W dniu 28 maja 2024 r. słuchacze i słuchaczki Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku mieli okazję kolejny raz spotkać się z dr Ewą Dryglas - Komorowską, aby wysłuchać pasjonującego wykładu
,,Po wygnaniu... Czesława Miłosza rozmyślania o Naturze" poświęconego polskiemu nobliście. W ten sposób uczciliśmy 20 rocznicę śmierci poety, oddaliśmy Mu hołd, jako jednemu z najwybitniejszych twórców naszych czasów.
            Bogatą biografię poety, prozaika, eseisty, historyka literatury, tłumacza, dyplomaty, noblisty poznaliśmy, wysłuchując recytacji i interpretacji wierszy wybranych ze zbiorów.
Czesław Miłosz w swojej twórczości wyraża:
- rozterki moralne dotyczące roli poety w dobie wojny („Ocalenie”),
- dylematy intelektualistów uwikłanych w stalinizm („Zniewolony umysł”),
- świadectwo okrucieństwa wojny, pamięć o każdej krzywdzie wyrządzonej człowiekowi („Który skrzywdziłeś”),
- stosunek poety do Powstania Warszawskiego, Armii Krajowej i podziemia („Wilki”).
- nieustanny powrót myślami na Litwę, do domu w Szetejniach („Wilno”, „Poeta pogranicza”, „Autoportret Przekorny”, „Nigdy już do Wilna nie wrócę”, „Wilno, ocalenie miasta (nie)istniejącego”, „Wiara w obiektywne istnienie świata”, „Nadzieja”, „Łąka”.)
- rozważania o przemijaniu, o miłości, która pozwala człowiekowi trwać przy życiu („Podarunek nad popiołami”),
- fascynację malarstwem, odwołuje się do twórczości impresjonistów. („Pastele Daglasa”, „Tematy malarskie”).
Wspomina życie człowieka z pogranicza, wspólną historię Polski i Litwy, pokojowe współistnienie różnych kultur i wyznań („Pamięć historyczna”, „Traktat poetycki”, „Traktat moralny”, „Ziemia Ulro”, „Dolina Issy”).
W swej twórczości Miłosz maluje słowem miejsca, pamięć, dzieciństwo, historię świata, Polski i Litwy, literatury i kultury. Przedstawia los Polaka urodzonego na Litwie i ogromny bagaż jego historycznych doświadczeń.„Gdziekolwiek wędrowałem, po jakich kontynentach, zawsze twarzą byłem zwrócony do Rzeki” wspomina
w wiierszu ,,Szetejnie”.
            Po 52 latach emigracji, gdy odwiedził swoje rodzinne strony stwierdził, że świat który pamiętał już nie istnieje. Sentencja „panta rhei” (nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki) jest nadal aktualna.

            Wykład wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.

Tekst: Elżbieta Lewandowska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska