskiego Domu Kultury wyróżniono 40 osób, które poświęcają swój wolny czas na niesienie pomocy, organizację różnego rodzaju przedsięwzięć i inicjatyw, promocję kultury, rozwijanie zainteresowań i umiejętności oraz zdrowy sposób spędzania wolnego czasu.
W tym roku do ogłoszonego przez Prezydenta Miasta Kutno naboru do tytułu „Wolontariusz Roku 2024”, zostały zgłoszone przez organizację oraz grupę studentów SUTW, nasze 3 Koleżanki, długoletnie studentki Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Tytuł „Wolontariusz Roku 2024” otrzymała:
- Zofia Kowalewska – pełniła funkcję sekretarza w Zarządzie, stworzyła i aktualizuje bazę członków SUTW, prowadzi nieodpłatnie zajęcia – „ćwiczenia na krześle”, opracowuje ciekawy zestaw ćwiczeń i dostosowuje do możliwości każdego uczestnika. Mobilizuje do aktywności fizycznej, dzięki której seniorzy odzyskują chęć do życia i lepsze samopoczucie. Zaraża pozytywną energią, jest przykładem osoby niezwykle zorganizowanej i wykorzystującej każdą minutę na ćwiczenia,
- Czesława Markiewicz - pracuje społecznie od wielu lat prowadząc nieodpłatnie zajęcia dziewiarskie, wykonywała wszelkie ozdoby świąteczne noworoczne i wielkanocne, przygotowywała własnoręcznie ubrania dla grupy teatralnej, wykonywała różne przedmioty artystyczne dla innych sekcji, które tego potrzebowały. Ogromny talent, swoją wiedzą i umiejętnościami dzieli się z innymi.
- Stefania Szadkowska - jest słuchaczem SUTW w Kutnie od początku założenia, czyli od 2007 roku pełniła społecznie funkcję jako starosta sekcji turystycznej i języka angielskiego, występowała w sekcji teatralnej ,,Maska 2”. W 2014 roku wybrana została do składu Zarządu jako członek Zarządu. Odpowiedzialna za kontakt z mediami, prowadziła stronę internetową oraz była opiekunem sekcji języków obcych, sekcji teatralnej, sekcji plastycznej. Od 2023 roku pełni funkcję skarbnika Zarządu. Podczas swoich kadencji wykonywała zdjęcia na wszystkich imprezach, wykładach, spotkaniach, które zamieszczane były na stronie SUTW, w mediach oraz kronice naszego Stowarzyszenia. Profesjonalistka, odpowiedzialna, sumienna, motywuje do działania, dobry organizator.
Ogromne zaangażowanie nagrodzonych Koleżanek w pracę na rzecz SUTW jest doceniane od wielu lat, zawsze można na nie liczyć, we wszystko co robią wkładają całe swoje serce, są wzorem do naśladowania.
Wszystkim nagrodzonym Wolontariuszom dziękował i życzył motywacji, sił do dalszej pracy, zaangażowania i samych sukcesów Prezydent Miasta Kutna Mariusz Sikora, jego zastępcy – Jacek Boczkaja i Zbigniew Wdowiak, a także Przewodniczący Rady Miasta – Paweł Markiewicz.
Uroczystą Galę uświetniły występy artystyczne dzieci i młodzieży z Kutna. W holu KDK zorganizowano kiermasz rękodzieła wykonanego przez członków fundacji i stowarzyszeń kutnowskich.
Gratulujemy!!!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Aktywny Senior w Łódzkiem
UTW
Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu
UTW
 W dniu 26 listopada 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej studenci SUTW mieli możliwość wysłuchania wykładu Pani Oli Kołodziejek „Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu?”. Nasz gość to kutnianka, poetka, autorka opowiadań angażująca się w działania związane z promocją kultury i czytelnictwa. Koordynuje festiwale (Festiwal Złoty Środek Poezji, Festiwal na Faktach), współpracuje z młodzieżą w ramach zajęć literacko-językowych, organizuje i prowadzi spotkania z autorami poezji, prozy i reportaży. Jest autorką dialogów dubbingowych do seriali dla dzieci i współredaktorką literackiego magazynu Drobiazgi. Ola Kołodziejek jest jedną z 40 osób, która otrzymała stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na 2024 rok w dziedzinie „literatura”.
W trakcie wykładu przedstawiono nam jak ważna jest literatura i jaką rolę spełnia w zależności od czasów w jakich żyjemy (duchowa potrzeba bezpieczeństwa, ku pokrzepieniu serc, dawała wewnętrzną siłę w walce). Dowiedzieliśmy się, że wieloletnie badania dotyczące czytelnictwa przeprowadzone na Uniwersytecie Yale potwierdziły, że czytanie książek (literatury pięknej, popularno-naukowej) codziennie przez 30 minut ma ogromny wpływ na jakość i długość życia (zwiększa wiedzę, świadomość, otwartość na świat, empatię, mózg rozwija się i zwiększa swoją objętość, wstrzymuje procesy starzenia mózgu, spowalnia chorobę Alzheimera, profesorowie żyją dłużej).
Pani Ola Kołodziejek w interesujący a zarazem jakże prosty sposób nazwała wszystko to, dlaczego sięgamy po książkę i nieraz zarywamy noc by tylko ja dokończyć. Czytanie książek jest ważna w życiu bo:
- jest źródłem wiedzy,
- buduje wspólnotę na różnych poziomach – utożsamianie się z bohaterem,
- jest narzędziem wzbogacającym język – większy zasób słów, łatwość mówienia o rzeczach abstrakcyjnych,
- przeżycia estetyczne pobudzają emocje,
- czytanie dla samego piękna języka,
- jest formą spędzania wolnego czasu – funkcja rozrywkowa,
- można skonfrontować swoje poglądy z poglądami innych – otwiera nasze głowy na perspektywy inne niż do tej pory żyliśmy, zrozumienie i rozważenie,
- literatura ma moc niesienia pocieszenia – na chwilę zapominamy o tym co dzieje się wokół nas, o troskach, chorobach, pomaga w stresie,
- poszerza wyobraźnię – utożsamiamy się z postaciami.
Poezja spełnia szczególnie ważną rolę w czasach, w których obecnie żyjemy, czasach gonitwy, pędu, internetu, mediów społecznościowych. Wymaga ona by zatrzymać się na moment, skupić, odrzucić chaos będący wokół nas, zrozumieć autora co nam przekazał i po swojemu zinterpretować.
W zależności od naszych zainteresowań sięgajmy jak najczęściej po książkę. Mamy przecież dużo czasu, a jesień naszego życia niech zamieni się w wiosnę.
Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Zapoznanie się z zasobami biblioteki - prelekcja z pokazem
UTW
 W dniu 25 listopada 2024 roku w czytelni Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej im. Stefana Żeromskiego odbyła się prelekcja przeprowadzona przez pracownika Biblioteki Pana Andrzeja Olewnika nt. „Zapoznanie się z zasobami bibliotecznymi”. Nasz prelegent to ceniony, nagrodzony licznymi odznaczeniami, medalami i odznakami historyk, regionalista, pasjonat dziejów Ziemi Kutnowskiej. Z wielkim przejęciem opowiadał i przedstawiał ciekawe pozycje książkowe opisujące dzieje Kutna, Żychlina, Krośniewic, dworki regionu kutnowskiego czy historię rodziny Oporowskich herbu Selima. Mogliśmy obejrzeć również pozycje książkowe dokumentujące np. losy mieszkańców Żychlina i okolic na przymusowych pracach dla Niemców, mobilizację marcową w 1939, operację łódzką w 1914 roku, czy bitwy i potyczki z czasów powstania styczniowego 1863-1864. Było kilka cennych pozycji autorstwa patrona Biblioteki – Stefana Żeromskiego a także polsko-żydowskiego prozaika urodzonego w Kutnie – Szaloma Asza piszącego w języku jidysz, autora powieści ,,Miasteczko” (inspirowane m.in. atmosferą domu rodzinnego w Kutnie). Na uwagę zasługują pozycje książkowe przekazane z dedykacjami np. od potomków autora lub jego samego. Ciekawa była również pozycja książkowa o życiu żydów napisana w języku jidysz a także „Zasady postępowania Sądowego Cywilnego” z 1864 roku. Bardzo interesujące były stare albumy z rodzinnymi zdjęciami osób we wspaniałych kreacjach i kapeluszach. Nie zabrakło również albumów dokumentujących historię zakładów pracy i ich produkcję np. „Miflex” i „Kraj”, okolicznościowych medali, numizmatów, pamiątkowego klucza do bram Bat-Yamu przekazanego Prezydentowi miasta Kutno Panu Krzysztofowi Debichowi w dowód przyjaźni. Interesujące były roczniki lokalnych czasopism Tygodnika Kutnowskiego z 1927 roku czy Wiadomości Kutnowskich z 1974 roku a także mapy tematyczne naszego regionu lub województwa np. kulinarne szlaki regionu łódzkiego (z przepisami potraw regionalnych), łowiska wędkarskie w regionie łódzkim, łódzki szlak konny, szlakiem obiektów militarnych regionu łódzkiego. Prawdziwymi perełkami był testament z 25 sierpnia 1826 roku, w którym testator Rembieliński rozporządza dobrami ziemskimi Krośniewic wraz z Pomarzanami oraz dobrami w mieście Dąbrowice a także oryginalna koperta z nienaruszonymi pieczęciami lakowymi, akt elekcyjny z 27 sierpnia 1764 roku, „Ustawy dla uczniów szkół publicznych” z 1828 roku opisujący obowiązki i prawa ucznia, mapa Kraju Warty z czasów II wojny światowej a także stara księga z metalowymi okuciami umożliwiającymi jej zamknięcie.
Czas prelekcji Pana Andrzeja Olewnika szybko minął. Niestety nie obejrzeliśmy wszystkich przygotowanych przez Niego eksponatów, gdyż ograniczeni byliśmy czasowo. Z niecierpliwością czekamy na kolejne… Dziękujemy!!!
Organizatorami „spotkania” z zasobami bibliotecznymi byli Irena Tomczak i Zygmunt Pietrzykowski z Rady Słuchaczy SUTW.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjno-turystyczny do Łodzi
UTW
 W dniu 23 listopada 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego-turystycznego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Małego w Manufakturze w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Wesoły wdowiec” w reżyserii Witolda Łuczyńskiego oraz Dariusza Sosińskiego. Tytułowy bohater to świeżo upieczony, szczęśliwy wdowiec Thomas (Witold Łuczyński), który wyzwolił się spod kurateli pobożnej i pruderyjnej żony. W oczekiwaniu na ogromny spadek, nie zapowiadając swojej wizyty, przyjeżdża z prowincji do Londynu i zjawia się w progu małego mieszkanka swojego syna Richarda (Jakub Jakubiec) i synowej Harriet (Dominika Hudziec). Burzy ich spokój i rzuca się w wir wielkomiejskiego nocnego życia. Bogate towarzysko, nocne życie wdowca doprowadza synową do szewskiej pasji. Jesteśmy świadkami wartkiej, pełnej gwałtownych zwrotów akcji i nieporozumień. Czy do domu syna i synowej powróci rodzinny spokój? Jak wesoły wdowiec wykorzysta oczekiwany spadek? Jak zmieni się jego życie i czy znajdzie swoją miłość?
Grupa studentów SUTW przed spektaklem odwiedziła Muzeum Miasta Łodzi mieszczące się w dawnym Pałacu Rodziny Poznańskich. Usłyszeliśmy historię Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, który w 1834 roku jako niemowlę przybył z rodzicami i rodzeństwem z Aleksandrowa Łódzkiego do Łodzi. Zajmowali się handlem i wkrótce dołączyli do grona zamożnych żydowskich kupców. Najmłodszy spośród licznego rodzeństwa Izrael jako jedyny ukończył szkołę powszechną i zdobył zawód handlowca. Dzięki sprzyjającej koniunkturze i zaradności skromny kupiec przeobraził się w bogatego przemysłowca. Stworzył jedno z największych przedsiębiorstw produkcji tanich wyrobów bawełnianych w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim. W ciągu niespełna pół wieku fabrykant stał się jednym z trzech łódzkich „królów bawełny”.
Izrael Poznański zakupił w 1877 roku piętrowy, murowany dom z wolnostojącymi zabudowaniami, placem i ogrodem, położony u zbiegu ulic Ogrodowej i Stodolnianej (obecnej Zachodniej). Z ogromnym rozmachem latami przebudowywał zakupiony dom, który pierwotnie pełnił przede wszystkim funkcje reprezentacyjno-handlowe, choć mieścił także część mieszkalną. Ostatnia przebudowa zainicjowana już po śmierci przez jego czterech synów zakończyła się w 1903 roku. Kłopoty finansowe sprawiły, że Poznańscy w okresie międzywojennym musieli opuścić swój pałac. Różne były losy pałacu, mieściły się w nim urzędy a obecnie również Muzeum Miasta Łodzi.
Podczas zwiedzania Pałacu Rodziny Poznańskich, mogliśmy podziwiać obszerny i pięknie wykończony boazerią Hall Główny z kominkiem, nad którym umieszczono pejzaż ułożony z kolorowych ceramicznych płytek. Wspaniałe drewniane schody prowadziły na wyższy poziom budynku. W reprezentacyjnej Sali Lustrzanej poczuliśmy się jak na dawnym balu. Rozrywce właścicieli i gości służyła także Sala Arkadowa, czyli połączenie pokoju do gier towarzyskich z palarnią. Wspaniała Wielka Sala Jadalniana, której ściany i sufit przyozdobiono rzeźbami osób, roślin i owoców była miejscem, w którym właściciele spożywali uroczyste posiłki, a w sytuacjach mniej oficjalnych korzystano z Małej Jadalni. Podziwialiśmy saloniki tematyczne czy też urządzone w egzotycznym stylu, sypialnie, gabinety, piękne meble, stare instrumenty muzyczne, srebra i porcelanę. Na uwagę zasługiwały portrety rodziny, malarstwo oraz stare fotografie. Ogromną różnicę można było dostrzec patrząc na fotografię przedstawiającą dom piętrowy zakupiony w 1877 roku przez późniejszego „króla bawełny” i podziwiając Pałac Rodziny Poznańskich urządzony w stylu neorenesansu i neobaroku, który ze względu na swoją wielkość i dekoracje, zwany jest „małym Luwrem”.
Ograniczony czas i pora roku nie pozwoliły na spacer po ogrodzie pamiętającym czasy rodziny Poznańskich oraz podziwianie rzeźb umieszczonych na dachu.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Liga Naleśnikowa 2024 finał
UTW
 Zbliża się już zakończenie kolejnego roku akademickiego w Stowarzyszeniu Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Czas na podsumowania podejmowanych w roku bieżącym inicjatyw.
Jedną z nich była podjęta na początku roku organizacja imprezy typu rekreacyjno-sportowego, polegającej na rywalizacji pomiędzy reprezentacjami poszczególnych sekcji Uniwersytetu w celności rzutów „naleśnikiem na patelnię” (z naszych doświadczeń wiemy, że nic tak nie smakuje naszym wnukom jak naleśniki, które usmaży im babcia lub dziadek).
Istotnymi dla przeprowadzenia imprezy były również: integracja członków SUTW uczestniczących w zajęciach różnych sekcji Uniwersytetu a także zachęcanie do wspólnej zabawy i zdrowej rywalizacji.
Do zaproponowanej rywalizacji przystąpiło 14 trzyosobowych zespołów, którym przewodził trener (starosta sekcji). Byli to reprezentanci sekcji: Gimnastyka II, Historia, Pilates, Psychologia II, Aerobik, Nordic Walking, Geografia, Gimnastyka III, Joga, Chór, Basen, Informatyka, Literacka i Brydż (kolejność podana zgodnie z losowaniem na początku rozgrywek).
Mecze odbywały się zgodnie z harmonogramami w systemie pucharowym.
Finał rozegrał się jak zwykle w Dworku Modrzewiowym. W zaplanowanym terminie dnia 21 listopada 2024 roku spotkała się para finałowa walcząca o zdobycie I miejsca w rozgrywkach Ligi Naleśnikowej.
Zanim jednak nastąpił mecz finałowy, tradycyjnie, jak we wszystkich poprzednich rozgrywkach nastąpiła defilada finalistów wprowadzonych przez czirliderkę w rytm Marsza Radeckiego.
Następnie Grupa METAFORA sekcji Literackiej SUTW przedstawiła grupę sportowców i działaczy na rzecz sportu naszego miasta, których sylwetki znalazły się w książce „Ludzie kutnowskiego sportu” autorstwa Jerzego Truścińskiego.
Następnie gość naszego spotkania Pan Dariusz Lenarczyk prezes Samorządowej Spółdzielni Socjalnej w Kutnie przybliżył obecnym formy działalności Spółdzielni, której priorytetowym celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym i zagrożonym wykluczeniem społecznym. Szczególną uwagę zwrócono na ułatwienie życia kutnowskim seniorom, organizując tanie usługi związane z drobnymi naprawami urządzeń domowych, sprzątaniem itp. Spółdzielnia organizuje również imprezy sportowo-rekreacyjne w ramach Kutnowskiej Strefy Aktywności.
Z dużym zaangażowaniem zawodników i żywiołową reakcją obserwujących mecz kibiców rozegrano spotkanie finałowe pomiędzy zawodnikami reprezentującymi sekcje informatyki i gimnastyki III
Mecz zakończył się wynikiem 25:13 na korzyść drużyny gimnastyki III.
Liga Naleśnikowa 2024 zakończyła się następująco:
I miejsce - sekcja Gimnastyki III
II miejsce - sekcja Informatyki
III miejsce - sekcje Brydża i Historii
Brawoooooo! ! ! ! ! ! !
Impreza zakończyła się wręczeniem przez Przewodniczącą SUTW w Kutnie Jolantę Baranowską-Komorowską pamiątkowych dyplomów dla uczestników za udział w rozgrywkach Ligi oraz dyplomów i upominków dla Organizatorów Ligi.
Wręczenie nagród dla Laureatów nastąpi na imprezie z okazji zakończenia Roku Akademickiego naszego Uniwersytetu.
Dziękujemy Uczestnikom i Organizatorom Ligi.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywała się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Sekcja Historii - Świt narodów europejskich
UTW
Spotkanie z kutnowską poetką Panią Anną Buchalską
UTW
 Nie znajdziesz radości
W każdej z melodii wiatru
Wszystkie nucą odmiennie
Czasem wirtuoz się pomyli
Przeleci pszczoła
I wtrąci zaskoczenie
I słuchacz dojrzewa…
fragment wiersza z tomiku KLUCZ
… tego wiersza, jak i wielu innych zawartych w pięciu tomikach poetyckich („Ścieżką przez szarość”, „Klucz”, „Łzy Łezki Arabeski”, „Szeptem” i „Drobnostki”), autorstwa, zamieszkałej w naszym mieście Poetki Pani Anny Buchalskiej, wysłuchali uczestnicy spotkania poetyckiego w Różanej Kawiarence Modrzewiowego Dworku dnia 14 listopada 2024 roku. Sama autorka czytała obecnym swoje wiersze a niektóre z nich wskazane przez poetkę czytane były przez członkinie Grupy METAFORA Sekcji Literackiej SUTW w Kutnie Stenię Augsburg, Jolantę Baranowską-Komorowską, Danutę Kawkę i Barbarę Ratajczyk.
Zebrani dowiedzieli się, że wiersze Anny Buchalskiej znalazły się w kilku almanachach poetyckich a autorka jest laureatką nagrody oraz wyróżnienia w Międzynarodowych Spotkaniach Poetów „Wrzeciono” w Nowej Sarzynie.
Publikacje prasowe poetki zamieszczane były w różnych czasopismach, w tym również w czasopiśmie słowackim „Dotyky”.
Prezentacje wierszy potwierdziły uczestnikom spotkania zdanie wyrażone we wstępie do tomiku „Łzy Łezki Arabeski” przez recenzentkę Mariolę Platte: „… zachęcam do spojrzenia w oczy tym wierszom. Utwory są proste a także jasnością przekazu rozczulają i uspokajają. Wielu z nas odnajdzie w nich opis stanów duszy w jakich bywamy.”
Serdecznie dziękujemy Pani Annie Buchalskiej za dostarczenie nam poprzez swoją poezję wielu wzruszeń i możliwości wniknięcia w Pani interesujący, poetycki „Świat”.
Życzymy, by nigdy nie opuszczała Pani Poetycka Wena i tak, jak z tych obecnych, byśmy byli dumni z tych przyszłych „perełek” autorstwa Mieszkanki naszego miasta.
Dziękujemy!!!
Spotkanie poetyckie z Panią Anną Buchalską odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Mariola Żebrowska
Marcinki w Sekcji Literackiej
UTW
Jesienna Zabawa Taneczna
UTW
 Dnia 9 listopada 2024 r. na „kawałku podłogi”, który wyczarowała nam, w Centrum Seniora, Rada Słuchaczy SUTW, odbyła się Jesienna Zabawa Taneczna.
Być może niektórzy, zanim ruszyli w tany, westchnęli: ach, „gdzie nasza młodość”, a któryś z panów zadumał się nad tym, co robił „kiedy był małym chłopcem” i kiedy to było, to jednak już po chwili jedno i drugie nie miało znaczenia, gdyż „nikt nie liczył godzin i lat”, bo przyszedł czas, by zacząć pisać swoją „historię jednej znajomości”. Ale to też nie było takie proste. Jedni się starali, innym wcale na tym nie zależało i tylko cicho śpiewali: „co dał mi świat” – to mam, a resztę „przeżyję sam”.
Byli też i tacy, którzy podnosili kieliszek z „sokiem owocowym” i „pili za błędy”. A wśród tego wszystkiego płynęły czyjeś pełne żalu wyznania, że „nikt na świecie nie wie…”, że on, „kocha się w Ewie”, więc dodawał „moja droga ja cię kocham”, bo „serduszko puka w rytmie cza cza”, i „obiecuję tobie”, tylko „daj mi tę noc”, a wtedy pojadę „windą do nieba”.
Ale po Ewie pojawiła się Baśka i to niejedna, potem Beata i oczywiście Anna Maria. A potem ktoś głośno krzyknął „nie płacz Ewka”, bo ten „maczo” nie jest tego wart, ale zanim uciekniesz „skoro świt”, „zatańczysz ze mną jeszcze raz” ten „ostatni taniec”.
W tej miłosnej plątaninie łapano oddech i szło się „na jednego”, no, może i „drugiego…”, zwłaszcza, że stoły uginały się, a potrawy kusiły, kusiły…
To był prawdziwy „bal nad bale”, więc nic dziwnego, że słowa „niech żyje bal”, długo rozbrzmiewały wśród tańczących par. zresztą nie mogło być inaczej, bo jedzenie i trunki swoją drogą, stroje pań swoją, ale to muzyka rozgrzewała nasze serca i podrywała wszystkich do tańca. Postarał się o to, jak zwykle, zaprzyjaźniony z nami Pan Andrzej z Żychlina, który pożegnał nas przepiękną piosenką „życzę ci szerokiej drogi, wiatru w plecy, jasnych gwiazd”.
Zarząd SUTW podpisuje się pod tymi słowami. Ma nadzieję, że jeszcze wiele razy spotkamy się na parkiecie i nie będziemy pytać „gdzie nasza młodość”, bo ciągle przecież jest w nas.
W imieniu przewodniczącej SUTW Jolanty Baranowskiej-Komorowskiej i całego Zarządu, organizatorom zabawy, podziękował jej zastępca Andrzej Zielonka. Nie byłoby tej wspaniałej Jesiennej Zabawy Tanecznej, gdyby nie nasza Rada Słuchaczy z przewodniczącą Anną Paul na czele i zastępcą Różą Banasiak, które włożyły w organizację całe serce.
Jestem przekonana, że wszyscy uczestnicy zabawy powtórzą za mną: „bardzo dziękujemy” i „chcemy więcej”.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia Teresa Gruszczyńska
Śpiewamy dla Niepodległej
UTW
.jpg&width=120&resize=false&black=false) „My, Pierwsza Brygada
Strzelecka gromada,
Na stos, rzuciliśmy
Swój życia los…”
...skarżą się w piosence legioniści na mękę, cierpienia, przelaną krew i łzy… ale, nic to gdyż niedługo już kres wędrówki a chcieć, to móc - takie hasło przyświecało im w nadziei na zwycięstwo w walce o Wolność pod dowództwem szanowanego i walecznego Wodza.
Prawdopodobnym autorem piosenki był kapitan Andrzej Brzuchal-Sikorski, który od 1914 roku był kapelmistrzem wojskowej orkiestry. Wtedy to wykonywany przez orkiestrę Marsz Kielecki stał się ulubioną melodią żołnierzy. Tekst piosenki powstał w 1917 roku żywiołowo, w pociągu wiozącym internowanych legionistów do obozu w Szczypiornie i w samym obozie.”
„Marsz Pierwszej Brygady”, jak i inne piosenki, które zyskały sobie miano piosenek patriotycznych, ponieważ powstały i śpiewane były w szczególnych dla Polski okresach a swoją muzyką i tekstem podkreślały miłość i oddanie dla Ojczyzny, znalazły się w scenariuszu corocznej imprezy pod hasłem „Śpiewamy dla Niepodległej”, która odbyła się w Dworku Modrzewiowym dnia 7 listopada 2024 roku. Teksty piosenek śpiewanych podczas imprezy zamieszczone były w śpiewniku wydanym przez nasz Uniwersytet w 2015 roku a zatytułowanym „Piosenka jest dobra na wszystko”.
15 piosenek, które śpiewano podczas imprezy (między innymi takie, jak: „Bywaj dziewczę zdrowe”, „Przybyli ułani”, „Białe róże”, „Hej, chłopcy bagnet na broń”, „Czerwone maki na Monte Casino”) opatrzonych zostało ciekawostkami na temat historii ich powstania. Te informacje przekazywane były przez członkinie grupy METAFORA Sekcji Literackiej SUTW: Stenię Augsburg, Marię Chruścielską, Danutę Kawkę i Barbarę Ratajczyk.
Najważniejszą grupą wykonawców programu imprezy byli Ci wszyscy, którzy przybyli do Modrzewiowego Dworku pośpiewać. Tematyka piosenek przesiąkniętych patriotyzmem i umiłowaniem Ojczyzny przyczyniła się do podkreślania znaczenia gotowości Polaków do walki o Niepodległość i poświęcenia dla Kraju w każdej sytuacji zagrażającej utratą tej Niepodległości.
Z ogromnym zaangażowaniem, wyczuciem rytmu i wczuciem się w charakter śpiewanych pieśni wszyscy mogli poczuć radość jaką daje wspólne śpiewanie.
„Śpiewamy dla Niepodległej” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI - podsumowanie
UTW
 W dniu 6 listopada 2024 roku w Dworku Modrzewiowym miało miejsce kolejne, ważne dla SUTW, wydarzenie, związane z naszą działalnością. Dotyczyło ono podsumowania Międzypokoleniowego Pleneru Malarsko-Fotograficznego „Barwy Jesieni”.
Wśród zaproszonych gości znalazł się Zastępca Prezydenta Zbigniew Wdowiak, Pani Dorota Bień – inspektor Wydziału Kultury, Promocji i Rozwoju Miasta, Pani Małgorzata Siedlecka z Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich OPUS i przede wszystkim bohaterowie spotkania, uczestnicy pleneru – seniorzy, dzieci i młodzież oraz ich opiekunowie, a także rodzice, słuchacze SUTW i sympatycy uniwersytetu.
Po przywitaniu gości, przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska, oddała głos Pani Joannie Burchart-Majkowskiej, psycholog, która w kilku słowach powiedziała, jak bardzo ważna jest umiejętność przekazywania swoich wrażeń i uczuć przy pomocy różnych form i w ten sposób rozładowywania wewnętrznego napięcia.
Głównym celem tego założenia było zachęcenie grupy osób zróżnicowanych wiekowo do spotkania i wspólnego działania. Plener w Parku Wiosny Ludów w Kutnie stworzył taką możliwość. Pojawili się seniorzy, dzieci ze Szkoły Podstawowej Nr 5 i Nr 6, z MDK, z OSSW i młodzież z ALO. Nie zabrakło też naszych przyjaciół z ŁUTW. To wspólne działanie miało także na celu wyrobienie wrażliwości, ukazania piękna otaczającej nas przyrody i przekazywanie swych uczuć w różny sposób – przy pomocy pędzla, fotografii czy poprzez słowo pisane.
Uniwersytet w swoich planach ma wydanie poplenerowej publikacji, w której znajdą się obrazy, zdjęcia, proza i poezja – a wszystko to połączone będzie „barwami jesieni”.
Jest to pierwszy tego rodzaju plener, ale nie ostatni. Chcielibyśmy na stałe wpisać się w nasze miasto, realizacją właśnie takich zadań. O tym wszystkim mówiły: przewodnicząca SUTW Jolanta Baranowska-Komorowska i Marlena Kluk, główne organizatorki całego pomysłu.
Spośród prawie 40 prac jury, w składzie: Pani Barbara Łącka i Renata Mieszkowska, które jednocześnie fachowo pomagały podczas malowania w plenerze, wyróżniło kilka prac w 4 grupach wiekowych:
*dzieci z SOSW:
- Erwin Woźniakowski,
- Jakub Jagodziński,
- Antoni Szymański
*dzieci i młodzież:
- Klara Gontarek,
- Anna Jóźwiak,
- Małgorzata Irach – MDK
*młodzież z ALO:
- Emilia Barańska i Franciszek Nodzak,
- Katarzyna Frydrysiak,
- Anastazja Różycka
*seniorzy:
- Jacek Nowak,
- Mirosława Żydek,
- Alina Libiszewska.
Nagrodą był bon podarunkowy do Empik i słodycze.
Oprócz tego Zarząd SUTW nagrodził specjalnym wyróżnieniem pracę Julii Sochackiej i Leny Szpakowskiej z klasy 6 ze Szkoły Podstawowej Nr 5 oraz pracę Marysi Wawrzyniak – lat 7. Osoby te oprócz słodyczy otrzymały farby, płótna i pędzle.
Zasługą pleneru jest także to, że kontynuowane są warsztaty fotograficzne, które prowadzi Pan Michał Jabłoński.
Wszyscy uczestnicy pleneru oraz osoby, które miały w tym swój udział zarówno spoza uniwersytetu jak i osoby z SUTW czynnie zaangażowane w jej realizację, otrzymali pisemne podziękowania. Spotkanie urozmaicone zostało poezją Pani Krystyny Barańskiej z Łęczycy i Marleny Kluk z naszego uniwersytetu. Podsumowanie tego niecodziennego wydarzenia zakończyło się słodkim poczęstunkiem i wspólnym oglądaniem wystawy obrazów plenerowych.
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny „Barwy Jesieni” został sfinansowany ze środków Mikrograntu Kutno 2024.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Powszechnego w Łodzi na spektakl Bim-Bom-Boom
UTW
 W dniu 25 października 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Powszechnego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć pracoholiczną komedię romantyczną „Bim-Bom-Boom” w reżyserii i wg scenariusza Michała Walczaka. Autorką scenografii i kostiumów była Agata Stanula, muzyki - Andrzej Izdebski, choreografii - Alisa Makarenko, wideo – Sebastian Jasnoch. Na scenie zobaczyliśmy Aleksandrę Bogulewską, Paulinę Nadel, Sebastiana Jasnocha, Jakuba Kryształa oraz Michała Lachetę.
„Bim-Bom-Boom” to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki ,,cyberswatce” - aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki... Główny bohater Darek,
to informatyk pracujący w korporacji, gdzie nadgodziny są normą, wszyscy za wszelką cenę biorą udział
w wyścigu szczurów i pragną osiągnąć sukces. Ogarnia ich po prostu szaleństwo w dążeniu do celu,
są przepracowani i tracą kontakt z rzeczywistością. Dla ratowania życia Darek trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się
i bimbać, uczestnicząc w specjalnych sesjach. Po odcięciu od ekranu komputera Darek podobnie jak każdy człowiek uzależniony cierpi na stany lękowe, które jeszcze pogłębiają się gdy jego partnerka Honia oznajmia,
że jest w ciąży, a szefowa Laura pragnie wymusić na nim by opuścił klinikę i ukończył programowanie aplikacji randkowej. Darek jednak odmawia. Dalsze losy bohaterów zaczynają się komplikować. Co zwycięży miłość czy sztuczna inteligencja?
Dziękujemy Zarządowi SUTW i Hani Gontarek za zorganizowanie wyjazdu na tę komedię romantyczną
o treści jakże bardzo współczesnej – o chronicznym przepracowaniu, sztucznej inteligencji i miłości.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Spotkanie poetyckie z Grażyną Baranowską
UTW
 W dniu 24 października 2024 roku Kulturalny Dworek gościł kutnowską poetkę Grażynę Baranowską, autorkę tomiku ,,Po słowach”, wydanego w 2009 roku. W trakcie spotkania przekonaliśmy się, że mamy przed sobą nie tylko poetkę, eseistkę, recenzentkę i redaktorkę, ale także wspaniałą Kobietę i wyjątkową działaczkę społeczną.
Nie wszyscy do tej pory wiedzieli, że jest ona współautorką książki eseistycznej „Dlaczego Suchanek? Spojrzenia i interpretacje”, autorką w „Kutnowskim Słowniku Biograficznym”, koordynatorką projektów wydawniczych, związanych z twórczością Szaloma Asza, redaktorką książek poetyckich, prozatorskich i regionalistycznych, a od 2019 roku redaktorką prowadzącą „Kutnowskie Zeszyty Regionalne”. Jej teksty krytyczno-literackie, recenzje i szkice publikowane były w ogólnopolskich pismach kulturalno-literackich i w „Kutnowskich Zeszytach Regionalnych”.
Ponieważ było to spotkanie poetyckie, gro czasu poświęcono właśnie liryce. Pani Grażyna, w czytelny sposób, podzieliła się z uczestnikami wieczorku swoimi spostrzeżeniami na temat samej poezji i roli poety. Rozważała czy osoba tworząca ją i poeta, to to samo. Przyznała, że jej zdaniem – nie. Mówiła też o swojej drodze, która doprowadziła ją do powstania tomiku „Po słowach”, o tym, co dla niej jest istotne, o fascynacji słowem i poszukiwaniach sposobu na ich odpowiedni dobór.
Podczas dyskusji zastanawiano się nad tym, co w poezji jest istotne, mówiono o jej znaczeniu w życiu człowieka i uczuciach jakie wywołuje.
Spotkanie, przygotowane przez Danutę Kawkę, urozmaicone zostało recytacją wierszy poetki z tomiku „Po słowach”, które zaprezentowały nasze koleżanki z „Metafory”, zespołu poetyckiego sekcji literackiej.
Przy kawie i słodkim poczęstunku, w atmosferze przesiąkniętej wrażliwością i pięknem słowa, czas płynął wyjątkowo szybko. A stało się tak dzięki osobie, która zgodziła się uchylić przed nami drzwi i pokazać swój zaczarowany świat.
Pani Grażynko, Zarząd SUTW dziękuje Pani, za to wyjątkowe spotkanie.
Spotkanie poetyckie z Grażyną Baranowską odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji oraz świadczenie wspierające
UTW
 W dniu 22 października 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, słuchacze i słuchaczki SUTW wysłuchali wykładu edukacyjnego pt. ,,Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji oraz świadczenie wspierające”. Naszymi gośćmi były przedstawicielki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Kutnie. Pani Karolina Kurzawa – doradca emerytalny oraz Pani Marta Michalska-Miklas - doradca emerytalny przedstawiły nową formę pomocy dla osób z niepełnosprawnościami, która obowiązuje od 1 stycznia 2024 roku. Jest to świadczenie wspierające, którego celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem szczególnych potrzeb życiowych.
Świadczenie to:
- przysługuje bez względu na osiągany dochód,
- przysługuje niezależnie od posiadania uprawnień do innych świadczeń wypłacanych przez ZUS,
- jest zwolnione z podatku,
- wypłacane jest w formie bezgotówkowej,
- finansowane jest z budżetu państwa.
Przedstawiono szczegółowo, kto może ubiegać się i jakie warunki muszą być spełnione na poszczególnych etapach aby świadczenie w określonej wysokości zostało przyznane oraz ewentualnie jak odwołać się od wydanej decyzji. Zwrócono uwagę na możliwość złożenia wniosku przez przedstawicieli ustawowych w przypadku gdy osoba z niepełnosprawnością nie może osobiście dopełnić formalności. Omówione zostały również przypadki, w których nie przysługuje świadczenie wspierające.
Wniosek o świadczenie wspierające należy złożyć tylko elektronicznie w ZUS za pośrednictwem doradcy emerytalnego lub właściwej platformy, jednak nie wcześniej niż otrzymamy decyzję ustalającą poziom potrzeby wsparcia wydaną przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności.
Następnie zostały omówione warunki jakie należy spełnić aby ubiegać się o Świadczenie uzupełniające
dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji tzw. ,,500+ dla Seniora”.
Ostatnim tematem przedstawionym przez naszych gości była renta wdowia. Będzie to nowe świadczenie wchodzące w życie od 1 stycznia 2025 roku i wtedy też będzie można składać wnioski. Jednak wypłata świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nastąpi nie wcześniej niż od 1 lipca 2025 roku. Przedstawione zostały warunki jakie należy spełnić aby otrzymać rentę w zbiegu z rentą rodzinną i różne warianty wysokości pobierania tego świadczenia.
Wykład edukacyjny doradców emerytalnych z ZUS był bardzo ciekawy, profesjonalnie poprowadzony
i spotkał się z zainteresowaniem słuchaczy, którzy chętnie zadawali pytania. Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Liga Naleśnikowa 2024 półfinał
UTW
17 października 2024 roku znów sport zagościł w Modrzewiowym Dworku. Taki nasz, szczególny sport, bo tylko u nas można wziąć udział albo kibicować rozgrywkom Ligi Naleśnikowej. Nie taka łatwa konkurencja bo przecież wymaga nie tylko sporej dawki dobrego humoru i ambicji w potrzebie rywalizacji, ale i dobrego wzroku, pewnej ręki i zaufania do przyjaciół, że z ich strony będzie maksymalne zaangażowanie w kibicowanie.
Rozgrywki Ligi Naleśnikowej 2024 rozpoczęły się w pierwszym półroczu bieżącego roku akademickiego i już przed letnią przerwą w zajęciach SUTW zakończyły się mecze eliminacyjne do następnych etapów Ligi.
Tak, jak podczas poprzednich spotkań odbyła się „defilada” uczestników w rytm Marsza Radeckiego, przy entuzjastycznym powitaniu ze strony kibiców. Jak poprzednio koleżanki z grupy Metafora sekcji literackiej SUTW zaprezentowały kilkanaście postaci kutnowskiego sportu, których osiągnięcia w dziedzinie organizowania, rozwoju i osiągnięć sportowych zostały zamieszczone w książce Jerzego Truścińskiego „Ludzie kutnowskiego sportu”.
Do rywalizacji, która miała zadecydować o wyłonieniu finalistów rozgrywek stanęły reprezentacje sekcji:
brydżowej - trener - Zofia Głogowska,
zawodnicy - Marek Kasprzak,
Władysław Krysiak,
Wiesław Wasilewski,
gimnastycznej III - trener - Jadwiga Stasiak,
zawodnicy - Elżbieta Rojewska,
Grażyna Swachta,
Jan Błaszczyk,
historii - trener - Barbara Kaźmierczak,
zawodnicy - Zbigniew Dogadalski,
Wiesław Wasilewski,
Marek Kacprzak,
informatyki - trener - Marek Michalski,
zawodnicy - Elżbieta Żółtowska,
Marlena Kluk,
Marek Michalski.
W wyniku losowania został ustalony porządek gier półfinałowych oraz skład par w meczach.
No i się zaczęło, 3 serie po 6 rzutów „naleśnikiem” na „patelnię” razy ilość zawodników i za każdym trafnym rzutem szał emocji, z okazywania których Modrzewiowy Dworek „trząsł się w posadach”. Też głośno, chociaż z nutką zawodu i zachętą kibice reagowali na niezbyt trafne rzuty. Wspaniała zabawa.
Sportowa rywalizacja zakończyła się następującymi wynikami:
Brydż - Informatyka 11 : 13
Gimnastyka III - Historia 21 : 14
W pojedynku finałowym Ligi Naleśnikowej udział wezmą drużyny reprezentujące sekcje Informatyki i Gimnastyki III a na Finał Zawodnicy, Kibice i Organizatorzy zapraszają do Dworku Modrzewiowego
w dniu 21 listopada 2024 roku na godz. 16.00.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywa się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia Teresa Gruszczyńska
Spacer edukacyjny z przewodnikiem
UTW
 W dniu 17 października 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW mieli niecodzienną możliwość spaceru ulicami Kutna wspólnie z przewodnikiem Panem Maciejem Szymańskim. Wycieczkę rozpoczęliśmy sprzed budynku Dworca PKP z 1861 roku, który służył podróżnym w związku z uruchomieniem połączeń kolejowych na trasie Warszawa-Bydgoszcz. Przed dworcem znajduje się pomnik upamiętniający wielki strajk kolejarski z 1905 r., a na ścianie budynku widnieje tablica upamiętniająca peowiaka Wojciecha Rychtelskiego, który zginął w dniu 11 listopada 1918 r. podczas próby rozbrojenia żandarma niemieckiego w okolicach dworca kolejowego.
Przewodnik opowiedział kilka ciekawostek np.:
- przy ul. Kochanowskiego 12 nocował słynny kurier i emisariusz Komendy Głównej Armii Krajowej Jan Nowak Jeziorański,
- przy ul. Sienkiewicza znajduje się kościół ewangelicko-augsburski wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1879-1880, a tuż obok w domu parafialnym z 1901 roku działała szkoła ewangelicka,
- natomiast naprzeciwko mieszkał urodzony w Kutnie, jeden z najpopularniejszych pisarzy tworzących w języku jidysz, Szalom Asz, autor powieści ,,Miasteczko” inspirowane m.in. atmosferą domu rodzinnego w Kutnie.
Przewodnik wspomniał również o zabytkowym młynie motorowym z 1908-1909 roku należącym do firmy ,,A. Oliński i Spółka” obecnie „Młyn A&S Jujka” mieszczącym się przy ul. Kochanowskiego 4, który mieliśmy możliwość zwiedzić w marcu br. dzięki gościnności właścicieli.
Następnie przeszliśmy w kierunku ulicy Siemiradzkiego, gdzie jeszcze nie tak dawno swoje boisko piłkarskie miał Kolejowy Klub Sportowy Czarni Kutno (obecnie nie ma już ani Klubu ani boiska, wybudowano bloki mieszkalne). Ulicą Matejki doszliśmy do najstarszego i największego parku miejskiego w Kutnie im. Wiosny Ludów. Park liczący ok. 17 ha, był dawniej ogrodem dworskim przy Pałacu Gierałty i powstał jednocześnie z tą rezydencją w latach 1775–1791. Obecnie w Pałacu mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Kurpińskiego. Mimo, iż nasza wizyta nie była zapowiedziana, dzięki uprzejmości pracowników mieliśmy możliwość zobaczenia wspaniałej Sali Koncertowej z zabytkowym fortepianem, gdzie odbywają się wspaniałe koncerty. Natomiast kolejna Sala, poświęcona była mgr Janowi Pychińskiemu, założycielowi szkoły i długoletniemu jej dyrektorowi w latach 1946-1972.
Przewodnik przekazał nam również kilka ciekawostek związanych z Pałacem Gierałty:
- położony był on w jednej linii z Pałacem Saskim w centrum Kutna, do którego prowadziła ulica Pałacowa a dalej obecna ulica Sienkiewicza bogato wysadzona drzewami kasztanowca,
- w 1812 roku mógł tu nocować Napoleon Bonaparte, gdy wracał spod Moskwy z wojny z Rosją,
- w 1920 roku gościł tu Charles de Gaulle, który prowadził inspekcję w szeregach ,,błękitnej armii” gen. Józefa Hallera – polskiego wojska, które powstało we Francji,
- gościli również: car Aleksander I, Fryderyk August – król saski, Henryk Sienkiewicz.
Alejkami wspaniałego starego parku, wśród żółto-czerwonych jesiennych liści spacerowaliśmy podziwiając piękne drzewa wybarwione na różne kolory. Podziwiając ogromny, rozłożysty platan klonolistny, który miał jeszcze soczyste, zielone liście doszliśmy do kaplicy poświęconej Mniewskim, właścicielom miasta w XIX wieku. Mieści się tutaj jedyne w Polsce poświęcone w całości Muzeum Bitwy nad Bzurą. Bitwa, której walki toczyły się w dniach 09–22.09.1939 r. była największą w kampanii wrześniowej i opóźniła kapitulację Warszawy.
Urokliwymi alejkami parkowymi doszliśmy do ulicy gen. Tadeusza Kutrzeby, by następnie ulicą Łąkoszyńską dotrzeć do starej części miasta do Łąkoszyna. Dawniej był on samodzielną miejscowością, znajdującą się w szlacheckich rękach a pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1359 roku, kiedy to powstał pierwszy, drewniany kościół, który dotrwał do pocz. XVIII wieku. Kolejne odbudowywane kościoły drewniane były niszczone przez pożary lub płonęły od uderzenia pioruna (18.08.1909 roku). Obecny, już murowany kościół p.w. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Kutnie-Łąkoszynie został wybudowany w 1912 roku w stylu neogotyckim.
Następnie przeszliśmy w kierunku najmłodszego parku w Kutnie - Parku miejskiego nad Ochnią.
Ma on nowoczesny wygląd, obejmuje obszar o powierzchni ok. 4 ha i jest częścią większego terenu rekreacyjnego przy rzece Ochni – Zielona Oś. Utworzono tutaj rozarium, mini ogród botaniczny, skatepark, drewniany pomost na rzece Ochni, plac zabaw, siłownię plenerową, plażę miejską, boisko do gry w siatkówkę plażową oraz szachy plenerowe. W Parku nad Ochnią według planów w ogrodzie różanym będzie tysiące nowych krzewów, kwiatów, roślin miododajnych oraz kilkadziesiąt drzew. Zielona Oś to także ścieżka pieszo-rowerowa licząca prawie 6 km łącząca wschód i zachód miasta.
Już nie możemy doczekać się wiosny, kiedy to zakwitną wszystkie posadzone kwiaty a krzewy
i drzewa zazielenią się. W pobliżu niedawno otwartej kawiarni Zielona Zośka wpisującej się w scenerię Zielonej Osi spacer z przewodnikiem dobiegł końca, któremu podziękowaliśmy drobnym upominkiem.
Mimo, iż pogoda była wietrzna, był to wspaniały edukacyjny spacer.
Bardzo dziękujemy przewodnikowi Panu Maciejowi Szymańskiemu za wszelkie ciekawostki dotyczące historycznych miejsc i sławnych ludzi, którzy przebywali lub odwiedzili nasze miasto.
Dziękujemy serdecznie Barbarze Pietrzykowskiej, Stanisławie Wasilewskiej, Zygmuntowi Pietrzykowskiemu i całej Radzie Słuchaczy za zorganizowanie kolejnej edukacyjnej wycieczki po naszym mieście.
Do zobaczenia na kolejnym spacerze.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Spotkanie poetyckie z twórczością Janiny Barbary Sokołowskiej
UTW
 ,,Nie spotkałam cię wcześniej poezjo
A byłaś potrzebna
Cisnął się na usta cały potok słów
Cierpliwa w słuchaniu
Czasem w jednym kontrapunkcie
Ściera się cała pustka
Dobrze, że mam cię Poezjo
I sprawiam, że chcesz słuchać…”
jest to fragment wiersza p.t. Poezja z tomiku „ZOBACZYĆ, ZROZUMIEĆ I… WRACAĆ” Janiny Barbary Sokołowskiej, która związana jest z ziemią kutnowską, gdyż urodziła się w Żychlinie. Po ukończeniu szkoły
na zawsze rozstała się ze swoim rodzinnym miastem i na stałe związała swoje losy z ziemią śląsko-dąbrowską.
Czytając jej wiersze należy zgodzić się z Janem Przemszą Zielińskim, którego recenzja zbioru wierszy autorki została zamieszczona w w/w tomiku a sugeruje, że wiersze Janiny Barbary Sokołowskiej to poszczególne obrazy, jakby pojedyncze kadry z filmowego życia. Na tle takiego pojedynczego obrazu poetka maluje swe marzenia o czymś więcej niż jest w życiu codziennym a w marzeniach ubarwia swoje czarno-białe zdjęcia codzienności.
Tę poezję dnia 10 października 2024 roku w Dworku Modrzewiowym przedstawiły zebranym koleżanki
z Grupy METAFORA Sekcji Literackiej naszego SUTW a były to: Stenia Augsburg, Jolanta Baranowska-Komorowska, Maria Chruścielska, Danuta Kawka, Marlena Kluk, Barbara Ratajczyk i Elżbieta Żółtowska
a scenariusz opracowała Danuta Kawka.
Poetyckie popołudnie przebiegło w miłej atmosferze przy herbacie, kawie i smakołykach serwowanych
z bufetu przez Halinę Mikołajczyk.
Spotkanie poetyckie z twórczością Janiny Barbary Sokołowskiej odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Bezpieczeństwo Seniorów w życiu codziennym i cyberprzestrzeni
UTW
 W dniu 8 października 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, słuchacze i słuchaczki SUTW uczestniczyli w debacie
pn. „Bezpieczeństwo Seniorów w życiu codziennym i cyberprzestrzeni”.
W spotkaniu wziął udział I Zastępca Komendanta Powiatowego Policji w Kutnie podinsp. Adam Czerwiński, przedstawiciel Urzędu Miasta Kutna Edyta Michalska oraz dzielnicowi. Debatę prowadziły mł. asp. Daria Olczyk, oficer prasowy Komendy Powiatowej Policji w Kutnie oraz mł. asp. Katarzyna Wasiak.
Głównym tematem były oszustwa popełniane na szkodę seniorów, gdyż są oni bardzo ufni i z racji swojego wieku nie zawsze potrafią ocenić właściwie zagrożenie. Oszuści grają na emocjach, wrażliwości
i uczuciach. Omówione zostały najpopularniejsze metody stosowane przez przestępców: na ,,wnuczka”,
na ,,policjanta”, na ,,pracownika banku”, na ,,pracownika opieki społecznej, ZUS, poczty…”, na ,,domokrążcę”,
na ,,pracownika gazowni, zakładu energetycznego”, na ,,amerykańskiego żołnierza”.
Dzielnicowi natomiast zapoznali uczestników spotkania ze swoimi rejonami i zadaniami służbowymi. Przybliżono działanie i zalety bezpłatnej aplikacji ,,Moja Komenda” służącej do komunikacji pomiędzy społeczeństwem a Policją oraz program ,,Dzielnicowy Bliżej Nas”.
Kolejnymi ważnymi tematami omówionymi w trakcie debaty były:
- bezpieczeństwo w miejscu zamieszkania,
- bezpieczny konsument,
- bezpiecznie w kontaktach telefonicznych,
- bezpieczeństwo w sklepie, na ulicy i w podróży,
- zakupy w internecie,
- bezpieczeństwo w ruchu drogowym – jako pieszy, rowerzysta czy senior kierowca.
Przeprowadzona debata była bardzo interesująca, gdyż oszuści stają się coraz bardziej kreatywni
w swoich działaniach, a wiedza przekazana przez funkcjonariuszy pozwoli seniorom żyć bezpieczniej.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Przewodnicząca SUTW Gościem Radia Q
UTW
Wycieczka edukacyjno-turystyczna do Saksonii Szwajcarskiej, Karkonoszy i Kotliny Jeleniogórskiej
UTW
 Wczesnym rankiem, w piątek 4 października 2024 roku, grupą 50- osobową słuchaczek i słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wyruszyliśmy na trzydniową autokarową wycieczkę. Miejscem docelowym pierwszego dnia była Saksonia Szwajcarska. Niemiecki region, będący częścią Gór Połabskich, położonych po obu stronach rzeki Łaby. Zwiedziliśmy największą turystyczną atrakcję Saksonii, most Bastei, wzniesiony 190 metrów nad meandrującą w dole rzeką Łabą, wśród skalnych wież. Z punktu widokowego podziwialiśmy zapierający dech w piersiach malowniczy krajobraz gór, okoliczne skały, wąwozy, dolinę rzeki Łaby, a także jadące w oddali pociągi. Z Bastei udaliśmy się do urokliwego miasteczka Pirna. Szczególnie zachwycił nas rynek, z pięknymi ozdobnymi fasadami kamienic, ratuszem i Domem Canaletta. Wewnątrz podziwialiśmy ewangelicko – augsburski kościół mariacki, późnogotycką budowlę z XVI wieku, z efektownym sklepieniem sieciowym.
Drugiego dnia 5 października zwiedziliśmy stolicę Saksonii, Drezno. Miasto, z dziesiątkami niesamowitych zabytków, muzeów i ciekawych budynków. Tutaj rezydowali polscy królowie. To jedno z najbardziej ,,zielonych" miast w Europie, 63% miasta to tereny zielone oraz lasy. Byliśmy zachwyceni Starym Miastem, architekturą i atmosferą tego miejsca. Ogromne wrażenie wywarła na nas promenada spacerowo-widokowa - Tarasy Brühla. Właśnie tam znajdują się różne budynki, takie jak: Akademia Sztuk Pięknych, budynek Sądu Najwyższego i Albertinum, czyli Muzeum Państwowych Dzieł Sztuki, protestancki Kościół Maryi Panny. Zwiedziliśmy wewnątrz Katedrę Świętej Trójcy, nazywaną też kościołem dworskim, bowiem budowla została wzniesiona przez Augusta III Sasa. Barokowy kościół zaprojektowano tak, aby w środku mogły przemieszczać się procesje - prawo Saksonii zabraniało katolikom kultu publicznego. Wewnątrz katedry znajduje się krypta Wettynów -pochowano tu m. in. króla Polski Augusta III oraz serce jego ojca Augusta II Mocnego. W Zamku Rezydencyjnym, który jest kolebką i centrum drezdeńskich zbiorów sztuki, zwiedziliśmy m. in. Zbrojownię, Komnatę Turecką, Gabinet Numizmatyczny. Wrażenie wywarł na nas „Orszak książęcy”, gdzie na dawnym zamkowym dziedzińcu zostali uwiecznieni na malowidle z kafelków miśnieńskiej porcelany władcy Saksonii z dynastii Wettynów. Umieszczeni są na nim królowie Polski- August II i August III. Z zewnątrz podziwialiśmy zespół pałacowy Zwinger, najznakomitszą budowlę późnego baroku, gdzie znajduje się Muzeum Porcelany i Salon Matematyczno-Fizyczny.
W ostatnim dniu 6 października wyruszyliśmy z miejsca naszego dwu dobowego noclegu w hotelu – Królowa Karkonoszy w Szklarskiej Porębie na dalsze zwiedzanie i powrót do Kutna. Zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę w mieście naszego zakwaterowania na krótki spacer do Wodospadu Szklarki. W Łomnicy podziwialiśmy jedno z najbardziej romantycznych miejsc w Karkonoszach - Pałac Łomnica. Niezwykłe wrażenia zrobił na nas Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska, zawierający miniatury budowli z Dolnego Śląska. Znajduje się on na terenie wydzielonym z fabryki dywanów w Kowarach. W parku miniatur zbudowane zostały modele głównie w skali 1:25 i kilka w skali 1:50. Prezentowane obiekty to m.in. kościoły, zamki, pałace, starówki miast, ratusze, schroniska górskie itp. Ostatnią atrakcją turystyczną był spacer Traktem Śródmiejskim po Jeleniej Górze. Mijaliśmy urokliwe kolorowe kamieniczki, baszty po murach obronnych, wieże zamkowe i ratusz, gdzie z jednego z jego narożników wyłaniał się jeleniogórski szczudlarz. Postać wygląda jakby zastygła w murach budynku. Zachwyciło nas bogate wyposażenie Kościoła Łaski Cesarskiej, a szczególnie malowidła na sklepieniu.
Wróciliśmy zmęczeni, ale pełni wrażeń i wspomnień, bogatsi o wiedzę na temat nowych miejsc. Dziękujemy naszej koleżance Hani Gontarek i pani Kindze Rozmarynowicz z biura „Wytwórnia Podróży” za zorganizowanie tak wspaniałej wycieczki oraz przewodniczkom za ciekawe opowieści a kierowcom za bezpieczną jazdę.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska, Kinga Święcka
Liga Naleśnikowa 2024 ćwierćfinał
UTW
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI
UTW
 W dniu 19 września 2024 roku w ramach Kutnowskich Dni Seniora odbył się Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI. Było to zadanie realizowane w ramach Programu Mikrogranty Kutno 2024, a wspaniałą scenerię Parku Wiosny Ludów wybrał sobie organizator pleneru - Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie.
W plenerze wzięli liczny udział:
- dzieci i młodzież z Młodzieżowego Domu Kultury w Kutnie,
- dzieci i młodzież ze Szkoły Podstawowej nr 5 w Kutnie
- młodzieży z Akademickiego Liceum Ogólnokształcącego w Kutnie,
- słuchaczki i słuchacze Łęczyckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Łęczycy,
- słuchaczki i słuchacze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie,
- mieszkańcy naszego miasta, którzy przybywali całymi rodzinami.
Organizator zapewnił materiały malarskie oraz fachową pomoc instruktorek plastyki Pani Barbary Łąckiej oraz Pani Renaty Mieszkowskiej. Prace wykonywano różnymi technikami.
Wszystkie piękne prace malarskie dzieci, młodzieży i dorosłych uświetnią wystawę poplenerową, którą będzie można oglądać w Dworku Modrzewiowym w trakcie spotkania podsumowującego.
Zainteresowani doskonaleniem swoich umiejętności fotograficznych mieli możliwość uczestniczenia w zajęciach, które prowadził długoletni fotograf Pan Michał Jabłoński. W bardzo interesujący sposób przekazywał podstawową wiedzę i udzielał najważniejszych porad jak robić wspaniałe zdjęcia, by uchwycić i uwiecznić wspomnienia i radości. Mówił jak ważne jest światło i cień, ustawienia obiektu oraz sposób robienia zdjęcia. Zainteresowani doskonaleniem umiejętności będą mogli skorzystać z Warsztatów Fotograficznych organizowanych przez SUTW w gościnnych murach Pałacu Saskiego.
W trakcie spotkania uczestnicy pleneru byli częstowani smacznymi, kolorowymi przekąskami. Nie brakowało też różnych słodyczy, cukierków i napojów. W trakcie pleneru panowała miła, serdeczna atmosfera, a piękna pogoda nie zawiodła.
Zarząd SUTW serdecznie dziękuje wszystkim, którzy przyjęli nasze zaproszenie i uczestniczyli w Międzypokoleniowym Plenerze Malarsko-Fotograficznym BARWY JESIENI. Zapraszamy na wystawę poplenerową, o terminie powiadomimy wkrótce.
Już dzisiaj zapraszamy wszystkich zainteresowanych na Plener w przyszłym roku, gdyż pragniemy by wszedł on na stałe do programu Kutnowskich Dni Seniora.
Dziękujemy!!!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska, Teresa Gruszczyńska i Lech Martynowski
Kiermasz Rozmaitości - międzypokoleniowe widowisko słowno-muzyczne
UTW
 W dniu 16 września 2024 roku w ramach tegorocznych Kutnowskich Dni Seniora, miało miejsce wyjątkowe kulturalne wydarzenie. ,,Kiermasz Rozmaitości" to tytuł międzypokoleniowego widowiska słowno-muzycznego, przygotowanego przez sekcję teatralną i chór z naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku oraz dzieci z Młodzieżowego Domu Kultury. Całość wyreżyserowana została przez Joannę Śmiałkowską, instruktorkę zarówno naszych wspomnianych sekcji jak i grupy dziecięcej.
Chór, który istnieje zaledwie pół roku zaprezentował się w 2 piosenkach: ,,Przybyli ułanie pod okienko" i ,,Furman" z udziałem solistów – Andrzeja, Władka i Stasia. Panie – Róża, Ewa, Bożena i Stenia wcale nie były gorsze i dały swój solowy popis w piosence ,,Dzieweczka ze Śląska", a z kolei ,,Życzenie" do muzyki Fryderyka Chopina wyśpiewały – Ela i Bożena.
Swoim głosem i aktorstwem zachwyciła wszystkich Joanna Śmiałkowska, która zaśpiewała ,,Dumkę Jadwigi" z muzyką Stanisława Moniuszki oraz arię z ,,Dziada i Baby" z tekstem Józefa Ignacego Kraszewskiego i muzyką Stanisława Moniuszki – z udziałem członków naszego teatru – Ewy i Władka.
Wiele wzruszeń dostarczyła Marlena, recytując swój wiersz ,,A ja pod tę górę" i utwór ,,Nie zapalajcie świateł" R. Sadowskiego. Była to mała inscenizacja z udziałem dzieci – Uli, Ali i Michaliny. To właśnie dzieci skradły najwięcej serc widzów – recytowały, śpiewały i tańczyły. Takimi słowikami były Natalia i Lena, które zaśpiewały ,,Lipkę" – z udziałem naszej koleżanki Jagody oraz Zosia w piosence ,,Oj, zagraj mi muzyko".
Całe to niepowtarzalne, kolorowe widowisko, zakończyło się na ,,miejskim targowisku", przygotowanym przez nasz teatr ,,Czemu nie" i dziecięcą grupę z MDK. Wszyscy przeobrazili się tu w warzywa z wiersza Jana Brzechwy ,,Na straganie", które los rzucił w upalny dzień na miejski stragan.
Zarząd SUTW serdecznie dziękuje zarówno dzieciom z MDK, jak i wszystkim naszym słuchaczom sekcji teatralnej i chóru, którzy mimo ogromnej tremy wystąpili na scenie CTMiT. Dziękuję za chwile, które wzbudziły wiele radości i przeżyć, a jednocześnie uświadomiły widzom, że najważniejsze to ,,chcieć’ i nawet jeżeli są potknięcia, to ważna jest możliwość ,,dawania” i integracja z młodym pokoleniem.
Pamiętajmy, że dzieci to przyszłość. Bawmy się więc razem!!!
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Żołnierze znad Bzury - bohaterowie września 1939 r.
UTW
 W dniu 5 września 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie odbyła się uroczysta inauguracja II semestru roku akademickiego 2024 naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku. Przewodnicząca Jolanta Baranowska–Komorowska powitała licznie przybyłych słuchaczy.
Na wstępie miało miejsce wręczenie koperty ze słowami wsparcia dla naszej Koleżanki
Marioli Dobrzyńskiej. Zebrane pieniądze od naszych słuchaczy są niewielką kroplą w ogromnym morzu potrzeb Marioli zmagającej się z nawrotem choroby nowotworowej, przerzutami i komplikacjami. Nasza Koleżanka Mariola bardzo serdecznie podziękowała za dobre serce, opowiedziała z iloma przeciwnościami losu musi sobie radzić,
ile napisała listów m.in. do NFZ, posłów, Ministra Zdrowia i Marszałka Sejmu, ażeby problem wynikający z braku finansowania leczenia chorych onkologicznie został rozwiązany. Wzruszona Mariola poczęstowała nas drobnymi, pysznymi ciasteczkami własnej produkcji.
Następnie zebrani słuchacze SUTW uczcili minutą ciszy zmarłego kilka dni wcześniej naszego Kolegę Mieczysława Orlińskiego, miłego, empatycznego, wspaniałego organizatora, zaangażowanego w pracę
i służącego pomocą, długoletniego Członka Zarządu – Skarbnika naszego Stowarzyszenia.
Wykład pt. ,,Żołnierze znad Bzury – bohaterowie września 1939 r.” rozpoczynający II semestr roku akademickiego 2024 poprowadził historyk Pan mgr Przemysław Zawadzki.
Na wstępie przedstawiona była sytuacja na froncie w pierwszych dniach wojny i okoliczności poprzedzające podjęcie decyzji o próbie zatrzymania marszu wrogiej armii.
Pomysłem gen. Tadeusza Kutrzeby było uderzenie od północy na lewe skrzydło niemieckiej 8 Armii, która osłaniała 10 Armię prącą w kierunku Warszawy i spowolnienie, a nawet zatrzymanie wrogiej ofensywy. Początkowo w związku z wycofaniem się Armii „Łódź” pomysł ten nie spotkał się z aprobatą Naczelnego Wodza. Ze względu na zmianę sytuacji na froncie i konieczność podjęcia odwrotu Armii „Poznań” w kierunku stolicy,
gen. Kutrzebie udało się uzyskać zgodę na manewr zaczepny na odsłonięte skrzydło niemieckiej 8 Armii.
Uzyskał również akceptację na wykorzystanie sił Armii „Pomorze”, której żołnierze wycofywali się wzdłuż Wisły
w kierunku Warszawy.
Obszar prowadzonych działań zbrojnych w przypadku tej bitwy był rozległy. Od Wisły na północy, po Ner
i Bzurę na południu oraz od linii jezior w okolicy Inowrocławia do Konina na zachodzie, po Sochaczew
na wschodzie.
Pierwsze walki miały miejsce w dniach 9-12 września. Impet polskiej ofensywy zaskoczył Niemców. W ciągu czterodniowych zaciętych walk polskie oddziały zdobyły Łęczycę, Piątek, Walewice, Ozorków i podeszły pod Zgierz. Atak Polaków zadał przeciwnikowi dotkliwych strat i sprawił, że Niemcy najpierw musieli ściągnąć całe siły 8 Armii, a potem skierowali do bitwy główne siły 10 Armii, przez co niemiecki front nie uległ przerwaniu,
ale z pewnością wyhamował natarcie ich wojsk. Sukces wstępnego natarcia sił polskich zmusił Niemców
do zaniechania prób szybkiego zdobycia Warszawy i przegrupowania się celem zlikwidowania niespodziewanego zagrożenia.
W drugiej fazie walk, w dniach 13-15 września, zakładano uderzenie Armii „Pomorze” przez Łowicz
na Skierniewice, a przegrupowane siły Armii „Poznań” miały skierować się na Sochaczew. Początek realizacji był pomyślny, jednakże Niemcy ściągali coraz większe siły i nasilili bombardowania prowadzone przez lotnictwo.
Na skutek otrzymania informacji o nadciągających kolumnach niemieckich wojsk pancernych gen. Bortnowski, obawiając się, że mogą one wejść na tyły polskiego ugrupowania, nakazał przerwać natarcie i wycofać za Bzurę. Obie polskie armie zostały otoczone i gen. Kutrzeba zdecydował o otwarciu drogi do stolicy przez Sochaczew,
w okolicach którego miały miejsce bardzo ciężkie, kilkudniowe walki. 15 września rozpoczął się odwrót polskich oddziałów w kierunku Puszczy Kampinoskiej, atakowanych bezustannie przez 300 niemieckich samolotów.
W trzeciej fazie bitwy, w dniach 16-22 września, przeprowadzono natarcie sił polskich na północ i południe od Sochaczewa oraz zarządzono odwrót w celu przebicia się do Warszawy. Zdziesiątkowane oddziały musiały walczyć o przeprawę. Żołnierze przechodzili przez Bzurę, bez sprzętu, niejednokrotnie pozostawiając ciężkie armaty w rzece. 16 września wojska niemieckie przeszły do natarcia okrążając stopniowo i rozbijając polskie oddziały. Wielu z nich trafiło do niewoli. Tylko niewielka część z 200-tysięcznego polskiego zgrupowania -
około 30 tys. zdołało się przebić do Warszawy i Modlina. Jedyną stałą przeprawą przez Bzurę na północ
od Sochaczewa był drewniany most łączący Brochów z Witkowicami. Żołnierze z rozbitych oddziałów ostrzeliwani z broni maszynowej i pancernej oraz bombardowani przez niemieckie lotnictwo próbowali przeprawić się na drugą stronę rzeki. Niestety zginęło 21 żołnierzy. W odwrocie piechurów walczący w kompanii przeciwpancernej Łukasz Ciepliński samodzielnie obsługując działo przeciwpancerne zniszczył 6 niemieckich czołgów i 2 wozy dowódcze. Obserwujący ten bohaterski czyn gen. Tadeusz Kutrzeba, odpiął od swojego munduru order Virtuti Militari
i odznaczył go, awansując równocześnie na stopień oficerski. Łukasz Ciepliński został później żołnierzem Armii Krajowej, po wojnie aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa za działalność niepodległościową i zamordowany
1 marca 1951 roku. Rocznica jego śmierci jest obchodzona w Polsce od 2011 roku jako Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Do Warszawy przedostali się gen. Kutrzeba ze sztabem, gen. Knoll i gen. Tokarzewski, a także dwie brygady kawalerii po krwawych walkach w Sierakowie, 15. dywizja piechoty - po walkach w Laskach oraz 25. dywizja piechoty - po walkach pod Młocinami. Zreorganizowane, wzięły udział w końcowej fazie obrony Warszawy. Żołnierze z pozostałych oddziałów, którzy ocaleli, a także gen. Bortnowski dostali się w okresie 18-22 września
do niewoli.
Polscy żołnierze dzielnie walczyli z niemieckim okupantem. Szacuje się, że z ogólnej liczby ok 225 tys. żołnierzy biorących udział w tej bitwie, poległo około 15 tys. polskich żołnierzy, rannych zostało w przybliżeniu
50 tys., zaś do niewoli dostało się w granicach 100 tys. Po stronie wroga walczyło ok 425 tys. żołnierzy, poległo
6-8 tys. natomiast 4 tys. dostało się do niewoli. Polacy zniszczyli 50 czołgów niemieckich, 20 dział oraz
100 samochodów. Bitwa nad Bzurą, trwająca między 9 a 22 września 1939 r., była największą bitwą II wojny światowej aż do roku 1941, a także jedynym działaniem zaczepnym przeciwko armii niemieckiej aż do tego czasu. W czasie najintensywniejszych walk blisko 1/3 niemieckich sił była skoncentrowana nad Bzurą. Chociaż bitwa zakończyła się klęską, spełniła ważne zadanie. Naprzeciw rozpędzonej niemieckiej potęgi militarnej stanęła polska armia, która dzielnie stawiła opór wojskom III Rzeszy i zdezorganizowała niemieckie natarcie w kierunku Wisły oraz odciążyła oblężoną już wówczas Warszawę.
Polegli żołnierze w bitwie nad Bzurą spoczywają na wielu wiejskich cmentarzach wzdłuż szlaku walk, natomiast największy cmentarz, na którym spoczywa 3693 bohaterów mieści się w Sochaczewie-Trojanowie, Walki żołnierza polskiego nad Bzurą zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej
z tablic ,,Kutno 10-17 IX 1939”a po 1990 r. ,,BZURA 9-22 IX 1939” oraz napisem ,,KUTNO” na zniczu Grobu Nieznanego Żołnierza w Krakowie. Jedyne muzeum poświęcone w całości Bitwie nad Bzurą znajduje się
w Kutnie w Parku Wiosny Ludów, natomiast w Sochaczewie mieści się Muzeum Ziemi Sochaczewskiej
i Pola Bitwy nad Bzurą.
Wykład mgr Przemysława Zawadzkiego był bardzo ciekawy, wzruszający i jak zwykle profesjonalnie poprowadzony. Spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
80. rocznica Marszu Śmierci z KL Warschau do Kutna
UTW
 W dniu 2 sierpnia 2024 roku przed budynkiem dworca kolejowego w Kutnie (ul. 3 Maja 5) odbyła się uroczystość upamiętniająca ofiary Marszu Śmierci z KL Warschau do Kutna. W 80. rocznicę tego tragicznego wydarzenia Grupa Teatralna „od jutra” przedstawiła przygotowaną i wyreżyserowaną przez Krzysztofa Ryzlaka akcję uliczną.
Wystąpili członkowie Grupy Teatralnej „od jutra”: Wioleta Maciejewska, Edyta Herz, Beata Kossowska, Luiza Gens, Katarzyna Żmuda, Helena Kowalska, oraz Stanisław Borkowski, Róża Banasiak, Marlena Kluk, Andrzej Zielonka i Władysław Krysiak, którzy są członkami naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku.
„Marsz Śmierci” to mało znane tragiczne wydarzenie historyczne, które Niemcy zgotowali więźniom z niemieckiego obozu koncentracyjnego „Warschau” (Gęsiówka) w Warszawie. W dniach 28 lipca - 2 sierpnia 1944 roku maszerowali oni z Warszawy do Kutna, gdzie na stacji kolejowej umieszczono ich w bydlęcych wagonach i przetransportowano do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau. W „Marszu Śmierci” z KL Warschau do Kutna mogło zginąć nawet do 2000 osób spośród 6000 które wyruszyły z obozu.
Artystyczna wizja prowadzącego Grupę Teatralną ,,od jutra” reżysera Krzysztofa Ryzlaka nie oddaje tragizmu sytuacji jaką przeżyli więźniowie. Szli oni w obozowych pasiakach, drewnianych chodakach, mieli ze sobą jedynie blaszaną miskę i obowiązkowo 2 koce. Nie dostawali praktycznie nic do jedzenia i do picia. Za każdą próbę schylenia się po coś nadającego się do zjedzenia lub nawet nabranie wody z kałuży, byli zabijani. Z uwagi na to, że żadne słowa nie oddadzą okrucieństwa Marszu, usłyszeliśmy spisane relacje kilku więźniów, którzy przeżyli marsz, przeżyli obóz w Dachau i po wojnie złożyli zeznania.
Wyjątkowym gościem był Jeffrey Cymbler, którego ojciec i wujek szli w Marszu Śmierci z KL Warschau (Gęsiówka) do Kutna. Jeffrey Cymbler przyleciał ze Stanów Zjednoczonych, by uczestniczyć w tym wydarzeniu upamiętniającym ofiary Marszu Śmierci. Opowiedział on tragiczne i jakże trudne losy swojej rodziny – dziadków oraz ojca i jego starszego brata w tych ciężkich wojennych latach.
Organizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie Grupa Przyjaciół „od jutra“ z prezes Teresą Mosingiewicz. Całe wydarzenie upamiętniające ofiary Marszu Śmierci w 80. rocznicę tego tragicznego wydarzenia prowadziła Bożena Gajewska. Gościnnie w wydarzeniu wystąpiła Anna Lewkowicz śpiewając piosenkę żydowską.
Na zakończenie głos zabrał Zastępca Prezydenta Miasta Kutno Zbigniew Wdowiak, który podziękował Jeffreyowi Cymblerowi za jego świadectwo, a wszystkim zaangażowanym w ten projekt za upamiętnianie tragicznych, ale ważnych faktów z historii Kutna i Holokaustu.
Bożena Gajewska zakończyła całe wydarzenie słowami Elie Wiesela, więźnia obozów koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald, laureata pokojowej Nagrody Nobla, który powiedział: „Nie pozwólmy pomordowanym w obozach koncentracyjnych umrzeć ponownie śmiercią naszego zapomnienia”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Łódzkie dla Seniorów Plus
UTW
 W dniu 22.06.2024 roku w Auli Wydziału Chemii Uniwersytetu Łódzkiego odbyło się spotkanie podsumowujące realizację zajęć Programu „Łódzkie dla Seniorów Plus”
w sezonie 2023-2024. Program ten skierowany był do grupy osób powyżej sześćdziesiątego roku życia. Głównym zadaniem Programu była organizacja bezpłatnych zajęć rekreacyjno–sportowych oraz zajęć dydaktycznych. Zajęcia realizowane były na terenie województwa łódzkiego. W obecnej edycji Programu zajęcia prowadzone były dla ok. 500 osób w 26 grupach z 13 miast i gmin m.in. z naszego powiatu uczestniczyło Kutno oraz Krośniewice. Program w całości finansowany był ze środków finansowych województwa łódzkiego.
Z naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Programie brało udział 20 osób i na podsumowaniu w Łodzi reprezentowała nas grupa 5 osobowa.
W imieniu Marszałek Województwa Łódzkiego, Joanny Skrzydlewskiej z seniorami spotkał się Artur Ostrowski, członek zarządu województwa łódzkiego oraz Piotr Bors, wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Łódzkiego.
Uczestników spotkania w imieniu organizatora i Prezesa Zarządu ŁFS Zbigniewa Pacholczyka powitał Zbigniew Świercz - Wiceprezes Łódzkiej Federacji Sportu.
Podczas tego spotkania prowadzącym zajęcia instruktorom m.in. Agnieszce Dębowskiej, został wręczony dyplom z podziękowaniem Marszałka Województwa Łódzkiego.
Wiele słów uznania oraz podziękowań skierowano do samorządów, które udostępniły nieodpłatnie miejsca
i obiekty, w których prowadzone były zajęcia z uczestnikami Programu.
Uczestnicy podsumowania wysłuchali wykładu mgr Martyny Głogowskiej, koordynatora Akademii Zdrowego Starzenia, Uniwersytetu Medycznego w Łodzi pt. „Sztuczna inteligencja – od korzeni do futurystycznych marzeń” oraz wykładu mgr Magdaleny Makarowskiej, dietetyka klinicznego, psychodietetyka, autorki poradników o zdrowym odżywianiu pt. „Dieta w insulinooporności i cukrzycy typu 2”.
Po tej części ponad 200 uczestników spotkania udało się na teren stadionu lekkoatletycznego Akademickiego Związku Sportowego w Łodzi.
Zajęcia rozpoczęła pani wodzirej, która poprowadziła wszystkich uczestników spotkania do poloneza z filmu
,,Pan Tadeusz”. Następnie były inne tańce zbiorowe oraz ćwiczenia dla seniorów prowadzone przez profesjonalistów m.in. slalom zadaniowy, tor przeszkód, zajęcia gry w bule, gra Dobble oraz zajęcia relaksacyjne. Było dużo śmiechu i pozytywnych emocji.
Na zakończenie wszyscy uczestnicy zajęć „Łódzkie dla Seniorów Plus”, otrzymali koszulki z nazwą Projektu.
Łódzka Federacja Sportu złożyła serdeczne podziękowania za aktywne uczestnictwo w zajęciach,
za wspaniałą atmosferę, za przekazanie pozytywnej energii, a władzom samorządowym za wspaniałą inicjatywę i sfinansowanie Projektu „Łódzkie dla Seniorów Plus”.
Uczestnicy spotkania bardzo pozytywnie ocenili Projekt oraz spotkanie podsumowujące i dopytywali
czy Projekt będzie kontynuowany w latach następnych.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Zofia Kowalewska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Polonia w Warszawie na spektakl My Way
UTW
W dniu 15 czerwca 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Polonia
w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć monodram Krystyny Jandy
,,My Way”. Premiera tego spektaklu odbyła się 16 grudnia 2022 roku
z okazji 70. urodzin artystki. Nasi słuchacze mieli natomiast szczęście uczestniczyć
już w 101. przedstawieniu tego wspaniałego monodramu w reżyserii i wykonaniu Krystyny Jandy.
Artystka w swoim monologu stojąc w długiej, eleganckiej, czarnej sukni na scenie blisko 2 godziny opowiada całe swoje życie od urodzin. Były to wspomnienia o rodzicach, domu rodzinnym, o szkole teatralnej i wspaniałych profesorach, o pierwszych rolach, o rolach najważniejszych, o sukcesach i porażkach,
o Andrzeju Wajdzie, o przyjaciołach aktorach, o dzieciach, córce Marysi wspaniałej aktorce i świetnej reżyserce oraz o synach.
W tych opowieściach było wiele prawdziwych emocji i wzruszeń, anegdot i żartów z samej siebie,
z własnych rozmaitych prawdziwych bądź wykreowanych niedoskonałości i żartów z puentami.
Wreszcie o pani Honoracie, przez lata pomagającej w „ogarnianiu” codzienności, prostej kobiecie oddanej całym sercem Krystynie Jandzie i jej rodzinie. Usłyszeliśmy kilka pysznych anegdot o pani Honoracie, która kompletnie nie rozumiała całego blichtru przynależnemu aktorstwu i wcale się z tym nie kryła.
My Way był to piękny i poruszający spektakl o… nie, nie o Krystynie Jandzie. O tym, co w życiu najważniejsze – uczuciach, rodzinie, pasji, przyjaźni. O szukaniu swojej drogi i o tym co wymaga niekiedy nieziemskiej odwagi i desperacji. Wreszcie o tym, że nie ma życia bez sztuki, bez teatru i o tym ile należy pokonać przeciwności by spełnić swoje marzenie jakim była budowa własnego teatru - Teatru Polonia.
Monodram My Way Krystyny Jandy był wspaniałą ucztą dla duszy a członkowi zarządu Hani Gontarek serdecznie dziękujemy za złowienie takiej perełki i zorganizowanie wyjazdu do teatru.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Michał Sinior i Teresa Gruszczyńska
13 czerwca 2024r. Zarząd SUTW w Kutnie, jak co roku, zorganizował dla aktywu uniwersyteckiego, wyjazd koedukacyjny, który jest formą podziękowania najaktywniejszym słuchaczom za ich pracę.
Są wśród nich członkowie Komisji Rewizyjnej, Rady Słuchaczy, Starostowie, pracownicy biura i kawiarenki, osoby, które z własnej inicjatywy organizowali różne kulturalne spotkania i osoby społecznie prowadzące zajęcia.
DZIĘKUJEMY WAM !!!!
Pierwszym miejscem, do którego trafiliśmy był Redecz Krukowy, gdzie znajduje się wyjątkowe, unikatowe muzeum. Początkowo w gospodarstwie rodziny Borkowskich powstała Kujawska Fabryka Maszyn Rolniczych KRUKOWIAK. W 2008 r. produkcja przeniesiona została do Brześcia Kujawskiego, a dawne hale produkcyjne przerodziły się w muzeum. To był początek Muzeum Techniki Rolniczej i Gospodarstwa Wiejskiego, w którym eksponowane są zbiory zgromadzone przez Janusza Borkowskiego oraz jego synów.
Ekspozycja, w znacznej części składa się z darów mieszkańców Redcza Krukowego i okolicy. Co roku zbiory wzbogacają się. W tej chwili mówi się, że jest to Muzeum Motoryzacji, Oręża, Nauki i Techniki wraz ze zbiorami Sowiogórskiego Muzeum Techniki oraz Kujawskie Muzeum Kolei, Muzeum Lotnictwa, Muzeum PRL-u,
Młotka i Gwoździa, Muzeum Techniki Rolniczej i Gospodarstwa Wiejskiego.
Słuchacze nasi mieli okazję spotkać się z panem Januszem Borkowskim, twórcą i prezesem wspomnianego muzeum. Pan Janusz to biznesmen i miłośnik historii. Muzeum to tylko element uzupełniający jego wysiłki w ocaleniu od zapomnienia dziejów tego Regionu. Z własnych środków finansuje wydawanie kolejnych tomów z serii „Redecz Krukowy i okolice...Kraina Prastara”.
Z Jego inicjatywy powstało w Osłonkach Kujawskie Centrum Samouzdrawiania Naturą. Ma ono na celu pomaganie ciężko chorym wrócić do zdrowia. Stosowana jest tu naturoterapia, czyli powrót do natury.
Jest to komponowanie składników pochodzenia roślinnego tak, aby działały w sposób uzdrawiający na ludzki organizm.
Drugi etap wyjazdu to Płowce, historyczne miejsce pierwszej potyczki, do której doszło w 1331 roku
na polach wsi Płowce między zwycięskimi wojskami Władysława Łokietka a oddziałami Zakonu Krzyżackiego.
W 1818 roku został zbudowany pomnik, który przetrwał 100 lat. W czasie I wojny światowej został zniszczony przez armię pruską. W 1961 roku, w 630 rocznicę pamiętnej bitwy, wystawiono nowy, 22 metrowy pomnik,
który stoi do dziś. Jest on usytuowany w pobliżu Zajazdu Łokietek, gdzie nasza grupa zatrzymała się
na posiłek. W miłej atmosferze obiad smakował wyjątkowo a szarlotka z lodami była przysłowiową
wisienką na torcie.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Kowalu, mieście ogrodów, po którym oprowadzał nas burmistrz, Eugeniusz Gołembiewski. Opowiadał między innymi o historii, osiągnięciach, życiu społeczno kulturalnym Miasta. Najbardziej urzekły wszystkich dwa parki, czystość i ogrom kwiatów, które można było spotkać dosłownie wszędzie. Odwiedziliśmy również Cmentarz Miejski, na którym jest pochowany nasz znakomity
aktor Jan Nowicki.
Pomysł wyjazdu w te kujawskie okolice podsunął z-ca przew. SUTW Andrzej Zielonka, który przejął na siebie część organizacyjną wyjazdu współpracując z członkiem zarządu Hanną Gontarek i skarbnikiem Stefanią Szadkowską.
Dzięki tym osobom oraz wspaniałej atmosferze, którą wytworzyli uczestnicy, można powiedzieć,
że wycieczka była interesująca i udana.
Opracowanie: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
W dniu 11 czerwca 2024 roku w Auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie odbyło się Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie.
W terminie określonym jako początek zebrania liczba uczestników wynosiła 68 osób,
co stanowiło 34,5 % ogólnej liczby członków (brak kworum). Określono zgodnie ze statutem SUTW II termin (15 minut później) i przy liczbie 71 osób rozpoczęto Walne Zebranie.
W imieniu Zarządu SUTW zebranych powitała Przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska
tym samym otwierając Walne Zebranie. Na jej wniosek zebrani minutą ciszy uczcili pamięć zmarłej przed kilkoma dniami naszej Koleżanki, wieloletniego Sekretarza Rady Słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku - Aliny Jabłońskiej.
Na Przewodniczącą Walnego Zebrania powołano Elżbietę Lewandowską, która prowadziła dalszą część zebrania zgodnie z ustalonym porządkiem. Wybrani zostali członkowie do komisji mandatowo-skrutacyjnej, komisji uchwał i wniosków oraz powołano Danutę Kawkę na Sekretarza Walnego Zebrania.
Przewodnicząca Zarządu przedstawiła zebranym sprawozdanie z działalności Stowarzyszenia
za rok 2023, a z działań finansowych właścicielka Biura Rachunkowego PROZYSK, Agnieszka Latos.
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Jan Błaszczyk przedstawił zebranym Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 roku.
Komisja Rewizyjna zawnioskowała o przyjęcie sprawozdania merytorycznego i finansowego zarządu SUTW za rok 2023 oraz zawnioskowała o udzielenie absolutorium wszystkim członom Zarządu Stowarzyszenia, co też uczyniono w trakcie jawnego głosowania.
W dyskusji poruszono kwestię by powrócić do roku akademickiego, niestety jest to niewykonalne,
gdyż oprócz środków własnych z wpłat naszych członów korzystamy z dotacji. Wszystkie projekty ogłaszane przez samorządy miejskie i powiatowe są planowane na rok kalendarzowy. Nasze Stowarzyszenie przyjęło system, który pozwala na sprawniejszą organizację działań w podejmowanych projektach.
Jolanta Baranowska-Komorowska poinformowała, że w miesiącach wakacyjnych w dniach
i w godzinach pracy biura osoby chętne będą mogły spotykać się w Dworku Modrzewiowym. Zajęcia będą nieodpłatne i np. w środy – gry planszowe, karty itp., natomiast w piątki – malarstwo, dyskusje literackie.
W punkcie dot. wolnych wniosków, Przewodnicząca Zarządu poinformowała zebranych,
że w Dworku Modrzewiowym wystawiona jest skarbonka, z której dobrowolne datki zostaną przeznaczone
na pomoc w leczeniu chorób nowotworowych naszych członkiń. Członek Zarządu Hanna Gontarek przypomniała obecnym o terminach wycieczek, które są zaplanowane do końca roku 2024, natomiast koleżanka Maria Wierzbicka zaapelowała o pomoc dla schroniska dla psów i kotów Felkowy Stryszek.
Przewodnicząca Walnego Zebrania Elżbieta Lewandowska na koniec podziękowała zebranym
za przybycie oraz wszystkim, którzy angażowali się w pracę Stowarzyszenia przyczyniając się
do prawidłowego i atrakcyjnego działania na rzecz starszych mieszkańców naszego miasta.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
|
 |
| |
|
© Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie
wykorzystywanie materiałów ze strony bez zgody autora - zabronione!
|
Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie (Anna Paul i Róża Banasiak) zorganizowała w dniu 29 maja 2025 r. mini rajd samochodowy. Każdy posiadacz czterech kółek skompletował sobie pełną obsadę. Wyruszyliśmy z placu manewrowego spod Carrefoura i po około czterdziestu minutach dotarliśmy do miejsca pikniku, na skraju lasu w okolicy Strzelec. Celem naszej imprezy (spotkania) była integracja studentów SUTW i ich przyjaciół. Były wspólne rozmowy, śpiewy, tańce i smakołyki z grilla. Spotkanie trwało w godz. 11:30 – 18:00 i niestety trzeba było wracać do domów. Piękną i ciepłą pogodę oraz wspaniałą atmosferę spotkania będziemy długo wspominać. Do zobaczenia na kolejnej imprezie.
W 234. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja odbyła się Patriotyczna Majówka – Święto Narodowe Trzeciego Maja. Nasze Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku zgłosiło swój udział w Kutnowskim Pikniku Organizacji Pozarządowych i dołączyło do współorganizatorów obchodów. Na dzieci i ich rodziców czekało stanowisko artystyczne przygotowane przez Sekcję Plastyczną. Przychodziły całe rodziny. Można było poczuć prawdziwą malarską wenę, sprawdzić umiejętności i kreatywność w wyrażaniu swoich wizji. Dzieci i młodzież przy pomocy farb i pędzli przelewały na kartki swoje uczucia, pasje, skojarzenia ze świętem 3 Maja, radość z budzącej się kolorowej wiosny oraz małe marzenia.
W dniu 10 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach „Cyklu spotkań prozdrowotnych” gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. ,,Jak zdrowo spędzić święta przy stole? Ale dlaczego przy stole???" Tematem prelekcji było omówienie zasad racjonalnego żywienia osób starszych w kontekście zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Potrawy przygotowywane z okazji świąt niejednokrotnie należą do potraw ciężkostrawnych, mogących powodować, pewnego rodzaju, dysfunkcje ze strony układu pokarmowego. Podczas spotkania zwrócono uwagę na rolę i wartości odżywcze jaj i innych produktów spożywczych podkreślając właściwy ich dobór i obróbkę kulinarną. Na przykładzie piramidy zdrowia omówiono znaczenie ruchu i wszelkiej aktywności fizycznej dla zachowania dobrego stanu zdrowia bez względu na wiek.
Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie dn. 9.04.2025 r. zorganizowała wycieczkę do Pralni „Eco-Frania” przy ul. Wilcza 1. Jest to pralnia wodno-chemiczna, dzięki tej technologii ubrania, nie tracą koloru i są przyjemne w dotyku.
W dniu 27 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Uniwersyteckie rozmaitości…” odbyło się spotkanie pt. „Wielkanocne ozdoby – tworzenie różną techniką”. Warsztaty makramy dla początkujących zorganizowała Elżbieta Sobieszek. Podczas tych zajęć omówiony został splot falisty. Ćwicząc ten węzeł, słuchaczki SUTW z dużym zaangażowaniem wykonały zawieszki w kształcie jajka w jednym kolorze i dwukolorowe w paski. Kontynuacja warsztatów makramy odbyła się w środę na zajęciach sekcji rękodzielniczej. Uczestniczki zapoznały się i pilnie ćwiczyły technikę wykonywania węzła płaskiego.
W dniu 13 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie słuchaczek i słuchaczy SUTW z okazji Święta Kobiet. Organizatorem i pomysłodawcą scenariusza była Rada Słuchaczy SUTW na czele z przewodniczącą Anną Paul, która przedstawiła krótką historię początków walki kobiet o ich prawa. Następnie Władysław Krysiak zaprezentował kilka wierszy, których głównym tematem była kobieta i miłość.
W dniu 6 marca 2025 r., jak co miesiąc, w każdy pierwszy czwartek miesiąca, w Dworku Modrzewiowym spotykają się starostowie sekcji działających w SUTW. Przewodnicząca Zarządu przekazuje informacje dot. planów na najbliższe miesiące, wszelkie zmiany organizacyjne oraz przyjmuje uwagi, sugestie i propozycje tematów do uwzględnienia w planie wykładów czy też spotkań warsztatowych.
W dniu 6 marca 2025 r. gościliśmy na zajęciach sekcji plastycznej. Jak co tydzień studenci SUTW zebrali się w Dworku Modrzewiowym aby oddać się swojej pasji malarskiej. Pod czujnym okiem artystycznym Pani Renaty Mieszkowskiej, jej cennymi poradami i uwagami, artyści doskonalą swoje umiejętności.
Zgodnie z tradycją Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie zorganizowała w dniu 22 lutego 2025 r bal karnawałowy. Uroczystego otwarcia balu dokonały organizatorki - Przewodnicząca Rady Słuchaczy Anna Paul i jej Zastępca Róża Banasiak, które powitały wszystkich gości życząc wspaniałej i miłej zabawy. Uczestnicy bawili się w udekorowanej karnawałowo Sali Domu Seniora przy muzyce i śpiewie w wykonaniu zaprzyjaźnionego z nami Pana Andrzeja. Wszystkim dopisywał wspaniały humor, chęć do wspólnej zabawy przy przebojach z naszych młodych lat, a w przerwach, przy stole śpiewano piosenki. Tańcom i zabawie nie było końca. Ach, cóż to był za bal!
W dniu 26 stycznia 2025 roku Dworek Modrzewiowy żył 33. Finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Głównym hasłem tegorocznej zbiórki było bezpieczeństwo i zdrowie dzieci. SUTW zbierało środki dla onkologii i hematologii dziecięcej. Kweście towarzyszyła aukcja m.in. wyrobów rękodzieła i pozycji książkowych. Darczyńcy w odruchu serca hojnie wsparli WOŚP. Liczył się każdy zebrany grosz. Dzięki zaangażowaniu słuchaczek i słuchaczy SUTW oraz sympatyków Fundacji Jurka Owsiaka udało się zebrać 2.215,45 zł. Licznie odwiedzający Dworek Modrzewiowy bardzo chętnie korzystali z gościnności w naszej kawiarence. Również wolontariusze WOŚP chętnie rozgrzewali się gorącą herbatą.
W dniu 30 listopada 2024 roku w Zatoce Sportu Polityki Łódzkiej odbyło się spotkanie podsumowujące realizację zajęć Programu „Aktywny Senior w Łódzkiem”.
Jak co tydzień w poniedziałek 18 listopada 2024 roku studenci SUTW Sekcji Historii uczestniczyli w zajęciach prowadzonych przez mgr Przemysława Zawadzkiego pt. „Świt narodów europejskich”. Na dzisiejszym spotkaniu omawiane były czasy powstawania państw zachodniej Europy po rozpadzie Imperium Karolińskiego. Nakreślono ekspansję oraz próbę asymilacji plemion barbarzyńskich z ludnością imperium cesarstwa Rzymskiego, kształtowanie się przede wszystkim narodów francuskiego, niemieckiego i włoskiego. Omówiono również ludy zamieszkujące Skandynawię, Wyspy Brytyjskie, Polskę, Czechy i Ruś Kijowską. Przedstawiono próbę siłowego podporządkowania sobie innych państw, wierzenia ludów, proces chrystianizacji, zwyczaje oraz walkę o przysługujące im prawa.
Dnia 8 listopada 2024 r. podczas zajęć Sekcji Literackiej naszego Uniwersytetu mieliśmy możliwość poznać tradycję, która od wielu lat jest kultywowana w Poznaniu.jpg&width=120&resize=false&black=false)
W dniu 26 września 2024 roku w Modrzewiowym Dworku znów było wiele emocji podczas wesołych zawodów Ligi Naleśnikowej 2024. Rozgrywki tego dnia miały zadecydować o uczestnictwie Drużyn reprezentujących sekcje naszego Stowarzyszenia w półfinale Ligi (przewidziany termin 17 października br) a potem już finał podczas którego dwie drużyny będą walczyły o zwycięstwo w tegorocznych zawodach (termin finału 21 listopada 2024 roku).